معروف در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = معروف | | موضوع مرتبط = معروف | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۰: | ||
بر این اساس، مبنای معروف در اصطلاح شرعی به معنای آن امری است که با [[فطرت انسانی]] هماهنگ و آشنا است. این مطلب به اصل [[فطری]] بودن [[دین]] باز می‌گردد که همه [[اوامر و نواهی]] شرعی، متناسب با [[خواست فطری]] انسان است. در نتیجه، معروف شرعی مأنوس فطری با انسان است و متقابلاً منکر شرعی، امر نفرتزا و غیرمأنوس با نهاد [[آدمی]] است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۹۳.</ref> | بر این اساس، مبنای معروف در اصطلاح شرعی به معنای آن امری است که با [[فطرت انسانی]] هماهنگ و آشنا است. این مطلب به اصل [[فطری]] بودن [[دین]] باز می‌گردد که همه [[اوامر و نواهی]] شرعی، متناسب با [[خواست فطری]] انسان است. در نتیجه، معروف شرعی مأنوس فطری با انسان است و متقابلاً منکر شرعی، امر نفرتزا و غیرمأنوس با نهاد [[آدمی]] است.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۶ ص ۲۹۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۰: | ||
[[رده:معروف]] | [[رده:معروف]] | ||