یا لیتنا کنا معک: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

| موضوع مرتبط =  

آنان که عمری خطاب به مولایشان {{عربی|يا ليتنا كنّا معكم...}} گفته و بر [[غربت]] و [[تنهایی]] و [[مظلومیّت]] [[حسین]]{{ع}} گریسته بودند، وقتی کربلای جبهه‌های [[حق]]، برای [[حسین]] زمان [[ناصر]] و [[یاور]] می‌طلبید، به میدان‌های رزم شتافتند و [[جان]] [[فدا]] کردند و نشان دادند که اگر در [[عاشورا]] هم بودند، همچون [[اصحاب]] [[شهید]] آن [[امام]]، عاشقانه [[جان]] نثار می‌کردند. جملۀ {{عربی|يا ليتنا...}} هم اعلام موضع و جانبداری از برنامه و حرکت [[عاشورایی]] شهدای کربلاست، هم اعلام [[آمادگی]] برای حضور در کربلا‌های مکرّر [[تاریخ]]. [[شعار]] شهادت‌طلبان است و آرزوی [[وارستگان]] از تعلّقات [[دنیوی]]. چرا که نوع شهادتی که [[حسین]]{{ع}} و اصحابش در [[کربلا]] پذیرا شدند، غبطۀ همۀ انسان‌های [[آزاده]] در دوران‌هاست. در [[حدیث]] مفصّل [[امام رضا]]{{ع}} خطاب به ریّان بن شبیب آمده است: {{متن حدیث|يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ يَكُونَ لَكَ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ الْحُسَيْنِ فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ: يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً}}<ref>بحارالانوار، ج۴۴، ص۲۸۶.</ref>. اگر [[دوست]] داری که [[ثواب]] [[شهیدان کربلا]] را داشته باشی، هرگاه به یاد آن حادثه افتادی بگو: کاش من نیز با آنان بودم و با آنان به [[رستگاری]] بزرگ می‌رسیدم. این [[آرزو]]، نشان‌دهندۀ زمینۀ [[تفکرات]] [[عاشورایی]] در [[دل انسان]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۵۱۱.</ref>.

== منابع ==