آل علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
'''آل علی'''{{ع}} [[فرزندان]] [[امام علی|على بن ابى طالب]] و دودمان [[پاک]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} به [[آل]] على معروفند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref> | '''آل علی'''{{ع}} [[فرزندان]] [[امام علی|على بن ابى طالب]] و دودمان [[پاک]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} به [[آل]] على معروفند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref> | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*در منابع تاریخى نیز مکرّر از [[اولاد]] آن [[حضرت]] و هاشمیان با این عنوان یاد شده است. در سروده‌هاى [[شاعران]] غدیرى و ولایى نیز این تعبیر به‌کار رفته است. در مثل‌هاى فارسى هم با "[[آل]] على هرکه درافتاد، ورافتاد" رایج است. اصطلاح [[آل]] على در متون روایى هم دیده مى‌شود. [[نقل]] شده وقتى بنا شد به امر [[خدا]] درهاى خانه‌هاى همه به [[مسجد]] [[پیامبر]]{{صل}} بسته شود مگر در خانۀ على{{ع}}، در [[مسجد]] خطاب به [[مسلمانان]] حاضر چنین ندا دادند: همه از [[مسجد]] خارج شوند، مگر [[آل محمد|آل رسول]] و [[آل]] على.<ref>الغدير، ج ۱ ص ۴۰</ref> [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} در حدیثى توصیه مى‌فرماید که [[فرمان خدا]] را در یادکرد [[محمد]] و [[امام علی|على]] و [[آل]] آن دو [[اطاعت]] کنید،<ref>بحار الأنوار، ج ۲۶ ص ۲۸۹</ref> که [[آل]] على در کنار [[آل محمد]] مطرح شده است. در جاى دیگر در [[توسّل]] [[حضرت موسى]] براى رفع [[صاعقه]]، امر [[محمّد]] و على و [[آل]] آن دو آمده است.<ref>بحار الأنوار، ج ۲۶ ص ۳۲۹</ref> در رجز یکى از شهداى [[کربلا]] به نام [[انس بن حارث]] کاهلى، [[آل]] على در مقابل [[آل زیاد]] مطرح شده و آن پیرو [[خدا]] و این پیرو [[شیطان]] قلمداد شده است: {{عربی|آل علىّ شیعة الرّحمان آل زیاد شیعة الشیطان}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵ ص ۲۵</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref> | * در منابع تاریخى نیز مکرّر از [[اولاد]] آن [[حضرت]] و هاشمیان با این عنوان یاد شده است. در سروده‌هاى [[شاعران]] غدیرى و ولایى نیز این تعبیر به‌کار رفته است. در مثل‌هاى فارسى هم با "[[آل]] على هرکه درافتاد، ورافتاد" رایج است. اصطلاح [[آل]] على در متون روایى هم دیده مى‌شود. [[نقل]] شده وقتى بنا شد به امر [[خدا]] درهاى خانه‌هاى همه به [[مسجد]] [[پیامبر]]{{صل}} بسته شود مگر در خانۀ على{{ع}}، در [[مسجد]] خطاب به [[مسلمانان]] حاضر چنین ندا دادند: همه از [[مسجد]] خارج شوند، مگر [[آل محمد|آل رسول]] و [[آل]] على.<ref>الغدير، ج ۱ ص ۴۰</ref> [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} در حدیثى توصیه مى‌فرماید که [[فرمان خدا]] را در یادکرد [[محمد]] و [[امام علی|على]] و [[آل]] آن دو [[اطاعت]] کنید،<ref>بحار الأنوار، ج ۲۶ ص ۲۸۹</ref> که [[آل]] على در کنار [[آل محمد]] مطرح شده است. در جاى دیگر در [[توسّل]] [[حضرت موسى]] براى رفع [[صاعقه]]، امر [[محمّد]] و على و [[آل]] آن دو آمده است.<ref>بحار الأنوار، ج ۲۶ ص ۳۲۹</ref> در رجز یکى از شهداى [[کربلا]] به نام [[انس بن حارث]] کاهلى، [[آل]] على در مقابل [[آل زیاد]] مطرح شده و آن پیرو [[خدا]] و این پیرو [[شیطان]] قلمداد شده است: {{عربی|آل علىّ شیعة الرّحمان آل زیاد شیعة الشیطان}}<ref>بحار الأنوار، ج ۴۵ ص ۲۵</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref> | ||
* [[حضرت]] [[امام خمینى]] نیز در تبیین [[ارزش]] [[شهادت]]، بر این تعبیر اشاره دارد که: خط سرخ [[شهادت]]، خطّ [[آل محمد]] و على است....<ref>صحيفۀ نور، ج ۱۵ ص ۱۵۴</ref>[[آل]] على، [[نسل]] [[پاک]]، انقلابى، ظلم‌ستیز و پرشورى است که پیوسته با [[الهام]] از [[روح]] [[ابو طالب]] و [[روح]] [[امام علی|حضرت على]]{{ع}}، در [[تاریخ]] بر ضدّ [[امویان]] و [[عباسیان]] قد برافراشته‌اند و در ادامۀ راه على، [[مکتب]] [[اهل بیت]] [[عصمت]] را رواج داده‌اند. امروز نیز، [[پیروان]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[وفاداران]] به [[ولایت علوى]] و [[خاندان پیامبر]]، [[آل]] على به‌شمار مى‌روند و [[فرزندان]] فکرى و روحى آن [[امام]] متّقین‌اند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref> | * [[حضرت]] [[امام خمینى]] نیز در تبیین [[ارزش]] [[شهادت]]، بر این تعبیر اشاره دارد که: خط سرخ [[شهادت]]، خطّ [[آل محمد]] و على است....<ref>صحيفۀ نور، ج ۱۵ ص ۱۵۴</ref>[[آل]] على، [[نسل]] [[پاک]]، انقلابى، ظلم‌ستیز و پرشورى است که پیوسته با [[الهام]] از [[روح]] [[ابو طالب]] و [[روح]] [[امام علی|حضرت على]]{{ع}}، در [[تاریخ]] بر ضدّ [[امویان]] و [[عباسیان]] قد برافراشته‌اند و در ادامۀ راه على، [[مکتب]] [[اهل بیت]] [[عصمت]] را رواج داده‌اند. امروز نیز، [[پیروان]] [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[وفاداران]] به [[ولایت علوى]] و [[خاندان پیامبر]]، [[آل]] على به‌شمار مى‌روند و [[فرزندان]] فکرى و روحى آن [[امام]] متّقین‌اند.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۴.</ref> | ||
==[[با آل علی هرکه در افتاد ور افتاد]]== | == [[با آل علی هرکه در افتاد ور افتاد]] == | ||
* [[اعتقاد]] [[پیروان]] [[اهل بیت]]{{عم}} بر آن است که با [[خاندان پیامبر]] و [[اولاد]] [[امام علی|علی]]{{ع}} هرکس [[دشمنی]] و [[ستم]] کند، نابود و [[خوار]] می‌شود. از آنجا که [[امام علی|علی]]{{ع}} [[حقّ]] مجسّم است، هرکس با [[حق]] درافتد، هلاک می‌شود. آن [[حضرت]] فرموده است: {{عربی|من صارع الحقّ صرعه}}<ref>«هرکس با حق درافتد و دشمنی کند، حق او را بر زمین می‌زند». نهج البلاغه، صبحی صالح، حکمت ۴۰۸</ref> در [[روز غدیر]] [[پیامیر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} [[دوستان]] و [[پیروان]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را [[دعا]] و بر دشمنانش [[نفرین]] کرد {{عربی|عاد من عاداه... و اخذل من خذله}}. در [[روایات]] متعددی هم [[پیامبر]]، [[مردم]] را از [[ستم]] به [[اهل بیت]] برحذر داشته و [[کیفر]] بدرفتاری و [[خصومت]] با آنان را [[عذاب الهی]] دانسته است. از قبیل: {{عربی|طوبی لمن احبّهم و الویل لمن ابغضهم}}، {{عربی|حرّمت الجنّة علی من ظلم أهل بیتی و آذانی فی عترتی}} و {{عربی|إشتدّ غضب اللّه علی من آذانی فی عترتی}}<ref>ر. ک: «اهل البیت فی الکتاب و السنّه»، فصل ۱</ref>. گرفتاری و زوال [[امویان]] و [[عباسیان]] به خاطر ظلمی که به آل علی کردند، در [[تاریخ]] مشهود است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۱۷.</ref>. | * [[اعتقاد]] [[پیروان]] [[اهل بیت]]{{عم}} بر آن است که با [[خاندان پیامبر]] و [[اولاد]] [[امام علی|علی]]{{ع}} هرکس [[دشمنی]] و [[ستم]] کند، نابود و [[خوار]] می‌شود. از آنجا که [[امام علی|علی]]{{ع}} [[حقّ]] مجسّم است، هرکس با [[حق]] درافتد، هلاک می‌شود. آن [[حضرت]] فرموده است: {{عربی|من صارع الحقّ صرعه}}<ref>«هرکس با حق درافتد و دشمنی کند، حق او را بر زمین می‌زند». نهج البلاغه، صبحی صالح، حکمت ۴۰۸</ref> در [[روز غدیر]] [[پیامیر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} [[دوستان]] و [[پیروان]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را [[دعا]] و بر دشمنانش [[نفرین]] کرد {{عربی|عاد من عاداه... و اخذل من خذله}}. در [[روایات]] متعددی هم [[پیامبر]]، [[مردم]] را از [[ستم]] به [[اهل بیت]] برحذر داشته و [[کیفر]] بدرفتاری و [[خصومت]] با آنان را [[عذاب الهی]] دانسته است. از قبیل: {{عربی|طوبی لمن احبّهم و الویل لمن ابغضهم}}، {{عربی|حرّمت الجنّة علی من ظلم أهل بیتی و آذانی فی عترتی}} و {{عربی|إشتدّ غضب اللّه علی من آذانی فی عترتی}}<ref>ر. ک: «اهل البیت فی الکتاب و السنّه»، فصل ۱</ref>. گرفتاری و زوال [[امویان]] و [[عباسیان]] به خاطر ظلمی که به آل علی کردند، در [[تاریخ]] مشهود است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۱۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||