آزادی در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

آزادی در یک تقسیم‌بندی کلی بر دو قسم است، یکی آزادی [[انسان]] از [[بندگی]] و [[بردگی]] انسان‌های دیگر و دیگری آزادی انسان از [[عذاب الهی]] به ویژه در [[قیامت]]؛ که این در [[حقیقت]] محصول آزادی انسان از بردگی و بندگی [[هواهای نفسانی]] خویش است.

آن حضرت در [[صحیفه]] به نوع دوم آزادی انسان که از آن به "عِتق" تعبیر می‌شود پرداخته است. [[عتق]] در لغت به معنی [[رهایی]] از حدود و قیود است و "[[عبد عتیق]]" به شخص آزاد که از حد بندگی و بردگی خارج است اطلاق می‌شود<ref>التحقیق، ج۸، ص۲۷.</ref>. [[امام]] در [[دعاهای صحیفه]] از [[خدای متعال]] عتق و آزادی از "[[آتش دردناک الهی]]"<ref>نیایش یکم.</ref>، "[[نقمت‌های الهی]]"<ref>نیایش پنجم:</ref> و "[[عدل الهی]]"<ref>نیایش سی‌ونهم:</ref> را درخواست کرده است و آزادی و خلاصی از [[عذاب]] و [[نقمت الهی]] را از "[[عفو]]"<ref>نیایش شانزدهم و چهل و چهارم:</ref> و "[[رحمت الهی]]"<ref>نیایش شانزدهم:</ref> دانسته است. وی فزونی [[آزادشدگان]] و [[نجات یافتگان از عذاب الهی]] را به ویژه در [[ماه مبارک رمضان]] موجب [[شگفتی]] و [[حیرت]] دانسته است<ref>نیایش چهل و پنجم:</ref>. آن حضرت راه آزادی و [[نجات]] از عذاب را [[حمد]] و [[سپاس]] [[خداوند]] معرفی کرده و فرموده است: {{متن حدیث|حَمْداً نُعْتَقُ بِهِ مِنْ أَلِيمِ نَارِ اللَّهِ‏ إِلَى‏ كَرِيمِ‏ جِوَارِ اللَّهِ‏}}<ref>«حمد و سپاسی آن چنان که ما را از آتش دردناک خداوندی برهاند و در جوار کرمش بنشاند». دعای ۱.</ref>.

آشکار است که مقصود از [[حمد]] و [[سپاس]] که [[نجات‌بخش]] از [[عذاب الهی]] است و [[انسان]] را به جوار [[کرم الهی]] می‌رساند صِرف حمد و [[سپاس زبانی]] نیست، بلکه حمد و سپاس زبانی همراه حمد و [[سپاس قلبی]] و عملی است<ref>شرح صحیفه سجادیه، شرح دعای یکم.</ref>.

== جستارهای وابسته ==