حکومت استبدادی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

«استبداد»<ref>Absolutism..</ref> از ریشه «بدد» به معنای عمل به [[تصمیم]] و نظر خود بدون توجه به دیدگاه دیگران<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۳، ص۳۸۰.</ref> است.

«حکومت استبدادی» نیز با معنای لغوی آن منطبق است، به نوعی [[حکومت]] گفته می‌شود که در آن [[مردم]] دارای [[نماینده]]، [[حق]] [[رأی]] یا هر گونه سهم دیگری در [[اداره امور]] [[کشور]] نیستند، با ویژگی نامحدود بودن [[قدرت]]، [[سرکوب]] [[مخالفان]]<ref>غلامرضا علی‌بابایی، فرهنگ روابط بین‌الملل، ص۱۹.</ref>. در سازمان‌هایی که [[استبداد]] در آن حکمفرماست، [[مشارکت]] زیردستان و [[مشورت]] با آنان؛ فهماندن اهداف به آنان و ایجاد [[انگیزه]] درونی، جایی ندارد. در این شرایط، نیازها از بالا دیکته می‌شود؛ [[هدف]] و [[دستور]] هرگز نباید مورد سؤال قرار گیرد؛ شخص نافرمانبردار باید [[مجازات]] شود، آن هم حتی‌المقدور مجازات سنگین<ref>فرامرز رفیع‌پور، توسعه و تضاد، ص۳۸۸.</ref>. در نظام‌های [[استبدادی]] اولین چیزی که [[قربانی]] می‌شود، [[عدالت]] و [[حقوق]] [[سیاسی]]- [[اجتماعی]] [[شهروندان]] است.<ref>[[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|عدالت سیاسی در قرآن کریم]]، ص ۵۹.</ref>

{{پایان مدخل‌ وابسته}}

== منابع ==