سلفی‌گری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سلفیت''' و [[سلفی‌گری]] به معنای بازگشت به [[افکار]] و [[رفتار]] و روش پیشینیان است. گروه‌هایی از وهابیّون خود را سلفی می‌دانند و معتقدند که [[بهترین]] دوره و [[بهترین]] [[شیوه]]، عصر [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و دوران [[نزول]] [[وحی]] و عمل به [[سنّت]] [[پیامبر]] خداست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>.

==مقدمه==

* [[وهابیان]] مدّعی‌اند که روش گذشتۀ [[امت اسلامی]] را که به زمان [[نزول وحی]] و عصر [[پیامبر]] نزدیک‌تر است [[انتخاب]] کرده‌اند و در [[فهم]] [[دین]] و [[شریعت]]، پیرو سلف‌اند، یعنی آنان‌که در قرون اوّلیۀ [[اسلام]] می‌زیستند. تعریف‌های دیگری نیز از [[سلفیه]] بیان شده است و آن را از نظر لفظی، اصطلاحی، [[تاریخی]]، [[اعتقادی]] مورد بحث قرار داده‌اند.<ref>دربارۀ سلفی‌گری می‌توان به منابع زیر مراجعه کرد: «الفکر السلفی»، «السلفیة مرحلة زمنیّه» محمّد سعید رمضان البوطی، «العقاید السلفیّه» آل ابو طامی، «عقیدة السلف و اصحاب الحدیث» صابونی، «العقیدة السلفیه»، «السلفیه و اعلامها فی موریتانیا»، شیخ طیب بن عمر، «العقیدة السلفیه بین الامام ابن حنبل و الامام ابن تیمیّه»، سیّد عبد العزیز السیلی، «الرسائل السلفیه فی احیاء سنّة خیر البریّه»، محمّد بن علی شوکانی، «السلفیه بین اهل السنّة و الامامیه»، سیّد محمّد الکثیری، «سلفیه، بدعت یا مذهب» ترجمۀ حسین صابری از «السلفیه مرحلة زمنیه»</ref> این ادعا، ظاهر پسندیده‌ای دارد، لکن [[باطن]] آن نوعی تعطیل‌کردن [[عقل]] و [[جمود]] بر بعضی [[ظواهر]] و [[مخالفت]] با [[اجتهاد]] و [[پذیرش]] هرچیزی است که در [[احادیث]] آمده است. ابن تیمیّه از سران چنین تفکّری است و وهابیّون با چنین دیدگاه‌هایی به [[افکار]] عمومی [[مسلمانان]] و بخصوص [[شیعه]] حمله می‌کنند و بنیانگذار [[وهابیت]] جدید ([[محمّد]] بن [[عبد]] الوهّاب) نیز چنین تفکراتی داشته است. گاهی سلفی‌گری به عنوان نواندیشی در [[تفکرات]] [[دینی]] و پیراستن [[باورها]] از [[خرافات]] و بازگشت به [[اسلام]] [[راستین]] و اصول‌گرایی مطرح می‌شود. این نگرش در [[جوامع]] [[شیعی]] و [[اهل سنت]] پیامدها و نتایج گوناگونی داشته است. پیدایش برخی متفکرین و صاحبان اندیشه‌های اصلاحی و دعوتهای انقلابی و گرد آمدن اقشاری از [[جوانان]] با انگیزه‌های [[دینی]] بر محور چنین اندیشه‌های [[اجتماعی]] [[سیاسی]] از رهاوردهای سلفی‌گری نوین است. (...) هرچند [[افکار]] و اندیشه‌های برخی از اینان جای نقد فراوان دارد، لکن [[تفکّر]] نوین اینان موجی از اسلام‌گرایی در [[نسل]] معاصر پدید آورده است. در کشورها و مجامع [[شیعی]]، [[نهضت]] بازگشت به خویشتن و [[اسلام ناب]] و تکیه بر اصول و آرمان‌های [[دین]]، به نوعی دیگر و با صبغۀ خاصّ خود مطرح بوده و با [[تفکر]] سلفی‌گری که در حال حاضر در [[جهان اسلام]] مطرح است، تفاوت دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۴.</ref>.