فرات: تفاوت میان نسخه‌ها

'''فُرات''' نهری در سرزمین [[کربلا]] که حادثه [[عاشورا]] نزدیکی آن اتفاق افتاد و [[امام حسین]] {{ع}} و [[اصحاب]] او را از نوشیدن [[آب]] آن جلوگیری کردند و آنان لب [[تشنه]] [[شهید]] شدند. فرات در [[روایات اسلامی]] نهری [[مقدس]] به شمار آمده است. نوشیدن از [[آب]] فرات و [[غسل]] کردن در آن قبل از [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} [[مستحب]] است. این نهر پر [[آب]] که هنوز هم در سرزمین [[عراق]] جاری است و به موازات رود دجله به جنوب می‌رود، یادآور آن حماسه عظیم عاشورایی و فداکاری و وفای [[حضرت ابوالفضل]] {{ع}} است که لب [[تشنه]] وارد آن شد، ولی به یاد [[تشنگی]] [[امام حسین]] و [[کودکان]] او از آن ننوشید و کنار نهر [[علقمه]] به [[شهادت]] رسید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۷۲.</ref>.

== مقدمه ==

[[آب]] فرات و [[خاک]] [[کربلا]]، هر دو یادآور عاشورایند و هر دو، در الهام‌بخشی، مؤثّر و کارساز، و هر دو، مورد [[تشویق]] و [[ترغیب]] [[اهل بیت]] و [[ائمه]] {{عم}}، و هر دو، [[مقدس]] و [[مبارک]] و [[عزیز]]. در [[حدیثی]]، رود فرات و [[رود نیل]]، رودهای [[مؤمن]] به حساب آمده است: {{عربی|«نَهرانِ مؤمنانِ ونَهرانِ کافِران، فالمؤمنان: الفراتُ ونیلُ مصر»}}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و در [[حدیثی]]، فرات، نهری بهشتی به حساب آمده است: {{متن حدیث| أَرْبَعَةَ أَنْهَارٍ مِنَ اَلْجَنَّةِ اَلْفُرَاتُ }}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۷، ص ۲۱۵.</ref> و چه پاداش‌های [[عظیم]]، بیان شده است برای [[زائران]] [[قبر]] [[حسین بن علی]] {{ع}} که در فرات، [[وضو]] بگیرند و [[غسل]] کنند و با [[وقار]] و [[آرامش]]، به [[زیارت]] آن [[حضرت]] شرفیاب شوند<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۷۷، احادیث: ۱، ۳، ۶، ۷، ۸، ۹ و ۱۰.</ref> همچنین، برداشتن کام نوزاد با [[آب]] فرات و چشاندن [[آب]] [[مقدس]] این نهر بهشتی به کودکانی که بناست با [[محبت]] و [[ولایت]] [[خاندان]] [[وحی]] و [[اهل بیت]] [[پیامبر]] {{عم}} بزرگ شوند و [[تربیت]] عاشورایی یابند، امری است که [[دستور]] اکید [[ائمه]] {{عم}} است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>.

در [[روایات]]، از [[آب]] فرات، به عنوان [[آب]] بهشتی، ساحل وادی ایمن، [[آب]] گوارا و مَعین پر [[برکت]]، عزیزترین آب‌های [[دنیا]] و [[آخرت]]، و... یاد شده است. <ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۱۳، احادیثِ ۱ تا ۱۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} به [[سلیمان بن هارون بجلی]] فرمود: {{متن حدیث| مَا أَظُنُّ أَحَداً يُحَنَّكُ بِمَاءِ اَلْفُرَاتِ إِلاَّ أَحَبَّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ }}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث۲.</ref> و یا به این تعبیر که: {{متن حدیث|مَنْ شَرِبَ مِنْ مَاءِ اَلْفُرَاتِ وَ حُنِّكَ بِهِ فَهُوَ مُحِبُّنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ }}<ref>وسایل الشیعه، ج ۱۰، ص۳۱۴، حدیث ۷ و ۹.</ref> هرکس از [[آب]] فرات بنوشد یا کام خود را با آن برگیرد، حتماً [[دوستدار]] ما [[اهل بیت]] {{عم}} خواهد بود. ایجاد پیوند با [[کربلا]] و [[اهل بیت]] {{عم}} با [[آب]] فرات، از آغاز [[حیات]] شروع می‌شود و فرات، آبِ حیاتِ جان‌های مستعد می‌گردد و در خط صحیح می‌کشاند و [[هدایت]] می‌کند. در مورد [[تربت]] [[حسین بن علی]] {{ع}} هم از [[ائمه]] {{عم}} [[نقل]] کردیم که به فرموده [[ائمه]] {{ع}}، [[تربت]] [[قبر]] [[سیدالشهدا]] {{ع}} هم، [[فضیلت]] و [[قداست]] دارد و الهام‌دهنده و [[شفابخش]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>.

[[امام صادق]] {{ع}} به "[[حارث بن مغیره]]" فرمود: [[تربت]] [[قبر]] [[حسین]] {{ع}}، [[شفابخش]] و ایمن‌ساز از هر [[ترس]]... در اواخر [[حدیث]]، [[راوی]] می‌پرسد: چگونه تربتش [[امن]] از هر [[ترس]] است؟ می‌‌فرماید: هر وقت، از [[سلطان]] یا غیر او ترسیدی، هنگام [[خروج]] از [[خانه]] ات، همراه خود از خاکِ [[قبر]] حسین {{ع}} داشته باش...<ref> امالی، شیخ طوسی چاپ نجف، ج۱، ص ۳۲۵.</ref> با [[الهام]] از [[کربلا]] و [[خاک]] [[قبر]] [[سالار شهیدان]] و آن [[آزاد]] [[مرد]] [[شجاع]]، نباید از هیچ [[سلطه]] و نیروی خود کامه‌ای و از هیچ امر هراس‌انگیزی [[وحشت]] داشت!...<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۲۵-۲۲۹.</ref>.