سرگذشت زندگی امام حسین: تفاوت میان نسخهها
←عصر خلافت امیرالمؤمنین
خط ۱۷۳: | خط ۱۷۳: | ||
== عصر خلافت امیرالمؤمنین == | == عصر خلافت امیرالمؤمنین == | ||
{{همچنین|خلافت امام علی}} | |||
گزارشهای تاریخی حاکی از آن است که [[امام]] پیش از [[جنگ صفین]] برای [[مردم کوفه]] [[سخنرانی]] کرده و آنان را به [[جهاد]] [[تشویق]] نموده و از [[سستی]] در آن [[پرهیز]] داده است<ref>وقعة صفین، ص۱۱۴-۱۱۵؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابیالحدید، ج۳. ص۱۸۶.</ref>. در [[جنگها]] علی {{ع}} [[مراقبت]] ویژه از [[حسنین]] داشته است، به گونهای که برخی منابع گفتهاند فرزند حضرت یعنی [[محمد بن علی]] (حنفیه) از این امر، اظهار [[ناراحتی]] نموده و برخی از [[یاران علی]] {{ع}} به او گفتهاند که تو در [[حکم]] دستان اویی و حسنین در حکم چشمانش و او با دستهایش از چشمهایش مراقبت میکند<ref>شرح نهج البلاغة، ابن ابیالحدید، ج۱، ص۲۴۳-۲۴۴.</ref>. [[نقلی]] دیگر حاکی از آن است که چون [[محمد بن حنفیه]] در [[جنگ جمل]] به امیرمؤمنان [[اعتراض]] میکند که چرا چندین بار مرا به [[جنگ با دشمنان]] فرستادی و چنین اجازهای به حسنین ندادی، حضرت به او فرمود که تو فرزند [[منی]] و این دو [[فرزندان رسول خدا]] {{صل}}، آیا روا نیست که من از آنان مراقبت کنم<ref>بحار الأنوار، ج۴۲، ص۱۰۵-۱۰۶.</ref>. | گزارشهای تاریخی حاکی از آن است که [[امام]] پیش از [[جنگ صفین]] برای [[مردم کوفه]] [[سخنرانی]] کرده و آنان را به [[جهاد]] [[تشویق]] نموده و از [[سستی]] در آن [[پرهیز]] داده است<ref>وقعة صفین، ص۱۱۴-۱۱۵؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابیالحدید، ج۳. ص۱۸۶.</ref>. در [[جنگها]] علی {{ع}} [[مراقبت]] ویژه از [[حسنین]] داشته است، به گونهای که برخی منابع گفتهاند فرزند حضرت یعنی [[محمد بن علی]] (حنفیه) از این امر، اظهار [[ناراحتی]] نموده و برخی از [[یاران علی]] {{ع}} به او گفتهاند که تو در [[حکم]] دستان اویی و حسنین در حکم چشمانش و او با دستهایش از چشمهایش مراقبت میکند<ref>شرح نهج البلاغة، ابن ابیالحدید، ج۱، ص۲۴۳-۲۴۴.</ref>. [[نقلی]] دیگر حاکی از آن است که چون [[محمد بن حنفیه]] در [[جنگ جمل]] به امیرمؤمنان [[اعتراض]] میکند که چرا چندین بار مرا به [[جنگ با دشمنان]] فرستادی و چنین اجازهای به حسنین ندادی، حضرت به او فرمود که تو فرزند [[منی]] و این دو [[فرزندان رسول خدا]] {{صل}}، آیا روا نیست که من از آنان مراقبت کنم<ref>بحار الأنوار، ج۴۲، ص۱۰۵-۱۰۶.</ref>. | ||