صدق در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

== مقدمه ==

صدق به معنای اصلی خود، [[فضیلت اخلاقی]] است که در برابر [[کذب]]، سرچشمه [[رذیلت‌های اخلاقی]]، قرار می‌گیرد. اما صدق به معنای عام، از جهت [[فضیلت]]، تابع موصوف خود است؛ یعنی اگر عملی [[اخلاقی]] باشد، نوع صادقانه آن فضیلتی دیگر به حساب می‌آید. جهاد در راه [[خداوند]]، کاری ستوده است، ولی صورت کامل و بی‌عیب و [[نقص]] آن، فضیلت دیگری دارد. [[امام علی]] {{ع}} می‌فرمایند: «صدق و [[راست‌گویی]] [[آدمی]] را [[رستگار]] می‌کند، و [[دروغ]] او را [[خوار]] و نگون‌بخت»<ref>نهج البلاغه، خطبه ۸۶.</ref>.