بنی امیه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[شهادت امام علی]] {{ع}} مشکل بزرگی را از برابر [[معاویه]] در راه رسیدن به [[خلافت]] برداشت، ولی زمینه تحقق آن را به وجود نیاورد. [[مردم]] به علت نظرهای مختلف درباره سیاستی که [[اطاعت]] از آن [[واجب]] بود، با [[امام حسن]] {{ع}}، محتاطانه [[بیعت]] کردند؛ اما مردم [[شام]] در [[بیت]] المَقْدِس با معاویه به عنوان [[خلیفه]] بیعت کردند و او را [[امیرالمؤمنین]] نامیدند، اگرچه مسئله خلافت او پیشتر و در [[روز]] حَکَمیّت اعلام شده بود<ref>ابن قتیبة، الامامة و السیاسه، ج۱، ص۱۶۳؛ طبری، تاریخ الرسل والملوک، ج۵، ص۱۶۱.</ref>. | [[شهادت امام علی]] {{ع}} مشکل بزرگی را از برابر [[معاویه]] در راه رسیدن به [[خلافت]] برداشت، ولی زمینه تحقق آن را به وجود نیاورد. [[مردم]] به علت نظرهای مختلف درباره سیاستی که [[اطاعت]] از آن [[واجب]] بود، با [[امام حسن]] {{ع}}، محتاطانه [[بیعت]] کردند؛ اما مردم [[شام]] در [[بیت]] المَقْدِس با معاویه به عنوان [[خلیفه]] بیعت کردند و او را [[امیرالمؤمنین]] نامیدند، اگرچه مسئله خلافت او پیشتر و در [[روز]] حَکَمیّت اعلام شده بود<ref>ابن قتیبة، الامامة و السیاسه، ج۱، ص۱۶۳؛ طبری، تاریخ الرسل والملوک، ج۵، ص۱۶۱.</ref>. | ||
معاویه برای گرفتن [[قدرت]] با [[شتاب]] به [[عراق]] رفت. زمانی که این خبر به امام حسن {{ع}} در [[کوفه]] رسید، با [[سپاه]] [[دوازده]] هزار نفری<ref>سپاه امام {{ع}} ترکیب ناموزونی داشت که بیانگر ترکیب اجتماعی مردم کوفه بود. شیخ مفید سپاه امام {{ع}} را به پنج گروه تقسیم کرده است: شیعیان، خوارج، فرصت‌طلبان، شکّاکان، پیروان عصبیت‌گرای رؤسای قبایل ( | معاویه برای گرفتن [[قدرت]] با [[شتاب]] به [[عراق]] رفت. زمانی که این خبر به امام حسن {{ع}} در [[کوفه]] رسید، با [[سپاه]] [[دوازده]] هزار نفری<ref>سپاه امام {{ع}} ترکیب ناموزونی داشت که بیانگر ترکیب اجتماعی مردم کوفه بود. شیخ مفید سپاه امام {{ع}} را به پنج گروه تقسیم کرده است: شیعیان، خوارج، فرصت‌طلبان، شکّاکان، پیروان عصبیت‌گرای رؤسای قبایل (الارشاد، ج۲، ص۱۰). (ج).</ref> از پیروانش - که [[قیس بن سعد بن عباده انصاری]] آن را [[رهبری]] می‌کرد - و [[عبدالله بن عباس]] نیز در میان آنان بود، به سمت [[مدائن]] بیرون آمد. هنگامی که به [[ساباط]] رسید، در [[دوستی]] اصحابش، به‌ویژه بعد از تلاش معاویه برای [[رشوه]] دادن به [[فرمانده سپاه]] او و توفیقش در [[دل‌جویی]] از [[عبیدالله بن عباس]] تردید کرد. | ||
در این هنگام امام حسن {{ع}} دریافت که موازنه نیروی [[سیاسی]] و نظامی میان دو [[سپاه عراق]] و شام برابر نیست، بنابراین از بروز [[جنگی]] خونین در میان [[مسلمانان]]، جلوگیری کرد و شیوه گفت‌وگوی سیاسی را با [[هدف]] جلوگیری از ریختن [[خون]] مسلمانان ترجیح داد. به‌ویژه آنکه وی اعتمادش را به [[مردم کوفه]] از دست داد؛ زیرا گروهی از [[خوارج]] بر او شوریده، او را به [[کفر]] متهم کردند. سپس به او [[حمله]] برده، مجروحش نمودند<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۲۲؛ طبری، تاریخ الرسل والملوک، ص۱۵۹.</ref>. | در این هنگام امام حسن {{ع}} دریافت که موازنه نیروی [[سیاسی]] و نظامی میان دو [[سپاه عراق]] و شام برابر نیست، بنابراین از بروز [[جنگی]] خونین در میان [[مسلمانان]]، جلوگیری کرد و شیوه گفت‌وگوی سیاسی را با [[هدف]] جلوگیری از ریختن [[خون]] مسلمانان ترجیح داد. به‌ویژه آنکه وی اعتمادش را به [[مردم کوفه]] از دست داد؛ زیرا گروهی از [[خوارج]] بر او شوریده، او را به [[کفر]] متهم کردند. سپس به او [[حمله]] برده، مجروحش نمودند<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۲۲؛ طبری، تاریخ الرسل والملوک، ص۱۵۹.</ref>. | ||