بلد امین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{نبوت}}

{{مدخل مرتبط

| پرسش مرتبط  =

}}

{{متن قرآن|وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ}}<ref>«و به این شهر امن و آرام (مکّه)،» سوره تین، آیه ۳.</ref>.

این چهارمین سوگندی است که در [[سوره تین]] بعد از [[سوگند]] به «[[تین]]»، «[[زیتون]]» و «[[طور سینین]]» با آن رو به رو می‌شویم.

بدون مقدمه به سراغ اصل مطلب می‌رویم. [[مفسرین]] در اینکه شهر امن کجاست [[اتحاد]] نظر دارند. برخی علما می‌فرمایند: «سوگند به این شهر که پیوسته [[امنیت]] بخش یا امنیت داده شده است» سپس می‌افزاید: «منشأ امنیت آن شهر، [[کعبه]] و [[مناسک]] آن است»<ref>آیت‌الله طالقانی، پرتوی از قرآن، قسمت دوم جزء سی ام، ص۱۶۵.</ref>.

برخی پژوهشگران بر این باوراند: «لفظ [[امین]] یا به معنی آمن است (دارای امنیت) چنانکه در [[آیه]] دیگر به این نام خوانده شده است {{متن قرآن|أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا}}<ref>«آیا ندیده‌اند که ما حرمی امن پدید آوردیم (که در آن هیچ چیز را در نمی‌برند) در حالی که (بیرون از شهر مکّه) مردم از پیرامونشان ربوده می‌شوند؟ پس آیا به باطل باور دارند و نعمت خداوند را انکار می‌کنند؟» سوره عنکبوت، آیه ۶۷.</ref> یا به معنی [[مأمون]] (ایمن یافته) یا به معنی [[مؤمن]] ([[ایمنی]] بخش) و لفظ به هر صورت محل امن و [[امان]] بوده و هست»<ref>[[محمدتقی شریعتی، تفسیر نوین، جزء سی ام قرآن، ص۲۴۰. </ref>.

برخی بزرگان و [[علما]] صریح حرف می‌زنند: «مراد به {{متن قرآن|وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ}} [[مکه]] مشرفه است»<ref>علامه طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۷۳۸.</ref> و اما برخی از علما بیان می‌کنند: «مسلماً اشاره به [[سرزمین مکه]] است، سرزمینی که حتی در [[عصر جاهلیت]] به عنوان منطقه‌ای امن و [[حرم]] [[خدا]] شمرده می‌شد و کسی در آنجا [[حق]] تعرض به دیگری نداشت حتی [[مجرمان]] و [[قاتلان]] وقتی به آن [[سرزمین]] می‌رسیدند در امنیت بودند»<ref>آیت الله مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۱۶۱.</ref>.

{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا بَلَدًا آمِنًا...}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که ابراهیم گفت: پروردگارا! اینجا را شهری امن کن و از اهل آن هر کس را که به خداوند و روز واپسین ایمان دارد، از میوه‌ها روزی رسان؛ (خداوند) فرمود: آن را که کفر ورزد، اندکی برخورداری خواهم داد سپس او را به (چشیدن) عذاب دوزخ ناگزیر خواهم کرد و این پایانه، بد است» سوره بقره، آیه ۱۲۶.</ref>.

{{متن قرآن|وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِنًا...}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که ابراهیم گفت: پروردگارا! این شهر را امن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بت‌ها دور بدار» سوره ابراهیم، آیه ۳۵.</ref>

اکنون با توجه به آنچه در معنای بلد گفته شد به سراغ [[تفسیر آیه]] می‌رویم. در [[آیه]] صد و بیست و پنجم [[سوره بقره]] یعنی یک آیه پیش از آیه مورد بحث [[خداوند]] در کنار بیان [[عظمت]] [[خانه کعبه]]، یادآور می‌شود که هنگامی را که خانه کعبه را محل بازگشت و مرکز [[امن]] و [[امان]] برای [[مردم]] قرار دادیم فراموش نکنند. در آن آیه [[کعبه]] [[پناهگاه]] عمومی معرفی شده است. در آیه ۱۲۶ دعای [[حضرت ابراهیم]] است که عبارت شهر امن را در خود جای داده است. «و همان گونه که در آیه قبل خواندیم این دعای [[ابراهیم]] به [[اجابت]] رسید. [[خدا]] این [[سرزمین مقدس]] را یک کانون امن و امان قرار داد و [[امنیتی]] از نظر ظاهر و [[باطن]] به آن بخشید»<ref>تفسیر نمونه، ج۱، ص۴۵۱.</ref>.

«و چطور ممکن است خداوند یک دعای اجابت نشده را که در واقع اثری ندارد و ذکر آن [[لغو]] است و کار [[مردم]] [[نادان]] می‌باشد را در [[کلام]] [[شریف]] خودش نقل کند»<ref>تفسیر المیزان، ج۱، ص۳۹۰.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۳۲۱.</ref>

تمامی مفسران [[قرآن]]، متفق القولند که منظور از {{متن قرآن|بَلَدًا آمِنًا}} [[شهر مکه]] است و این از ظاهر [[آیات]] نیز آشکار می‌باشد.

در خصوص اینکه چرا در یک مورد بلد به صورت نکره و در یک مورد دیگر به صورت معرفه «البلد» آمده است و یا چرا نام [[مکه]] در این آیه‌ها صریحاً ذکر نشده است مفسران مطالبی گفته‌اند. از آن میان تنکیر و تعریف عبارات فوق الاشاره مورد توجه [[تفسیر جوامع الجامع]] قرار گرفته<ref>ر.ک. ترجمه جوامع الجامع، ج۴، ص۵۰۲.</ref> و یا صاحب [[المیزان]] گفته است: «[[ابراهیم خلیل]]{{ع}} دو نوبت این [[دعا]] را کرده، یکی موقعی که مکه صورت [[شهر]] به خود نگرفته بوده است بار دیگر موقعی که به صورت شهر در آمده است»<ref>تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۹۸.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۳۲۳.</ref>