قریه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قریه در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۲

۸٬۷۰۷ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۲

←‏نکته قابل جمع

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۱۱۹: / خط ۱۱۹: @@
 با این بررسی‌ها می‌توان بحث را چنین جمع کرد که مدین و ایکه دو نقطه جغرافیایی مجزایند. ولی [[قریه]] به کار رفته در [[آیه]] هشتاد و هشتم [[سوره اعراف]] بر کدام‌یک از این دو وارد است؟
 چون در آیه ۸۵ همین [[سوره]] به [[صراحت]] گفته شده است که شعیب بر قوم مدین [[مبعوث]] شده است {{متن قرآن|وَإِلَى مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا}}<ref>«و به سوی مدین، برادرشان شعیب را فرستادیم، گفت: ای قوم من! خداوند را بپرستید که جز او خدایی ندارید، بی‌گمان برهانی از سوی پروردگارتان برایتان آمده است پس پیمانه و ترازو را تمام بپیمایید و چیزهای مردم را به آنان کم ندهید و در این سرزمین پس از سامان یافتن آن تباهی نورزید، این برای شما اگر مؤمن باشید بهتر است» سوره اعراف، آیه ۸۵.</ref> لذا تردیدی نیست که واژه [[قریه]] در [[آیه]] ۸۸ به «[[مدین]]» برگردد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۴۴.</ref>
+==[[قریه]]==
+{{متن قرآن|وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ...}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به ایشان گفته شد: در این شهر (بیت المقدس) جای گیرید و از هر جای آن خواستید بخورید و بگویید: «از لغزش ما بگذر!» و از این دروازه، سجده‌کنان (به شهر) در آیید تا گناهانتان را بیامرزیم، به زودی بر (پاداش) نیکوکاران می‌افزاییم» سوره اعراف، آیه ۱۶۱.</ref>.
+===طرح سؤال===
+اگر در ذهنتان این سؤال ایجاد شده است که: دقیقاً موقعیت جغرافیایی «قریه» ی مذکور در [[آیه]] صد و شصت و یکم [[سوره اعراف]] کجاست؟ مطالب پی آمده قطعاً راهنمایتان خواهد بود. روی صحبت آیه با [[بنی اسرائیل]] است. نعمتی که به آنان داده شده است را مورد اشاره قرار می‌دهد. نعمتی که به وسیله [[آزمایش]] و [[امتحان]] است. [[یهودیان]] از زبان [[موسی]]{{ع}} می‌شنوند که باید شهری را به [[تصرف]] خویش در آورند.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۴۷.</ref>
+===[[روایت]] منابع===
+منابع مختلف در باب اینکه «قریه» در چه نقطه‌ای از کره خاکی قرار گرفته است سه نظر دارند:
+۱) '''[[ایله]]''': که اکنون با نام «ایلات» قابل [[شناخت]] است، در کنار [[دریای احمر]] قرار گرفته است. برخی نویسندگان رابطه‌ای را میان ورود به [[شهر]] ایله و [[سوره مائده]] برقرار کرده‌اند که خلاصه‌ای از آن را در اینجا ذکر می‌کنیم: بنی اسرائیل وارد شهر ایله شدند و [[مأمور]] گردیدند که کلمه حطه را بر زبان آورند. بنی اسرائیل به قسمی که در سوره مائده مذکور است از [[قتال]] با [[دشمنان]] و گرفتن شهر سر باز زدند و دچار [[غضب]] شدند<ref>خزائلی، اعلام قرآن، ص۶۲۶.</ref>.
+۲) '''[[ارض مقدس]]''': برخی بزرگان در بیان احوال بنی اسرائیل بعد از بیرون آمدن از دریا و حیران شدن ایشان در [[زمین]] از [[امام محمد باقر]]{{ع}} نقل کرده است که به بنی اسرائیل [[حق تعالی]] امر فرمود: [[حضرت موسی]]{{ع}} به ارض مقدس ببرد و [[کفار]] را از آنجا بیرون نمایند<ref>مجلسی، تاریخ انبیاء، ص۵۰۶.</ref>. برخی از [[علما]] و بزرگان در بیان [[آیات]] ۲۰ تا ۲۶ سوره مائده در [[المیزان]]<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ج۵.</ref> می‌فرمایند: آیاتی که درباره حکایات [[موسی]] وارد شده می‌رساند که این جریان - [[دعوت]] نمودن موسی به ورود در [[زمین]] [[پاک]] - پس از بیرون رفتنشان از [[مصر]] بوده است<ref>ر.ک: مجلسی، تفسیر انبیاء، ص۵۰۶.</ref>.
+این [[مفسر]] بزرگ متذکر می‌شود<ref>المیزان، ج۸، ص۴۳۳.</ref>: مقصود از [[قریه]] همان سرزمینی است که در [[بیت المقدس]] واقع بوده و [[بنی اسرائیل]] [[مأمور]] شدند آن [[شهر]] را فتح نموده و با [[اهل]] آنجا که از [[عمالقه]] بوده‌اند جنگیده و ایشان را عزیمت دهند و شهر را [[تصرف]] کنند، بنی اسرائیل از این [[مأموریت]] سرباز زده و در نتیجه به [[سرگردانی]] در بیابان [[تیه]] [[مبتلا]] شدند.
+برخی از نویسنگان، گفته‌اند: چون بنی اسرائیل از خطر [[فرعونیان]] گذشتند [[حضرت موسی]] به آنها دستور داد که خود را آماده [[جنگی]] کنید و باید به [[فلسطین]] [[حمله]] نمائید. [[قوم بنی اسرائیل]] در اثر [[تحمل]] چندین قرن [[ذلت]] و [[عبودیت]] [[روح]] [[سلحشوری]] و جنگجویی را از دست داده بودند به حضرت موسی گفتند ای موسی تو خودت برو با خدایت به [[جنگ]] بپرداز<ref>عمادزاده، تاریخ انبیاء، ص۵۵۱.</ref>.
+۳) '''[[اریحا]]''': منابع بسیاری هم هستند که دریچه دیگری را به این موضوع می‌گشایند،  برخی از نویسندگان به دستور فتح بلاد [[شام]] توسط یک [[قوم موسی]] اشاره کرده‌اند و [[سجده]] در وقت ورود به شهر اریحا را بیان نموده است<ref>محمد بن خاوند شاه بلخی، روضة الصفاء، ص۶۷.</ref>. برخی نویسندگان به [[وحشت]] زدگی و هراسناک شدن [[اقوام]] بنی اسرائیل به محض شنیدن اینکه باید برای تصرف [[سرزمین]] پربرکت اریحا با [[طایفه]] [[حیثیان]] و [[کنعانیان]] بجنگند گریزی زده است<ref>جادالمولی، قصه‌های قرآن، ص۲۰۷.</ref>.
+برخی دیگز از نویسندگان می‌گویند: بیشتر [[مفسران]] گفته‌اند: نخستین شهری که در سر راه بنی اسرائیل قرار داشت، اریحا بود و بنی اسرائیل مجبور بودند که با اهل آن شهر بجنگند<ref>جادالمولی، قصه‌های قرآن، ص۴۵۶.</ref>.
+به هر حال بنی اسرائیل از حمله به عمالقه سرباز زدند و به خاطر این تقصیر، چهل سال در بیابان تیه [[سرگردان]] ماندند. بعد از چهل سال [[موسی]]{{ع}} به [[حضرت]] [[یوشع]] دستور فتح [[اریحا]] را داد. در [[قاموس کتاب مقدس]] آمده است: اریحا اول شهری است که یوشع از مملکت [[کنعان]] [[متصرف]] شد<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۴۲.</ref>.
+[[جان]] بی‌ناس نوشته است: [[حمله]] عمده [[اسرائیلیان]] به وسیله [[اولاد]] یوسف، افرایم و منسح صورت گرفت که در [[وادی]] [[اردن]] پیش رانده، در تحت [[قیادت]] یوشع، [[شهر]] اریحا را فتح کردند<ref>جان بی‌ناس، تاریخ جامع ادیان، ص۴۹۹.</ref>. در جایی دیگر با این گفته‌ها روبه‌رو می‌شویم: به [[فرمان]] موسی{{ع}} (یوشع) دامن [[همت]] به کمر زد و با گروهی از [[جوانان]] و جنگجویان [[بنی اسرائیل]] به [[پادشاهان]] [[ظالم]] و [[جبار]] [[عمالقه]] حمله برده و شکستی سخت بر آنان وارد ساختند، آنها را کشتند و دو شهر [[زیبا]] به نام‌های (اریجا) و (ایلیاد) که امروزه بعلبک خوانده می‌شود به [[تصرف]] آنان در آمد<ref>تویسرکانی، قصه‌های قرآن، ص۱۷۹. </ref>. اریجا [[اشتباه]] در نقطه‌گذاری دارد، نقطه در زیر «ح» زیادی است و اریحا صحیح می‌باشد.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۴۸.</ref>
+===پایان مبحث===
+همین جا گفتار را در مورد «[[قریه]]» با این جمله به پایان می‌بریم که منظور از قریه در [[آیه]] ۱۶۶ [[سوره اعراف]] «اریحا» می‌باشد و بنا به گفته [[سید]] احمد فاضلی بیارجمندی «اریحا شهری بسیار قدیمی در وادی اردن، به مساحت هیجده میل به شمال شرقی [[اورشلیم]] و پنج میل به اردن»<ref>اطلاعات قرآنی، ص۶۸.</ref> است.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۵۲.</ref>
 == منابع ==