قریه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

قریه در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۴

۸٬۷۹۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۲

←‏قریه

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۲۴۱: / خط ۲۴۱: @@
 برخی نویسندگان درباره شهر‌های قوم لوط می‌گویند: معروف است که آنها در شهری به نام سدوم در [[سرزمین فلسطین]] و مابین [[مدینه]] و [[شام]] سکونت داشتند<ref>تاریخ انبیاء، محلاتی، ص۱۹۲.</ref>.
 [[طبرسی]] نقل کرده که قوم لوط چهار شهر داشتند که «[[مؤتفکات]]» نیز نامیده شده است<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص۶۷۸.</ref>
+==[[قریه]]==
+{{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ}}<ref>«و ما در هیچ شهری، بیم‌دهنده‌ای نفرستادیم مگر که کامرانان آن (شهر) گفتند: ما منکر پیام رسالت شماییم» سوره سبأ، آیه ۳۴.</ref>.
+با توجه به مقدمه‌های قبلی و قرای [[آیه]] ۱۸ که مراد از آن آبادی‌های «صنعاء و [[مأرب]]» بود؛ به صورت نکره و پوشیده از آنها ذکری به میان آورده و یادآور می‌شویم: «[[زیاده‌روی]] در [[رفاه]] و [[لذت]] گرفتن از [[نعمت‌ها]] کار [[آدمی]] را به اینجا می‌کشاند که از [[پذیرفتن حق]]؛ [[استکبار]] ورزیده و دست به [[طغیان‌گری]] و [[لجاجت]] با [[حق]] می‌زند و دربست به تمام [[دعوت پیامبر]] [[خدا]]{{صل}} [[کافر]] می‌شود»<ref>خلاصه تفاسیر، ص۱۱۰۹.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۸۰.</ref>
+==قریه==
+{{متن قرآن|وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ}}<ref>«و برای آنان از مردم آن شهر آنگاه که پیامبران به آنجا آمدند مثلی بزن» سوره یس، آیه ۱۳.</ref>.
+«قریه» مفهوم گسترده‌ای دارد که شهر‌ها و روستاها را در بر می‌گیرد، هر چند در [[زبان فارسی]] تنها به روستا اطلاق می‌شود.
+در بین [[علما]] و [[مفسران]] [[قرآن]]، در محل [[مردم]] شهری که [[رسولان]] به آنجا آمدند چندان خلاف رایی وجود ندارد. در این مورد چندین سخن نداشته‌اند و ابراز نظر‌های متفاوت صورت نگرفته است. با این توضیح [[ذهن]] و زبانمان را به گفته [[تفسیر نمونه]] می‌سپاریم: قریه در اصل، نام برای محلی است که مردم در آن جمع می‌شوند و گاهی به خود [[انسان‌ها]] نیز قریه گفته می‌شود، بنابراین مفهوم گسترده‌ای دارد که هم شهر‌ها را شامل می‌گردد و هم روستاها را، هر چند در زبان فارسی معمولی، تنها به روستاها اطلاق می‌نمود، ولی در لغت [[عرب]] و در [[قرآن مجید]]، کراراً به شهر‌های مهم و عمده مانند «[[مصر]]» و «[[مکه]]» و امثال آن، اطلاق شده است. در این که: این [[شهر]] کدام یک از [[شهرها]] بوده است؟ معروف و مشهور در میان مفسران این است که «[[انطاکیه]]» از شهرهای [[شامات]] و یکی از شهر‌های بسیار معروف «[[روم]]» قدیم بوده است و هم اکنون از نظر جغرافیایی جزء قلمرو [[کشور]] [[ترکیه]] است.
+«[[انطاکیه]]» یکی از قدیمی‌ترین شهر‌های «[[شام]]» است که به گفته بعضی در سیصد سال قبل از [[مسیح]]{{ع}} بنا گردید، این [[شهر]] در [[روزگار]] قدیم، از حیث [[ثروت]]، [[علم]] و [[تجارت]] یکی از سه شهر بزرگ کشور «[[روم]]» محسوب می‌شد»<ref>تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۳۵۸ و ۳۸۱.</ref>.
+«شهر انتاکیه (انطاکیه) توسط آنتیوخوس سلوکی در [[سوریه]] پایتخت دیگر سلوکیان شد قلمرو حاکیمت سلوکین از [[بین النهرین]] آغاز می‌شد و به افغانستان می‌رسید، بعدها سوریه و [[آسیای صغیر]] نیز به این شاهنشاهی افزوده شد.... آنتی گون اول نخستین کس از سلوکیان بود که [[مهاجرت]] [[یونانیان]] را به [[مشرق]] آغاز کرد و شهر آنتی گونیا را در کنار رود اُرون تس Orontes در سوریه بنا کرد<ref>تاریخ ایران باستان، ج۲، ص۱۰۱۶.</ref>.
+در یک جمع‌بندی نهایی در کتاب [[قصص شگفت انگیز قرآن]] [[مجید]] این جملات را می‌بینیم: «[[مفسرین]] فرموده‌اند که مراد از آن [[قریه]] انطاکیه است انطاکیه در حوالی [[شامات]] است چنانچه در [[تفسیر صافی]] از [[تفسیر]] [[علی ابن ابراهیم قمی]] از [[حضرت باقر]]{{ع}} منقول است که از آنجناب [[پرسش]] شد از تفسیر این [[آیه]] فرمود [[خداوند]] فرستاد به سوی شهر انطاکیه دو [[رسول]] را که نمی‌شناختند. [[مردم]] انطاکیه بر آنها سخت گرفتند و آنها را در [[بیت]] الاصنام یعنی در [[بتخانه]] [[محبوس]] ساختند»<ref>قصص شگفت انگیز قرآن مجید، ص۶۴۰.</ref>.
+مارشحات قلمی [[تفسیر نمونه]] و قصص شگفت انگیز قرآن مجید را برای اطلاع خواننده محترم به طور خلاصه نقل کردیم. حال معرفی انطاکیه انتاکیه با تای منقوط نیز خوانده شده را از [[قاموس کتاب مقدس]] از نظر می‌گذرانیم: «انطاکیه، شهری بود در شام که نیکاتور آن را در سال ۳۰۰ قبل از مسیح بنا کرد و بر رود اورانتس واقع می‌باشد. در [[زمان]] قبل در [[دولت]] و علم و تجارت بر سایر بلاد تفوق داشت به طوری که یکی از سه شهر معظم [[مملکت روم]] محسوب می‌شد و به واسطه حسن موقع و خوبی هوا معروف بود»<ref>قاموس کتاب مقدس، ص۱۱۵.</ref>.
+[[انطاکیه]] محل بیرون آوردن [[تورات]] و [[انجیل]] [[واقعی]] از آن در [[عصر ظهور]].<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۸۱.</ref>
+===عصر ظهور===
+شهری در [[روم]] باستان بوده که به دست [[یونانیان]] در سال ۳۰۰ پیش از میلاد [[مسیح]]{{ع}} بنا شده و هم اکنون جزو قلمرو [[کشور]] [[ترکیه]] است. این [[شهر]]، در [[روزگار]] قدیم از جهت [[ثروت]]، [[علم]] و [[تجارت]]، یکی از سه شهر بزرگ کشور روم محسوب می‌شد که دارای موقعیتی سرسبز، نهر‌های آب خوش گوار و مرکز تجارت آسیای [[غربی]] و نزد یونانیان به انطاکیه [[زیبا]] و [[ملکه]] [[شرق]] مشهور بود. [[نصارا]] از شهر انطاکیه با وصف [[شهر خدا]]، شهر شاهی و [[مادر]] شهر‌ها یاد می‌کردند؛ زیرا نخستین شهری بود که [[اهل]] آن همگی به [[حضرت مسیح]]{{ع}} و به [[دین]] نصارا گرویدند....
+در [[روایات]] مربوط به [[حضرت مهدی]]{{ع}} آن محل، سرزمینی معرفی شده است که حضرت مهدی{{ع}} [[پس از ظهور]]، از غاری در آن [[سرزمین]]، تورات و انجیل را بیرون می‌آورد و با [[یهود]] و نصارا با آن [[استدلال]] می‌کند. [[پیامبر گرامی اسلام]] فرمود «تورات و انجیل را از سرزمینی که انطاکیه نامیده می‌شود، بیرون می‌آورد»<ref>فرهنگ‌نامه مهدیت، خدامراد سلیمیان، ص۹۳.</ref>.
+«انتاکیه» در جنوب ترکیه در کرانه رود اورونتس ([[نهر]] العاصی) و در ۲۲ کیلومتری ساحل [[مدیترانه]] قرار دارد. تا [[حلب]] حدود ۱۰۰ کیلومتر و تا اسکندریه ۶۰ کیلومتر فاصله آن است. سرچشمه نهر العاصی از لبنان است. پس از عبور از [[حمص]] و حما در [[سوریه]] وارد ترکیه می‌شود.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۶۸۴.</ref>
 == منابع ==