یوم الحسره: تفاوت میان نسخه‌ها

* از نام‌های [[قیامت]] است که یک بار در [[قرآن]] به کار رفته است<ref>{{متن قرآن|وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لا يُؤْمِنُونَ}}؛ سوره مریم، آیه ۳۹.</ref>. "حسرة" از ماده "حسر" به معنای آشکار کردن می‌آید. چون [[عرب]] می‌گوید: "حَسَرْتُ عَنِ الذراعِ" یعنی آستین را بالا زدم و دست خویش را آشکار کردم. به [[روز رستاخیز]]، آنان که از [[عمر]] خویش بهره برده و [[نیکوکاری]] کرده‌اند، به [[پاداش]] خود می‌رسند و شادمان می‌گردند؛ اما آنان که [[فرصت‌ها]] را از کف داده‌اند و توشه‌ای نیندوخته و خویش را به [[گناه]] آلوده‌اند، سخت [[اندوهگین]] می‌شوند و [[حسرت]] می‌خورند. در برخی [[روایات]] آمده است که در [[قیامت]]، حتی [[نیکوکاران]] نیز [[حسرت]] خواهند خورد. در روایتی از [[رسول خدا]] {{صل}} آمده است که چون [[قیامت]] برپا شود، هیچ مخلوقی نباشد مگر به [[پشیمانی]] می‌افتد؛ ولی در آن هنگام [[پشیمانی]] سود نخواهد داد. [[پشیمانی]] [[نیکوکاران]] از آن روی است که [[بهشت]] و نعمت‌هایی را می‌بینند که [[خداوند]] برای اولیای خویش فراهم ساخته است. آنان [[حسرت]] می‌خورند که چرا خویش را به [[مقام]] [[اولیای الهی]] نرسانیده‌اند<ref>معاد، ۲/ ۱۶۸.</ref>. [[اندیشه]] و [[اعمال]] و [[رفتار]] [[نیک]]- مانند [[جهان‌بینی]] واقع‌گرایانه، [[خُلق و خوی]] انسانی و [[پاکیزه]] از [[حسادت]] و مکر و حقه و [[کینه]] و [[خدمت]] به دیگران و [[جامعه]]- از [[حسرت]] و [[پشیمانی]] [[آدمی]] به [[روز قیامت]] خواهد کاست. به عکس، بی‌ایمانی و [[بی‌اعتقادی]] و [[باورهای نادرست]] و [[خلق و خوی]] پلید و زشتکاری، [[شقاوت]] می‌آورد و بر [[حسرت]] و [[ندامت]] [[آدمی]] می‌افزاید<ref>مجموعه آثار، ۲/ ۵۲۰.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 482.</ref>.