شبث بن ربعی تمیمی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخهها
←نقش شبث بن ربعی تمیمی در زمان واقعه کربلا
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
به [[روایت]] [[طبری]] هنگامی که معاویه زمام [[حکومت]] را به دست گرفت، او را به همراه [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خزاعی]]، [[حجر بن عدی|حُجر بن عَدی]]، [[ابن کواء]] و [[عمرو بن حمق|عمرو بن حَمِق]] در [[کوفه]] زیر نظر گرفت.<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۱۷۹.</ref> زمانی که زیاد بر [[ضد]] [[حُجر بن عَدی]] از سران [[قریش]] شهادت گرفت، شبث نیز در زمره شهادتدهندگان بود.<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۲۶۹.</ref> | به [[روایت]] [[طبری]] هنگامی که معاویه زمام [[حکومت]] را به دست گرفت، او را به همراه [[سلیمان بن صرد خزاعی|سلیمان بن صُرَد خزاعی]]، [[حجر بن عدی|حُجر بن عَدی]]، [[ابن کواء]] و [[عمرو بن حمق|عمرو بن حَمِق]] در [[کوفه]] زیر نظر گرفت.<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۱۷۹.</ref> زمانی که زیاد بر [[ضد]] [[حُجر بن عَدی]] از سران [[قریش]] شهادت گرفت، شبث نیز در زمره شهادتدهندگان بود.<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۲۶۹.</ref> | ||
== نقش | == نقش او در زمان واقعه کربلا == | ||
در دوران حکومت [[یزید]]، شبث جزء افراد فرصت طلب و سودجویی بود که موضع خود را مشخص میکرد و کفه به هر طرف سنگینتر میشد به آن سمت متمایل میگردید. چون دید [[مسلم بن عقیل]] در کوفه پیشرفت خوبی دارد و نیروهای [[امام حسین]] {{ع}} هر [[روز]] بیشتر و متراکمتر میشوند، او و [[حجار بن ابجر عجلی|حجّار بن ابجر عِجلی]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی]]، [[عروة بن قیس احمس]]، [[عمرو بن حجاج زبیدی]]، [[محمد بن عسیر بن عطارد بن حاجب تمیمی]] و [[محمد بن عمیر بن عبید]] از جمله بزرگان کوفه بودند که به امام حسین {{ع}} [[نامه]] نوشتند و از او [[دعوت]] کردند که به کوفه بیاید. مضمون نامه چنین بود: «اما بعد! صحراها سبز شده و میوهها رسیدهاند. بنابراین اگر مشیت آن پیشوای گرانقدر تعلق گرفته به سوی ما تشریففرما شوید که لشکری آماده و مجهز گوش به فرمان شمایند. پس هر چه زودتر خود را به کوفه برسانید. [[درود]] و رحمت [[خداوند]] بر تو و پدرت. والسلام».<ref>الاخبار الطوال، ص۲۲۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۳؛ الفتوح، ج۵، ص۳۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۰-۲۱.</ref> | در دوران حکومت [[یزید]]، شبث جزء افراد فرصت طلب و سودجویی بود که موضع خود را مشخص میکرد و کفه به هر طرف سنگینتر میشد به آن سمت متمایل میگردید. چون دید [[مسلم بن عقیل]] در کوفه پیشرفت خوبی دارد و نیروهای [[امام حسین]] {{ع}} هر [[روز]] بیشتر و متراکمتر میشوند، او و [[حجار بن ابجر عجلی|حجّار بن ابجر عِجلی]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی]]، [[عروة بن قیس احمس]]، [[عمرو بن حجاج زبیدی]]، [[محمد بن عسیر بن عطارد بن حاجب تمیمی]] و [[محمد بن عمیر بن عبید]] از جمله بزرگان کوفه بودند که به امام حسین {{ع}} [[نامه]] نوشتند و از او [[دعوت]] کردند که به کوفه بیاید. مضمون نامه چنین بود: «اما بعد! صحراها سبز شده و میوهها رسیدهاند. بنابراین اگر مشیت آن پیشوای گرانقدر تعلق گرفته به سوی ما تشریففرما شوید که لشکری آماده و مجهز گوش به فرمان شمایند. پس هر چه زودتر خود را به کوفه برسانید. [[درود]] و رحمت [[خداوند]] بر تو و پدرت. والسلام».<ref>الاخبار الطوال، ص۲۲۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۳۵۳؛ الفتوح، ج۵، ص۳۰؛ الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۰-۲۱.</ref> | ||