یاران امام مهدی چه تعداد است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| تعداد پاسخ = ۱۵

'''[[یاران امام مهدی]] {{ع}} چه تعداد است؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

* آیا تعداد [[یاران امام مهدی]] {{ع}} مشخص است؟

* [[یاران امام مهدی]] {{ع}} در هنگام [[ظهور]] چه تعداد خواهند بود؟

* [[لشکریان]] [[امام مهدی]] {{ع}} چند نفرند؟

=== تعداد یاران امام زمان {{ع}} ===

هر انقلابی برای وقوع [[نیاز]] به یارانی دارد تا هم زمینه‌های [[قیام]] را آماده کنند و هم هنگام [[قیام]]، [[رهبر]] آن را [[یاری]] کنند، لذا چنانکه [[پیامبران]] {{ع}} یارانی [[الهی]] داشتند، [[امام عصر]] {{ع}} نیز چنین یارانی خواهد داشت. پیدایش این [[یاران]] به معنای فراهم آمدن زمینۀ [[قیام]] است<ref>ر.ک: [[سید محمد جواد فاضلیان|فاضلیان، سید محمد جواد]]؛ [[قیام (مقاله)|قیام]]، ص ۲۹۵ ـ ۲۹۷. </ref>.

از منظر کلی، [[یاران امام زمان]] {{ع}} از [[اقوام]] و نژادهای گوناگون هستند و عدد آنها غیرقابل شمارش است. اما در نگاه جزئی تر، می‌‌توان [[یاران]] حضرت را در دو گروه خاص و عام در نظر گرفت و با بررسی [[یاران خاص]]، ابعاد این بحث را روشن کرد<ref>ر.ک. [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۱.</ref>.

=== یاران خاص امام زمان {{ع}} ===

# یاران خاص و ویژه که ۳۱۳ نفر بوده و در بالاترین درجۀ [[اخلاص]] قرار دارند<ref>ر.ک. [[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۲۳۱، ۲۳۲؛ [[علی رضا امامی میبدی|امامی میبدی، علی رضا]]، [[آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی (کتاب)|آموزه‌های مهدویت در آثار علامه طباطبائی]]، ص ۲۲۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۹۴؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۸۸؛ پژوهشگران مؤسسه آینده روشن، [[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۱۶.</ref> و [[فرماندهان]] حضرت در روی [[زمین]] هستند. [[حضرت مهدی]] {{ع}} ابتدا با ۳۱۳ نفر [[بیعت]] خصوصی می‌کند، سپس [[بیعت]] عمومی را اعلام می‌‌نماید. تا زمانی که آنها در [[مکه]] جمع نشوند، حضرت [[ظهور]] علنی نخواهند داشت و حاضر به [[بیعت]] عمومی در [[مسجدالحرام]] نخواهد شد<ref>ر.ک. [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۱.</ref>. قسمتی از این [[یاران]]، از بزرگان روزگار گذشته هستند که بر اساس مصالحی، دوباره زنده شده و بخشی از آنان همراه [[حضرت عیسی]] {{ع}} از [[آسمان]] فرود می‌آیند<ref>ر.ک. [[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۱۳۵-۱۳۸.</ref> و در رکاب [[حضرت مهدی]] {{ع}} خواهند بود<ref>در روایتی از امام صادق {{ع}} نقل شده است: «خروج می‌کنند با قائم {{ع}} از پشت کوفه یا کعبه ۲۷ مرد که عبارتند از: پانزده نفر از قوم حضرت موسی {{ع}} و هفت نفر از اصحاب کهف، و یوشع بن نون و سلمان و ابو دجانه انصاری و مقداد و مالک اشتر؛ پس در نزد آن حضرت، از یاران و والیان هستند»؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۳، ص۹۰.</ref><ref>ر.ک. نویسندگان کتاب [[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ص ۱۱۰- ۱۱۱.</ref>

# [[یاران خاص]] که ده هزار نفر بوده و با [[امام زمان]] {{ع}} [[بیعت]] عمومی دارند و تا زمانی که ده هزار نفر جمع نشوند، [[قیام]] حضرت خارج از [[مکه]] نخواهد بود<ref>ر.ک. [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۱.</ref>.

=== یاران عام [[امام زمان]] {{ع}} ===

[[اصحاب]] عام حضرت یا گروه [[انصار]]، که در مقاطع زمانی مختلف به گروه [[یاران]] می‌‌پیوندند. در [[روایات]]، تعداد [[اصحاب حضرت مهدی]] {{ع}} [[هنگام ظهور]]، [[دوازده]] هزار یا پانزده هزار<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص۶۵.</ref> و حتی عدد یکصد هزار نفر نیز [[نقل]] شده است<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۷و۳۶۷؛ کاظمی، مصطفی بن ابراهیم، بشارة الاسلام، ص۱۹۰؛ حرعاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۸.</ref>؛ البته آمارهای یاد شده با یکدیگر [[تعارض]] ندارند، بلکه در طول یکدیگرند و در مجموع، نشانگر سیر تکاملی یارانند<ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۷۹.</ref>؛ چراکه [[ظهور]] حضرت با [[سیصد و سیزده نفر]] از [[اصحاب]] ویژه آغاز می‌گردد، سپس سایر [[یاوران]] حضرت به سرعت به آنان ملحق می‌شوند. از این نظر، روایاتی که اعداد و ارقامی مثل ده هزار یا بیشتر (که بیانگر کثرت آنان است) ذکر کرده‌اند، ناظر به گروه [[انصار]] هستند<ref>ر.ک. [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]؛ ص:۲۰۵- ۲۰۸.</ref>.

بنابراین، [[یاران حضرت مهدی]] {{ع}} سه دسته‌اند:

لذا تنها زمانی که صحبت از دو گروه اول (یعنی [[یاران خاص]]) است می‌‌توانیم با استفاده از [[روایات]]، عدد دقیقی را برای [[یاران]] حضرت ذکر کنیم، اما تعداد بیشتر از آن، مثل هفتاد هزار نفر<ref>امام باقر {{ع}} در حدیثی می‌فرماید: «هنگامی که قائم ظهور کند و به درون کوفه بیاید، خداوند متعال، هفتادهزار انسان راستین را از پشت کوفه بر می‌انگیزد تا از همراهان و یاوران او باشند»؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۹۰، ح ۲۱۲؛ محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامهٔ امام مهدی، ج ۸، ص ۲۹۳ـ۲۹۹. </ref> و... آمار کل نیروهای [[ارتش]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیست؛ بلکه هریک از این ارقام، نمایانگر تعداد نیروهایی هستند که در برهه‌ای از [[زمان ظهور]] و یا در [[پیکار]] خاصی در گوشه‌ای از [[جهان]] شرکت دارند. شاید هم مطلب دیگری باشد که ما آن را نمی‌دانیم که با [[ظهور]] حضرت، روشن خواهد شد؛ ان شاالله<ref>ر.ک. [[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۲ - ۷۴.</ref>.

# تا ۳۱۳ نفر در [[مکه]] جمع نشوند حضرت [[ظهور]] علنی نخواهند داشت و حاضر از [[بیعت]] عمومی در [[مسجدالحرام]] نخواهد شد. ولی تا ده هزار نفر جمع شوند [[قیام]] حضرت خارج [[مکه]] نخواهد بود.

# با ۳۱۳ نفر حضرت [[بیعت]] خصوصی می‌کند بعد [[بیعت]] عمومی ولی ده هزار نفر فقط [[بیعت]] عمومی با حضرت دارند. و این اشخاص ۳۱۳ نفره و ده‌‌‌هزار نفر افرادی هستند که نام و تبار و قبیله آنها و محلشان در کتابی که نزد حضرت است ثبت شده است.

# اسوان: ۱ نفر؛

# اصطخر: ۲ نفر؛

# باغه: ۱ نفر؛

# بافاد: ۱ نفر؛

# بدو: ۱ نفر؛

# برید: ۲ نفر؛

# بلبیس: ۱ نفر؛

# بیرم: ۱ نفر؛

# بیروت: ۹ نفر؛

# جابروان: ۳ نفر؛

# جبل غرر: ۸ نفر؛

# جرجان: ۱۲ نفر؛

# جوقان: ۱ نفر؛

# حار: ۱ نفر؛

# حران: ۱ نفر؛

# حیوان: ۱ نفر؛

# خلاط: ۱ نفر؛

# دبیله: ۱ نفر؛

# دمیاط: ۱ نفر؛

# رافقه: ۲ نفر؛

# رقه: ۳ نفر؛

# سجستان: ۳ نفر؛

# سلیمه: ۵ نفر؛

# سمند: ۴ نفر؛

# سنجار: ۴ نفر؛

# سیمسیاط: ۱ نفر؛

# سیراف ([[شیراز]]): ۱ نفر؛

# صامغان: ۲ نفر؛

# صنعاء: ۲ نفر؛

# صیدائیل: ۱ نفر؛

# طازبند شرقی: ۱ نفر؛

# طبریه: ۱ نفر؛

# طرابلس: ۲ نفر؛

# طوس: ۵ نفر؛

# طهر: ۱نفر؛

# عبثه: ۱ نفر؛

# عکبرا: ۱ نفر؛

# فرغانه: ۱ نفر؛

# قابس: ۱ نفر؛

# قارب: ۱ نفر؛

# قرمس: ۲ نفر؛

# قریات: ۲ نفر؛

# قلزم: ۲ نفر؛

# قیروان: ۲ نفر؛

# کوثا: ۱ نفر؛

# کور کرمان: ۳ نفر؛

# مداین: ۸ نفر؛

# مولیان: ۲ نفر؛

# نسوی: ۱ نفر؛

# نصیبین: ۱ نفر؛

# نیشابور: ۱۸ نفر؛

# وادی القری: ۱ نفر؛

# وشیج: ۴ نفر؛

# هرات: ۱۲ نفر؛

# پناهندگان به [[روم]]: ۱۱ نفر؛

# مفقود در سلاهط: ۱ نفر؛

# المتخلی بصیقیلیه: ۱ نفر؛

# فراری از قبیله خود: ۱ نفر؛

# فراریان به سروانیه: ۲ نفر؛

# گردشگر به دنبال [[حق]] از یخشب: ۱ نفر؛

# مسافران عانه به [[انطاکیه]]: ۲ تاجر و ۱ [[غلام]]؛

# المحتج بکتاب [[الله]] [[علی]] الناصب از سرخس: ۱ نفر؛

# وارد شوندگان سراندیب: ۲ نفر<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>.

* در برخی [[روایات]]، نام این [[شهرها]] نیز آمده است: "صاغان، قرغانه، [[شام]]، ترمذ، [[موعود]]، ترقعه، [[دمشق]]، [[فلسطین]]، بعلبک، نوغان، حائر، [[نور]]، قالیقا، بروجرد، رها، مراغه،فالس، قبه، تربده، خبوان، طهی، [[ارم]] و سردانه"<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>.

* در برخی از [[احادیث]] به نام [[یاران امام مهدی]] {{ع}} نیز اشاره شده<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref>.

* تعداد [[یاران]] آن حضرت در برخی [[روایات]]، با تعدادی که ذکر شد، تفاوت دارد. مثلاً در [[روایت]] دیگر آمده است که از [[ری]] یک نفر به کمک [[امام زمان]] {{ع}} می‌آید، و در [[روایت]] دیگر این تعداد ۷ نفر ذکر شده است<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref>.

* در برخی [[روایات]]، نام برخی از [[شهرها]] تکرار شده است، مانند [[طالقان]] و شهر [[ری]]<ref>همان.</ref>.

* در برخی [[روایات]]، به نام‌های متشابه برخی [[شهرها]] پرداخته است که ممکن است یک شهر باشند، مانند قرغانه و فرغانه<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref> صامغان<ref>دلائل الامامه، ص ۳۰۷.</ref> و صاغان<ref>بشارة الاسلام، ص ۲۰۹.</ref>.

* در برخی [[روایات]]، تعداد افراد ذکر شده، کمتر از ۳۱۳ نفر است.

* شهرهایی که ذکر شده‌اند، محل سکونت [[یاران]] [[مهدی]] {{ع}} در زمان [[ظهور]] آن حضرت می‌باشد. بنابراین ممکن است آنان اهل شهرهای یاد شده نباشند و فقط در زمان [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} ساکن آن شهر باشند.

* نام بسیاری از شهرهای [[ایران]] در بین نام‌ها وجود دارد که در [[حدود]] سی شهر می‌باشد.

* با مقایسه بین شهرهای یاد شده و تعداد افرادی که از آن مناطق به [[یاری]] [[امام زمان]] {{ع}} می‌آیند، معلوم می‌شود بیشترین [[یاران]] آن حضرت {{ع}} را [[ایرانیان]] تشکیل می‌دهند.»<ref>[[محمد جواد مروجی طبسی|مروجی طبسی، محمد جواد]]، [[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]، ص ۱۳۵-۱۳۸.</ref>.

«درباره تعداد [[لشکریان]] و [[یاران]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} [[روایات]] گوناگونی در دسترس است. برخی [[روایات]]، تعداد آنان را سی صد وسیزده نفر یادآور شده‌اند وبرخی [[روایات]]، از ده هزار نفر وبیش تر سخن می‌گویند. در این جا یادآوری دو نکته ضروری است:

# سی صد وسیزده نفر - که در [[روایات]] آمده است - نیروهای ویژه‌ای هستند که در آغاز [[قیام]] همراه آن حضرت خواهند بود. آنان در [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} از [[کارگزاران]] می‌شوند؛ چنان چه مرحوم [[اربلی]] در [[کشف]] النعمه فرموده است: از این [[روایت]] ([[روایت]] ده هزارنفر) استفاده می‌شود که تعداد [[یاران]] حضرت در عدد سی صد وسیزده محدود نمی‌شود؛ بلکه این تعداد، نفراتی هستند که در آغاز [[قیام]]، همراه حضرت هستند.

# تعداد چهار هزار، ده هزار نفر و... - که در برخی [[روایات]] گفته شده است - آمار کل نیروهای ارتش [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} نیست؛ بلکه - هم چنان که از [[روایات]] نیز استفاده می‌شود- هریک از این ارقام، نمایانگر تعداد نیروهایی هستند که در برهه‌ای از [[زمان ظهور]] حضرت {{ع}} ویا در پیکار خاصی در گوشه‌ای از [[جهان]] شرکت دارند. شاید هم مطلب دیگری باشد که ما آن را نمی‌دانیم که با [[ظهور]] حضرت، روشن خواهد شد.

* '''نیروهای مخصوص:''' یونس پسر ظبیان می‌گوید: "خدمت [[امام صادق]] {{ع}} بودم که ایشان نامی‌ از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت قائم]] به میان آورد و فرمود: آنان سی صد وسیزده تن هستند وهر یک خود را در میان سی صد نفر می‌بیند"<ref>دلائل الامامه، ص ۳۲۰؛ المحجّه، ص ۴۶</ref> از این که حضرت می‌فرماید: "هر یک خود را در میان سی صد نفر می‌بیند"، دو احتمال تصور می‌شود:  

# این که توان جسمی‌هر یک از آنان برابر سی صد نفر باشد؛ چنان که توان هر یک از [[مؤمنان]] در آن روزگار برابر نیروی [[چهل]] مرد است.  

# هر کدام از آنان، سی صد نفر نیرو دارند وخود را در میان سی صد نیرو تحت [[فرمان]] می‌بینند. بنابراین احتمال، آنان [[حدود]] سی صد گردان نیروی نظامی‌ را [[فرماندهی]] می‌کنند ومحتمل است که همان ظاهر لفظ مراد باشد؛ یعنی هر یک خود را جزء آن عدّه می‌داند؛ چنان که بعضی گفته‌اند. [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}} می‌فرماید: "آنان که از بستر خود برای [[یاری]] [[امام مهدی|امام قائم]] {{ع}} ناپدید می‌شوند، سی صد وسیزده نفر به تعداد اهل [[بدر]] هستند که صبح آن شب (صبح روز بعد) در [[مکه]] گرد می‌آیند"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۲، ص ۵۶؛ نورالثقلین، ج ۱، ص ۱۳۹ وج ۴، ص ۹۴؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۲۳</ref>. [[امام جواد]] {{ع}} می‌فرماید: "[[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} فرمود: [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} از سرزمین تهامه ([[مکه]]) [[ظهور]] می‌کند. او گنج‌هایی دارد که از جنس طلا ونقره نیست؛ بلکه آنها اسب‌هایی نیرومند ومردانی نامور به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]] هستند. آنان سی صد وسیزده نفرند که از سراسر [[جهان]] به دور او گرد می‌آیند. کتاب مُهر کرده‌ای با حضرت است که تعداد یارانش با نام، شهر، نوع نژاد، مشخصات وکنیه آنان در آن نوشته شده است. آنان همه در فرمانبرداری از [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} می‌کوشند"<ref>عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۵۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰</ref>. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} می‌فرماید: "[[مردم]] مانند پرندگان در اطرافش گرد می‌آیند تا این که سی صد وچهارده مرد - که در بین آنان زنانی نیز هستند - گرد می‌آیند وآن حضرت بر هر [[ستمگر]] وفرزند [[ستمگری]] پیروز می‌گردد وعدالت چنان می‌شود که [[مردم]] [[آرزو]] می‌کنند:‌ای کاش مردگانشان در بین زندگان بودند واز [[عدالت]] بهره مند می‌شدند"<ref>مجمع الزوائد، ج ۷، ص ۳۱۵</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "[[حضرت مهدی]] {{ع}} با سی صد وسیزده نفر به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]]، بدون [[آگاهی]] و وعده قبلی [[ظهور]] می‌کند؛ در حالی که آنان چون ابری پاییزی پراکنده‌اند؛ آنان شیران روز ونیایشگران شب هستند"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۴؛ الفتاوی الحدیثیه، ج ۳۱</ref>. [[ابان بن تغلب]] می‌گوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "به زودی سی صد وسیزده نفر به [[مسجد]] شما ([[مکه]]) می‌آیند. [[مردم]] [[مکه]] می‌دانند که این افراد نسبتی با پدران واجدادشان ندارند (وجزو [[مردم]] [[مکه]] نیستند). هر کدام از آنان شمشیری دارد که بر روی آن کلمه‌ای ثبت است که از آن کلمه هزار کلمه (مشکل) گشوده وحل می‌شود"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۷۱؛ بصائر الدرجات، ص ۳۱۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۶</ref> در برخی از [[روایات]]، نام برخی از آنان گفته شده است که به ذکر دو [[روایت]] بسنده می‌کنیم: [[امام صادق]] {{ع}} به [[مفضل بن عمر]] - یکی از [[اصحاب]] آن حضرت - فرمود: "تو و [[چهل]] و چهار مرد دیگر، جزو [[یاران]] و همراهان [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}}هستید"<ref>دلائل الامامه، ص ۲۴۸؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۳</ref>. شاید مراد از [[چهل]] وچهار نفر، کسانی باشند که از [[اصحاب]] [[امام صادق]] {{ع}} هستند. نیز آن حضرت می‌فرماید: "هنگامی‌ که [[قائم آل محمد]] ظهور کند، بیست وهفت تن از پشت کعبه بیرون می‌آیند وبیست وپنج تن از قوم موسی - که همگی قاضیان به حق وعادل هستند - زنده می‌شوند ونیز هفت تن از [[اصحاب کهف]]، [[یوشع]] [[وصی]] [[موسی]]، [[مؤمن]] [[آل فرعون]]، [[سلمان فارسی]]، [[ابادجانه انصاری]] و [[مالک اشتر]] به [[دنیا]] باز می‌گردند"<ref>روضة الواعظین، ص ۲۶۶؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۵</ref>. در بعضی از [[روایات]]، [[مقداد بن اسود]] نیز ذکر شده است. طبق [[روایات]] [[فرشتگان]] جابه جاکننده، مردگان [[نیکان]] را به اماکن مقدسی مانند [[خانه خدا]] منتقل می‌کنند<ref>درر الاخبار، ج ۱، ص ۲۵۸</ref>. بنابراین، شاید این مردگان از آن دسته‌ای باشند که اجسادشان به کنار [[کعبه]] انتقال داده شده است ورجعت ودوباره زنده شدن آنان نیز از همان جا خواهد بود. طبق [[نقل]] دیگری، این مکان پشت شهر [[کوفه]]، یعنی شهر [[نجف]] است که باز معنای [[روایت]] صحیح می‌شود؛ زیرا اجسادشان به آن جا، یعنی [[نجف اشرف]] انتقال داده شده است. [[شایسته]] ذکر است که این افراد، سابقه [[مبارزه]] در ابعاد [[سیاسی]] و نظامی‌ را با طاغوت‌های روزگار خویش داشته اند؛ به خصوص [[سلمان فارسی]]، [[ابودجانه]]، [[مالک اشتر]] و [[مقداد]] که در جنگ‌های [[صدر اسلام]] شرکت کرده، رشادت‌های بسیاری از خود نشان داده‌اند وگروهی از آنان سابقه [[فرماندهی]] نیز داشته اند.

* '''ارتش [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}}:''' [[ابوبصیر]] می‌گوید: مردی از اهالی [[کوفه]]، از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید: چند نفر با [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] می‌کنند؟ [[مردم]] می‌گویند: همراهان حضرت به تعداد سربازان [[بدر]] یعنی سی صد و سیزده نفرند. [[امام]] {{ع}} فرمود: "[[حضرت مهدی]] [[ظهور]] نمی‌کند، مگر با ارتشی قوی و نیرومند و ارتش قدرتمند کم‌تر از ده هزار نیروی رزمنده نخواهد داشت"<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۴؛ عیاشی، تفسیر، ج ۱، ص ۱۳۴؛ نورالثقلین، ج ۴، ص ۹۸؛ ج ۱، ص ۳۴۰؛ العدد القویه، ص ۶۵؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۸</ref>. نیز آن حضرت می‌فرماید: "هنگامی‌که [[خداوند]] به [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} اجازه [[قیام]] دهد، سی صد و سیزده تن با او [[بیعت]] می‌کنند. آن حضرت در [[مکه]] توقف می‌کند تا این که عدد اصحابش به ده هزار نفر برسد. آن گاه به سوی [[مدینه]] حرکت می‌نماید"<ref>المستجاد، ص ۵۱۱</ref>. [[امام علی|امیرمؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|مهدی]] حدّاقل با [[لشکر]] [[دوازده]] هزار نفری وحدّاکثر پانزده هزار نفری [[ظهور]] می‌کند. [[رعب]] وترس از نیروی نظامی‌او، پیشاپیش سپاهیانش در حرکت است. هیچ [[دشمنی]] با ایشان روبه رو نمی‌شود، جز این که [[شکست]] می‌خورد. آن حضرت وسپاهیانش در راه [[خدا]] به سرزنش کسی نمی‌اندیشند. شعار لشکریانش این است: بمیران، بمیران"<ref>ابن طاووس، ملاحم، ص ۶۵</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "[[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} [[ظهور]] نمی‌کند، مگر آن که حلقه و تعداد آنان کامل گردد. [[راوی]] پرسید: تعداد آنان چند نفر است؟ حضرت فرمود: ده هزار نفر"<ref>نعمانی، غیبة، ص ۳۰۷؛ اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۴۵</ref>. [[شیخ]] [[حر عاملی]] می‌گوید: در [[روایت]] است که تعداد کامل [[سپاه]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} صد هزار نفر است<ref>اثبات الهداة، ج ۳، ص ۵۷۸؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص ۱۹۰</ref>

* '''گارد [[حفاظت]]:''' کعب می‌گوید: مردی از [[بنی هاشم]]، در [[بیت المقدس]] منزل می‌کند. تعدد نیروهای محافظ وی [[دوازده]] هزار نفرند ودر [[روایت]] دیگری می‌گوید: تعداد محافظان وی سی وشش هزار نفرند وبر سر هر یک از بزرگ راه‌های منتهی به [[بیت المقدس]]، [[دوازده]] هزار نفر مستقر می‌شوند<ref>ابن حمّاد، فتن، ص ۱۰۶؛ عقد الدرر، ص ۱۴۳</ref> البته کلمه حرس که در [[روایت]] است، به معنای اعوان وکمک نیز آمده است واین معنا با عنوان [[حدیث]] مناسب نیست؛ چون ممکن است مقصود [[یاران]] واعوان حضرت باشد»<ref>[[نجم‌الدین طبسی|طبسی؛ نجم‌الدین]]، [[چشم اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم اندازی به حکومت مهدی]]، ص ۷۲ - ۷۴.</ref>.

«درباره شمار [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز باید گفت، چنان که [[پیامبران]] {{عم}} به یارانی الهی داشتند، [[امام مهدی|امام عصر]] {{ع}} نیز چنین یارانی دارد. پیدایش این [[یاران]] به معنای فراهم آمدن زمینه [[قیام]] است. [[قرآن]] درباره [[انبیا]] {{عم}} می‌فرماید: {{متن قرآن|وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ}}<ref>چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنان جنگ کردند. آن‌ها هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان می‌رسید، سست و ناتوان نشدند [و تن به تسلیم ندادند]، و خداوند استفامت کنندگان را دوست دارد؛ سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.</ref>. شمار [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت حجت]] {{ع}} را ۳۱۳ تن ذکر کردند. برای آشنایی با [[فلسفه]] یاد کرد این عدد، توجه به برخی [[آیات]] سوره مدثر سودمند می‌نماید: {{متن قرآن |لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ* عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ* وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلاَّ مَلائِكَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلاَّ فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا وَلا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلا كَذَلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَن يَشَاء وَيَهْدِي مَن يَشَاء وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلاَّ هُوَ وَمَا هِيَ إِلاَّ ذِكْرَى لِلْبَشَرِ}}؛<ref>جهنم پوست تن را به کلی دگرگون می‌کند. نوزده نفر از فرشتگان عذاب بر آن گمارده شده‌اند. مأموران دوزخ را فقط فرشتگان عذاب قرار دادیم و تعداد آن‌ها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم، تا اهل کتاب (= یهود و نصاری) یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند و بیمار دلان و کافران بگویند: خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟! آری، این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و لشکریانِ پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند و این جز هشدار و تذکری برای انسان‌ها نیست. سوره مدثر، آیات ۲۹ - ۳۱ .</ref>. چنانکه ملاحظه می‌شود، [[خدای متعال]] شمار [[فرشتگان]] [[عذاب]] [[دوزخ]] را ذکر فرموده است. ذکر این امر و دانستن و ندانستن آن در حیات دنیوی یا اخروی دینداران هیچ تأثیری ندارد؛ تنها کارکرد آن و گزاره‌های مشابه، [[شناخت]] [[کافران]]، بیماردلان و [[مؤمنان]] است. بنابراین شمار [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز برای سنجش [[کفر]] و [[ایمان]] ذکر شده است.

* در [[فرهنگ]] دینی، اعدادی به چشم می‌خورند که شاخصند؛ برای مثال هفت، [[چهل]]، هفتاد، صد و هزار. آیا این اعداد با معدودشان ارتباط منطقی واقعی، ذاتی و [[نفس]] الامری دارند؟ در پاسخ بدین پرسش باید یادآور شد، در [[علوم]] تجربی مانند: فیزیک، شیمی و ریاضی ارتباط عدد و معدود، واقعی و از نوع رابطه علت و معلول است؛ یعنی اگر عدد تغییر یابد، معدود نیز دگرگون می‌شود؛ برای مثال، در گزاره‌های زیر:

# یک کالری گرما با۱۸/۴ ژول انرژی مکانیکی برابر است؛  

# برای به دست آوردن مساحت دایره باید از عدد۱۴/۳ استفاده کرد.  

* اگر عدد تغییر کند، نتیجه به طور طبیعی دگرگون می‌شود. اما در بسیاری موارد دیگر، مانند [[قوانین]] فقهی، حقوقی، جزائی، کیفری و مانند اینها، رابطه عدد و معدود تعبّدی است و یا قراردادی. در بخشی از [[آیات]] و [[روایات]]، عدد برای جدا شدن صفوف خرده گیران و [[مؤمنان]] [[متعبد]] ذکر شده است. در این موارد، پرسش از عدد، نشانه لجاجت و [[نادانی]] است. این اعداد، قراردادی یک سویه میان [[خداوند]] و آفریدگان به شمار می‌آید و برای سنجش [[میزان]] باور [[مردم]] بیان شده است»<ref>[[سید محمد جواد فاضلیان|فاضلیان، سید محمد جواد]]؛ [[قیام (مقاله)|قیام]]، ص ۲۹۵ - ۲۹۷.</ref>.

«زمانی که [[یاوران]] آماده بودند و [[خداوند]] [[اذن]] داد، [[ظهور]]، صورت می‌پذیرد. [[امام جواد]] {{ع}} ضمن حدیثی فرمود:{{متن حدیث| یَجْتَمِعُ إِلَیْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ‏ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِی الْأَرْضِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ أَیْنَ ما تَكُونُوا یَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِیعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ فَإِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هَذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ أَظْهَرَ اللَّهُ أَمْرَهُ فَإِذَا كَمَلَ لَهُ الْعَقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏}}<ref>به سوی او اجتماع می‌کنند به تعداد اهل بدر، ۳۱۳ نفر از اطراف زمین و این، معنای قول خدا است که «هرکجا باشید، خدا شما را می‌آورد، همگی را؛ به درستی که خدا بر هرکاری قدرت دارد». هنگامی‌که برای او این عده از اهل اخلاص جمع شد، خدا امر او را ظاهر می‌کند؛ زمانی که برای او عقد کامل شد و آن، گروه ده هزار نفری است، به اذن خدا خروج می‌کند؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ب۳۷، ح۲.</ref>.

# یاورانی که [[حدود]] ده هزار نفرند و با اجتماع آنان، [[قیام]] و [[خروج]] به [[اذن]] [[خدا]] صورت می‌گیرد.

# یاورانی که در طول [[قیام]]، به صفوف سربازان حضرت ملحق می‌شوند.

«درباره شمار [[اصحاب]] [[امام مهدی]] {{ع}} در [[روایات]] آمار و ارقام مختلفی ذکر شده است. بیشتر [[روایات]]، تعداد [[یاران مهدی]] {{ع}} را [[سیصد و سیزده]] تن ذکر کرده‌اند. [[روایات]] مربوط به این موضوع دو دسته‌اند:

در یک دسته از [[روایات]]، تعداد [[یاران مهدی]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] تن به تعداد [[اصحاب]] [[پیامبر]] {{صل}} در [[جنگ]] [[بدر]] ذکر شده‌اند. اکثر [[روایات]] این عدد را مطرح کرده‌اند<ref>بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ الخصال، ص۶۴۹.</ref>. نظیر آن چه از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده است. حضرت فرموده است: "[[اصحاب]] [[امام مهدی]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر به تعداد اهل بدر‌اند"<ref> {{عربی|"أَصْحَابُهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ "}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ص۶۷۳؛ الخصال، ص۶۴۹؛ بصائر الدرجات، ص۳۱۱؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۲۶.</ref>؛

دسته دیگر، روایاتی است که تعداد [[اصحاب]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} را بیش از [[سیصد و سیزده]] نفر ذکر کرده‌اند. در این دسته از [[روایات]] رقم [[یاران]] حضرت، ده هزار عنوان شده است چنان که مرحوم [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] در کتاب [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبه]] به [[نقل]] از [[ابوبصیر]]، این [[روایت]] را از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] کرده است: "[[قائم]] {{ع}} [[خروج]] نمی‌کند، مگر هنگامی که حلقه (تعداد [[یاران]] حضرت) کامل شود. [[ابو بصیر]] می‌گوید: پرسیدم: حلقه با چه تعداد کامل می‌شود؟ حضرت فرمود: ده هزار نفر"<ref>{{متن حدیث| لَا يَخْرُجُ الْقَائِمُ {{ع}} حَتَّى يَكُونَ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قُلْتُ وَ كَمْ تَكْمِلَةُ الْحَلْقَةِ قَالَ عَشَرَةُ آلَاف‏}}؛ الغیبة، نعمانی، ص۳۲۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۴۵.</ref>؛ در جای دیگر، [[ابوبصیر]] [[نقل]] می‌کند که مردی کوفی از [[امام صادق]] {{ع}} تعداد [[یاران امام مهدی]] {{ع}} را پرسید و گفت: "[[مردم]] می‌گویند [[اصحاب]] [[مهدی]] {{ع}} به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]] [[سیصد و سیزده]] نفرند. حضرت در پاسخ فرمود: "[[مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] نمی‌کند مگر با نیروی [[قدر]] تمندی که تعداد آنان کمتر از ده هزار رزمنده نخواهد بود"<ref>ر.ک: کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۵۴؛ نور الثقلین، ج۴، ص۹۸؛ العدد القویه، ص۶۵.</ref>. در این دسته [[روایات]]، برخی تعداد [[اصحاب]] [[مهدی]] {{ع}} را در هنگام [[ظهور]]، [[دوازده]] هزار یا پانزده هزار<ref>ملاحم ابن طاووس، ص۶۵.</ref> و حتی عدد یکصد هزار نفر نیز، [[نقل]] شده است<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۷و۳۶۷؛ بشارة الاسلام، ص۱۹۰؛ اثبات الهداة، ج۳، ص۵۷۸.</ref>.

در بیان وجه جمع این دو دسته [[روایات]] می‌توان گفت باتوجه به قرائن موجود، [[روایات]] دسته نخست که عدد [[سیصد و سیزده]] را ذکر کرده‌اند ناظر به [[اصحاب]] ویژه [[امام مهدی]] {{ع}} در مرحله آغازین [[ظهور]] حضرت است؛ همان کسانی که هسته اصلی [[قیام]] حضرت را تشکیل می‌دهند و در [[روایات]] از آنان به عنوان پرچمداران و [[فرماندهان]] [[لشکر]] [[مهدی]] {{ع}} می‌باشند؛ اما [[روایات]] دسته دوم که عدد بیش از [[سیصد و سیزده]] نفر را ذکر نموده‌اند ناظر به مجموع نیروهایی است که به جمع [[سیصد و سیزده]] نفر می‌پیوندند و تحت [[فرماندهی]] آنان عمل می‌کنند و در زمره [[سپاه]] حضرت قرار می‌گیرند. [[شاهد]] این مطلب نیز برخی روایاتی است که دلالت دارد بر اینکه [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با [[سیصد و سیزده]] نفر از [[اصحاب]] ویژه آغاز می‌گردد سپس سایر [[یاوران]] حضرت به سرعت به آنان ملحق می‌شوند و تحت [[فرماندهی]] [[اصحاب]] ویژه حضرت، [[سپاهیان]] [[مهدی]] {{ع}} را جهت آغاز [[قیام]] تشکیل می‌دهند. مانند آنچه جناب [[عبدالعظیم حسنی]] از [[امام جواد]] {{ع}} [[نقل]] کرده که فرمود: "سیصد وسیزده مرد به تعداد اهل [[بدر]] از دورترین نقاط [[زمین]] در کنار او (حضرت [[قائم]]) حاضر شوند و این مصداق سخن [[خدا]] است که فرمود: هرکجا باشید [[خدا]] شمارا جمع می‌کند و او به همه چیز توانا است، پس هر گاه این عدد از أهل [[اخلاص]] جمع گردند، [[خداوند]] أمر [[ظهور]] آن حضرت را مقدرگرداند و چون تعداد آن [[جماعت]] أهل [[اخلاص]] به [[عقد]] کامل؛ یعنی آن ده هزار مرد رسند، حضرت [[خروج]] نموده و مدام [[دشمنان]] [[خدا]] را بکشند تا [[رضایت]] [[پروردگار]] حاصل گردد"<ref>{{متن حدیث|" يَجْتَمِعُ إِلَيْهِ مِنْ أَصْحَابِهِ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا مِنْ أَقَاصِي الْأَرْضِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ فَإِذَا اجْتَمَعَتْ لَهُ هَذِهِ الْعِدَّةُ مِنْ أَهْلِ الْإِخْلَاصِ أَظْهَرَ اللَّهُ أَمْرَهُ فَإِذَا كَمَلَ لَهُ الْعَقْدُ وَ هُوَ عَشَرَةُ آلَافِ رَجُلٍ خَرَجَ بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَلَا يَزَالُ يَقْتُلُ أَعْدَاءَ اللَّهِ حَتَّى يَرْضَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ الإحتجاج، ج۲، ص۴۴۹.</ref>؛ [[مفضل بن عمر جعفی]] نیز از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: "هر گاه [[خدای متعال]] به [[قائم]] [[آل محمد]] اجازه [[ظهور]] دهد، در حالی که سیصد و اندی مرد با او [[بیعت]] می‌کنند و حضرت در [[مکه]] توقف می‌فرماید تا [[یاران]] او به ده هزار نفر می‌رسند؛ سپس از آنجا به سوی [[مدینه]] حرکت می‌فرماید"<ref>{{متن حدیث|إِذَا أَذِنَ اللَّهُ عَزَّ اسْمُهُ لِلْقَائِمِ فِي الْخُرُوجِ ... وَ قَدْ وَافَاهُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فَيُبَايِعُوهُ وَ يُقِيمُ بِمَكَّةَ حَتَّى يَتِمَّ أَصْحَابُهُ عَشْرَةَ آلَافِ نَفْسٍ ثُمَّ يَسِيرُ مِنْهَا إِلَى الْمَدِينَةِ}}؛ الإرشاد، ج ۲، ص ۳۸۳.</ref>؛

از این نظر، روایاتی که اعداد و ارقامی مثل ده هزار یا بیشتر (که بیانگر کثرت آنان است) ذکر کرده‌اند، ناظر به گروه [[انصار]] هستند و شامل همه کسانی می‌شوند که به نحوی در [[حمایت]] از این حرکت الهی و تحکیم و تقویت [[انقلاب جهانی]] حضرت سهم دارند. مانند آنچه [[روایت]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده است که حضرت فرمود: "آنان ([[اصحاب]] [[مهدی]]) [[سیصد و سیزده]] نفرند که هرکدام نیز خود را در میان [[سیصد و سیزده]] نفر می‌بینند<ref>ر.ک: دلائل الإمامة، ص۳۲۰؛ المحجه، ص۴۶.</ref>. براساس این گونه [[روایات]]، هرکدام از این [[سیصد و سیزده]] تن، [[فرماندهی]] [[سیصد و سیزده]] نفر را برعهده دارند. لذا آمار و ارقام یاد شده در این نوع [[روایات]]، بیانگر تعدد [[سپاهیان]] و [[یاوران]] [[امام مهدی]] {{ع}} است»<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]؛ ص:205- 208</ref>.

«[[یاران]] ویژه [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ [[سیصد و سیزده]] نفرند. [[احادیث]] فراوانی در [[ستایش]] این گروه ممتاز وارد شده و در [[قرآن کریم]] آیاتی است که [[تأویل]] به آنان شده است:

# از [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} در [[تأویل]] سخن [[خدای متعال]]: {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ}}<ref> و اگر عذاب را از آنان چندگاهی پس افکنیم به یقین می‌گویند: چه آن را باز داشت؟ آگاه باشید روزی که به آنان برسد از ایشان بازگردانده نمی‌شود و آنچه به ریشخند می‌گرفتند آنها را فرا می‌گیرد؛ سوره هود، آیه: ۸.</ref> [[نقل]] شده که فرمودند: مراد از [[امت]] معدود، [[یاران مهدی]] در آخر الزمان‌اند؛ [[سیصد و سیزده]] نفر به شمار افراد [[جنگ بدر]]. آنان، در ساعتی جمع شوند؛ مانند ابرهایی که در پاییز جمع می‏‌شوند"<ref> {{عربی|" أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ يَعْنِي‏ عِدَّةً كَعِدَّةِ بَدْرٍ قَالَ‏ يَجْمَعُونَ‏ لَهُ‏ فِي‏ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعاً كَقَزَعِ‏ الْخَرِيفِ‏‏‏ ‏‏"}}، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۵، ح ۴۲؛ نیز: ر.ک: نعمانی، الغیبة، ص ۲۴۱</ref>.  

# [[امام صادق]] {{ع}} در وصف [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} فرمود: "مردانی که گویی قلب‏‌هایشان مانند پاره‏‌های آهن است. هیچ چیز نتواند دل‏های آنان را درباره ذات [[خداوند]] گرفتار [[شک]] سازد. سخت‌‏تر از سنگ هستند. اگر بر کوه‏‌ها حمله کنند، آن‏ها را از هم خواهند پاشید ... گویی که بر اسبان خود، مانند عقاب هستند. بر زین اسب [[امام]] دست می‏‌کشند و از این کار [[برکت]] می‏‌جویند. گرد [[امام]] خویش چرخیده، در جنگ‏ها، [[جان]] خود را سپر او می‌‏سازند و هرچه را بخواهد برایش انجام می‌‏دهند. مردانی که شب‏ها نمی‌‏خوابند؛ در نمازشان هم‌هم‌ه‏ای چون صدای [[زنبور عسل]] دارند. شب‏ها بر پای خویش [[ایستاده]] و صبح بر مرکب‏‌های خود سوارند. [[پارسایان]] شبند و شیران روز. [[اطاعت]] آنان برابر امامشان، از [[اطاعت]] کنیز برای آقایش زیادتر است. مانند چراغ‏ها هستند ... گویی که دل‏هایشان قندیل است. از [[ترس]] [[خدا]] بیمناک و خواهان شهادتند. تمنایشان [[شهید]] شدن در [[راه خدا]] است. شعارشان این است: ای [[مردم]]! برای خون‏خواهی [[حسین]] به پا خیزید. وقتی حرکت می‌‏کنند، پیشاپیش آنان به فاصله یک ماه‏ [[وحشت]] حرکت کند. آنان، دسته دسته به سوی مولا می‌‏روند. [[خدا]] به وسیله آنان [[امام]] [[راستین]] را [[یاری]] می‌‏فرماید"<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>.»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۴۹۴.</ref>.

«مطابق [[روایات]] [[مستفیض]] بلکه [[متواتر]]، عدد [[اصحاب]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} به تعداد [[لشکر]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} در غزوه [[بدر]] ۳‌۱۳ نفر است. قندوزی در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref>سوره هود آیه ۸</ref>. از [[امام باقر]] و [[امام صادق]] {{عم}} [[نقل]] کرده که فرمودند: همانا [[امت معدوده]] ۳‌۱۳ نفر از [[اصحاب]] [[مهدی]] در [[آخرالزمان]] است همانند عدد اهل [[بدر]]، که در یک ساعت اجتماع می‌کنند ...<ref>ینابیع الموده، ص ۵‌۰۹، چاپ نجف</ref>. [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: پس اول کسی که از طرف [[خدا]] با او [[بیعت]] می‌کند [[جبرئیل]] است. و نیز از [[مردم]] ۳‌۱۳ نفر با او [[بیعت]] خواهند کرد.... و نیز از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: [[قائم]] از ما با [[ترس]] [[یاری]] شده و با [[نصرت]] تأیید خواهد شد. تا آنکه فرمود: پس هنگامی که [[خروج]] می‌کند بر [[کعبه]] تکیه می‌دهد. و ۳‌۱۳ نفر به دور او گرد آیند ...<ref>اعلام الوری، ص ۴۳۳</ref>»<ref>[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۸۸.</ref>.

«از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده است که فرمودند: "[[یاران امام مهدی|یاران قائم]] {{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفر مرد و غیر [[عرب]] هستند. برخی از آنان در هنگام روز بر روی ابر حرکت می‌کنند و به نام خودش، پدرش، نسبتش، رخسار و شکل ظاهری‌اش شناخته می‌شوند و برخی بر رختخواب خود آرمیده‌اند و بدون وعده قبلی در [[مکه]] به او می‌پیوندند"<ref>{{عربی|"أَصْحَابُ الْقَائِمِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ بَعْضُهُمْ يُحْمَلُ فِي السَّحَابِ نَهَاراً يُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ نَسَبِهِ وَ حِلْيَتِهِ وَ بَعْضُهُمْ نَائِمٌ عَلَى فِرَاشِهِ فَيُوَافِيهِ فِي مَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ"}}؛ بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۷۰.</ref>؛ همچنین از [[امام باقر|ابی جعفر باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمودند: [[قائم]] از راه سنکلاخی "[[ذی طوی]]" با عده‌ای به تعداد [[اصحاب]] [[بدر]]، [[سیصد و سیزده]] مرد، فرود می‌آید تا اینکه تکیه به [[حجر الاسود]] می‌دهد و [[پرچم]] [[فتح]] و [[ظفر]] برمی‌افزاد. [[علی بن ابی حمزه]] گفت: من این مطلب را برای [[امام کاظم|ابی الحسن موسی بن جعفر]] {{ع}} گفتم. فرمودند: این کتابی منشور است"<ref>‌{{عربی|"عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَاقِرِ {{ع}} أَنَّ الْقَائِمَ يَهْبِطُ مِنْ ثَنِيَّةِ ذِي طُوًى فِي عِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ ثَلَاثِمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا حَتَّى يُسْنِدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْحَجَرِ الْأَسْوَدِ وَ يَهُزُّ الرَّايَةَ الْغَالِبَةَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي حَمْزَةَ فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لِأَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ {{ع}} فَقَالَ كِتَابٌ مَنْشُور"}}؛ غیبت نعمانی، ص ۳۱۵.</ref>»<ref>[[حیدر کامل]]، [[دجال آخرالزمان (کتاب)|دجال آخرالزمان]]، ص 260 -261.</ref>.

* البته از برخی [[روایات]]، استفاده می‌شود که برخی از بزرگان روزگار گذشته، بر اساس مصالحی خاص، دوباره زنده شده و در رکاب حضرت و از [[یاران]] آن بزرگوار می‌شوند. در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده است: [[خروج]] می‌کنند با [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} از پشت [[کوفه]] یا [[کعبه]] ۲۷ مرد که عبارتند از: پانزده نفر از [[قوم]] [[حضرت موسی]] {{ع}} و هفت نفر از [[اصحاب کهف]]، و [[یوشع بن نون]] و [[سلمان]] و [[ابو دجانه انصاری]] و [[مقداد]] و [[مالک اشتر]]؛ پس در نزد آن حضرت، از [[یاران]] و [[والیان]] هستند<ref>بحارالانوار، ج ۵۳، ص۹۰.</ref>.

* بنابراین، [[یاران]] [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} هم از افرادی هستند که هم عصرِ زمانِ ظهورند و هم از افرادی‌اند که پیش از [[زمان ظهور]]، زندگی کرده‌اند و از [[دنیا]] رفته اند»<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۱۱۰- ۱۱۱.</ref>.