کینه در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

# بی‌اعتنایی به نیازهای دیگران، و به‌ویژه نیازهای آن کس که نسبت به او [[کینه]] به [[دل]] گرفته نیز، در همین شمار است. تلخ‌تر آنکه [[انسان]] کینه‌ورز، گاه از سر عمد سعی در برنیاوردن حوائج دیگران کرده آنان را از کمک‌های خود بی‌نصیب می‌گذارد. بدیهی است که [[گناه]] این عمل سخت بزرگ است. بنا بر روایتی از [[امام صادق]] {{ع}}: "هر مؤمنی که [[مؤمن]] دیگری را از آنچه بدان [[نیاز]] دارد باز دارد، در حالی که می‌تواند در رفع [[حاجت]] او بکوشد- خواه از امکانات خود، و یا از امکانات دیگران در این مسیر استفاده کند - [[خداوند]] او را در [[قیامت]] با چهره‌ای سیاه و چشمانی دریده و سرخ و دستانی که با زنجیر به گردنش آویخته است نگاه می‌دارد، و در [[حق]] او گفته می‌شود که این: [[خائن]] است که در [[حق]] [[خدا]] و پیامبرش [[خیانت]] کرده است!. آنگاه امر می‌شود که به [[آتش]] انداخته شود" <ref>{{متن حدیث| أَيُّمَا مُؤْمِنٍ مَنَعَ مُؤْمِناً شَيْئاً مِمَّا يَحْتَاجُ إِلَيْهِ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ مِنْ عِنْدِهِ أَوْ مِنْ عِنْدِ غَيْرِهِ أَقَامَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مُسْوَدّاً وَجْهُهُ مُزْرَقَّةً عَيْنَاهُ‌ مَغْلُولَةً يَدَاهُ إِلَى عُنُقِهِ فَيُقَالُ هَذَا الْخَائِنُ الَّذِي خَانَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ ثُمَّ يُؤْمَرُ بِهِ إِلَى النَّارِ}}؛ اصول کافی، ‌ ج۲، ‌ص۱۰۷.</ref>؛ امثال این [[روایت]] در این باب بسیار [[نقل]] شده است.