توقف جنگ صفین: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[امام علی]] {{ع}}‌- آن‌گاه که [[قرآن]] برافراشتنِ [[معاویه]]، [[یاران امام]] {{ع}} را فریفت و ایشان در [[صفین]] از [[نبرد]] [[دست]] کشیدند-: شما کاری کردید که نیروی [[اسلام]] را فرو کاست و توانش را از میان برد و [[سستی]] و [[خواری]] بر جای نهاد. آن‌گاه که شما [[سربلندی]] یافته بودید و دشمنتان [[بیم]] داشت که ریشه‌کن شود و کشتاری سخت به ایشان روی آورده بود و دردِ جراحت را می‌چشیدند، ایشان قرآنها را برافراشتند و شما را [به دروغ‌] به [[حکم]] آن فرا خواندند تا خشمتان را از خود، دور کنند و [[جنگ]] میان شما و خویش را فرو بنشانند و به [[حیله]] و [[فریب]]، شما را [[منتظر]] [[حوادث آینده روزگار]] سازند. آن‌گاه که بر آنچه ایشان [[دوست]] داشتند، همدست شدید و آنان را به خواستشان رساندید، جز فریب‌خوردگانی نبودید. به [[خدا]] [[سوگند]]، [[گمان]] ندارم که از این پس راه [[هدایت]] بیابید و به [[خردورزی]] روی آورید<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- مِن کلامِهِ {{ع}} حینَ رَجَعَ أصحابُهُ عَنِ القِتالِ بِصِفینَ، لَما اغتَرهُم مُعاوِیةُ بِرَفعِ المَصاحِفِ-: لَقَد فَعَلتُم فَعلَةً ضَعضَعَت مِنَ الإِسلامِ قُواهُ، وأسقَطَت مُنتَهُ، وأورَثَت وَهناً وذِلةً. لَما کنتُم الأَعلَینَ، وخافَ عَدُوکمُ الاجتِیاحَ، وَاستَحَر بِهِمُ القَتلُ، ووَجَدوا ألَمَ الجِراحِ؛ رَفَعُوا المَصاحِفَ ودَعَوکم إلی ما فیها لِیفثَؤوکم عَنهُم، ویقطَعُوا الحَربَ فیما بَینَکم وبَینَهُم، ویتَرَبصوا بِکم رَیبَ المَنونِ خَدیعَةً ومَکیدَةً. فَما أنتُم إن جامَعتُموهُم عَلی‌ ما أحَبوا، وأعطَیتُموهُمُ الذی سَأَلوا إلامَغرورونَ. وَایمُ اللهِ، ما أظُنکم بَعدَها مُوافِقی رُشدٍ، ولا مُصیبی حَزمٍ}} (الارشاد، ج ۱، ص ۲۶۸).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۴۴۹-۴۵۵.</ref>.

== منابع ==