حضر: تفاوت میان نسخه‌ها

شهری است نزدیک [[تکریت]]، بین تکریت و [[موصل]] و [[فرات]].<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۶۷-۲۶۸. «بکری»، «حضر» را مکانی در جبال تکریت بین دجله و فرات دانسته است. (بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۴۵۳)</ref> بنای این [[شهر]] [[عظیم]] و باشکوه با معماری منحصر به فردش را به [[اساطرون بن أسیطرون جرمقی]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۶۹.</ref> و به [[نقلی]] به [[ضیزن بن معاویه]](جلهمه) جرمقانی یا قضاعی معروف به اساطرون<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۶۸.</ref> نسبت داده‌اند. برخی نیز از «حضر» به عنوان قلعه‌ای بزرگ در کرانه فرات که در [[عظمت]]، چونان شهری بود، یاد کرده‌اند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۷۱.</ref> این [[قصر]](قلعه)، بنایی بود مستحکم، ساخته شده از سنگ‌های سخت بر کرانه رود عظیم (دریاچه) «ثرثار» در میانه دجله و فرات.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۶۸.</ref> از این قلعه که بنای آن را همزمان و معاصر با تأسیس شهرهای باستانی موصل و تکریت گفته‌اند، اکنون چیزی جز دیوارها و سقف‌های در حال ریزش باقی نمانده است. وجود این ویرانه‌ها حاکی از آن است که موقعیت حضر در شمال [[عراق]]، در [[جزیره فراتیه]] واقع بوده است. مورخین ضمن بیان قصه ای مشهور از [[حمله]] شاپور –پادشاه [[ایران]]- به این [[سرزمین]] در [[زمان]] [[پادشاهی]] [[ضیزن بن جلهمه قضاعی]] از این سرزمین و قلعه آن سخن گفته‌اند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۷۱-۷۲؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۲، ص۴۶-۵۰؛ مسکویه، تجارب الامم، ج۱، ص۱۴۴-۱۴۶.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۹۹.</ref>