رجعت‌کنندگان: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

== مقدمه ==

در رجعت، مؤمن [[خالص]] که در تمام [[عمر]] از طرف [[کفّار]] و [[منافقین]] مورد [[آزار]] قرار گرفته است برمی‌گردد تا در پرتو [[حکومت]] حقّه، روی [[آرامش]] و [[آسایش]] را ببیند و قسمتی از [[پاداش اعمال]] [[نیک]] خود را پیش از [[آخرت]] در این [[جهان]] ببیند. [[مشرک]] محض نیز برمی‌گردد تا سزای [[حق‌کشی‌ها]] و تجاوزگری‌های خود را پیش از آخرت، در این سرای بچشد. [[سلمان]]، [[ابوذر]]، [[مقداد]]، [[مالک اشتر]] و امثال آنها باز می‌گردند. امام صادق{{ع}} می‌فرماید: "نخستین کسی که درباره او [[محکمه]] [[عدل]] در حکومت حقّه تشکیل می‌شود، [[محسن]] فاطمه‌ست، بین او و قاتلش محکمه برگزار می‌شود. [[قنفذ]] و آقایش آورده می‌شوند و با تازیانه‌هایی از [[آتش]]، شلاق می‌خورند. اگر یکی از آن شلاق‌ها به دریا زده شود، همه اقیانوس‌های جهان از [[مشرق]] تا [[مغرب]] به [[جوش]] می‌آید، و اگر یکی از آنها به یکی از کوه‌های دنیا بخورد، ذوب می‌شود و تبدیل به خاکستر می‌گردد. ان دو [[دشمن خدا]] با این تازیانه شلاق می‌خورند"<ref>دلائل الإمامه، ص۲۹۷ (به نقل از رجعت، محمد خادمی شیرازی، ص۱۶۲).</ref>. در [[حدیث]] دیگری از زنی نام برده می‌شود که [[حضرت زهرا]]{{س}} را بسیار [[رنج]] می‌داد و به [[مادر]] جناب [[ابراهیم]] ([[فرزند رسول اکرم]]) [[تهمت]] می‌زد. او نیز [[رجعت]] می‌کند و شلاق تهمت زدن (حدّ [[قذف]]) می‌خورد<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۱۴ و ج ۵۳، ص۹۰.</ref>.