پرش به محتوا

حدیث اصحابی کالنجوم در علوم حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۲: خط ۵۲:
# ناسازگاری با روایاتی که برخی از [[صحابه]] را مورد [[نکوهش]] قرار داده است، روایاتی مانند: «ذات الشمال» و «[[ارتداد]]» که در آنها [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از بازگشت و ارتداد برخی از صحابه پس از [[رحلت]] خود و قرار گرفتن آنان در زمره [[اصحاب شمال]] خبر می‌دهد<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۱۲، ص۱۶؛ ابن حنبل، أحمد، مسند ابن حنبل، ج۵، ۲۴۴؛ الموصلی التمیمی، أبویعلی، مسند أبی یعلی، ج۳، ص۲۴۷؛ الحمیدی، محمد بن فتوح، الجمع بین الصحیحین، ج۳، ص۱۴۵.</ref>، همچنین روایاتی که از [[بدعت‌گذاری]] برخی از صحابه پس از [[پیامبر اسلام]]{{صل}} خبر می‌دهند<ref>امام مالک، أبوعبدالله، موطأ الإمام مالک، ج۲، ص۴۶۱؛ ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستذکار، ج۵، ص۱۰۴.</ref> و [[حدیث]] خبر دهنده از [[تبعیت]] صحابه از [[سنن]] [[یهود]] و [[نصارا]]<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، الجامع الصحیح المختصر، ج۶ ص۲۶۶۹.</ref>؛ و [[روایات]] حاکی از [[رقابت]] و [[تنافس]] صحابه با یکدیگر<ref>ابن تیمیه حرانی، اقتضاء الصراط المستقیم، ج۱، ص۲۹.</ref>.
# ناسازگاری با روایاتی که برخی از [[صحابه]] را مورد [[نکوهش]] قرار داده است، روایاتی مانند: «ذات الشمال» و «[[ارتداد]]» که در آنها [[پیامبر اکرم]]{{صل}} از بازگشت و ارتداد برخی از صحابه پس از [[رحلت]] خود و قرار گرفتن آنان در زمره [[اصحاب شمال]] خبر می‌دهد<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۱۲، ص۱۶؛ ابن حنبل، أحمد، مسند ابن حنبل، ج۵، ۲۴۴؛ الموصلی التمیمی، أبویعلی، مسند أبی یعلی، ج۳، ص۲۴۷؛ الحمیدی، محمد بن فتوح، الجمع بین الصحیحین، ج۳، ص۱۴۵.</ref>، همچنین روایاتی که از [[بدعت‌گذاری]] برخی از صحابه پس از [[پیامبر اسلام]]{{صل}} خبر می‌دهند<ref>امام مالک، أبوعبدالله، موطأ الإمام مالک، ج۲، ص۴۶۱؛ ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستذکار، ج۵، ص۱۰۴.</ref> و [[حدیث]] خبر دهنده از [[تبعیت]] صحابه از [[سنن]] [[یهود]] و [[نصارا]]<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، الجامع الصحیح المختصر، ج۶ ص۲۶۶۹.</ref>؛ و [[روایات]] حاکی از [[رقابت]] و [[تنافس]] صحابه با یکدیگر<ref>ابن تیمیه حرانی، اقتضاء الصراط المستقیم، ج۱، ص۲۹.</ref>.
# اعتراف برخی از صحابه شاخص به [[جهل]] خود نسبت به [[احکام شرعی]] و نیازمندی‌شان به دیگر صحابه<ref>ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۱، ص۳۳۹؛ تفتازانی، مسعود بن عمر، شرح المقاصد، ج۲، ص۲۹۴؛ قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج۲، ص۱۶۶؛ الحنفی، علی محمد فتح الدین، فلک النجاة، ص۱۴۹.</ref>.
# اعتراف برخی از صحابه شاخص به [[جهل]] خود نسبت به [[احکام شرعی]] و نیازمندی‌شان به دیگر صحابه<ref>ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب، ج۱، ص۳۳۹؛ تفتازانی، مسعود بن عمر، شرح المقاصد، ج۲، ص۲۹۴؛ قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ج۲، ص۱۶۶؛ الحنفی، علی محمد فتح الدین، فلک النجاة، ص۱۴۹.</ref>.
# در برخی منابع از [[بی‌اعتنایی]] برخی از صحابه نسبت به [[احکام دین]]<ref>الدارمی، عبدالله بن الرحمن، سنن الدارمی، ج۱، ص۵۱؛ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۱۱، ص۳۵۹؛ هیثمی، علی بن أبی‌بکر، مجمع الزوائد، ج۱، ص۳۹۳.</ref> و عدم [[پایبندی]] برخی از آنان به [[کتاب خدا]] و [[سنت نبوی]] و بدعت‌گذاریشان در [[دین]]<ref>السرخسی، المبسوط، ج۲۴، ص۷؛ النقوی، السید حامد، خلاصة عبقات الأنوار، ج۳، ص۲۴۴.</ref> خبر داده شده است و با این وضع [[پیروی]] و [[اقتدا]] به چنین افرادی چگونه موجب [[هدایت]] خواهد بود؟!
# در برخی منابع از بی‌اعتنایی برخی از صحابه نسبت به [[احکام دین]]<ref>الدارمی، عبدالله بن الرحمن، سنن الدارمی، ج۱، ص۵۱؛ طبرانی، سلیمان بن احمد، المعجم الکبیر، ج۱۱، ص۳۵۹؛ هیثمی، علی بن أبی‌بکر، مجمع الزوائد، ج۱، ص۳۹۳.</ref> و عدم [[پایبندی]] برخی از آنان به [[کتاب خدا]] و [[سنت نبوی]] و بدعت‌گذاریشان در [[دین]]<ref>السرخسی، المبسوط، ج۲۴، ص۷؛ النقوی، السید حامد، خلاصة عبقات الأنوار، ج۳، ص۲۴۴.</ref> خبر داده شده است و با این وضع [[پیروی]] و [[اقتدا]] به چنین افرادی چگونه موجب [[هدایت]] خواهد بود؟!
# طبق نقل منابع معتبر [[تاریخی]] در بسیاری از موارد خود [[صحابه]] با هم [[اختلاف]] داشته‌اند وقایعی که در [[سقیفه بنی‌ساعده]] و پس از آن در مسئله [[خلافت]] رخ داد نمونه‌ای روشن از این [[اختلافات]] است. در مواردی مانند جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و حتی [[نهروان]] به [[جنگ]] و [[خونریزی]] منجر شده است، از طرفی نمی‌توان به صرف صحابه بودن هر دو طرف دعوا را بر [[حق]] دانست به ویژه با توجه به این سخن [[رسول خدا]]{{صل}} که کشندگان [[عمار]] را «گروه [[باغی]]»: {{متن حدیث|فِئَةٌ بَاغِيَةٌ}} نامیده است<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۱، ص۳۰۲؛ ج۵، ص۵۲؛ ابن‌حجاج، مسلم، صحیح مسلم، ج۴، ص۲۲۳۶.</ref>، بنابراین وجود چنین اختلافی دلیل روشن بر نادرستی مدلول [[حدیث]] «[[اصحابی کالنجوم]]» است.
# طبق نقل منابع معتبر [[تاریخی]] در بسیاری از موارد خود [[صحابه]] با هم [[اختلاف]] داشته‌اند وقایعی که در [[سقیفه بنی‌ساعده]] و پس از آن در مسئله [[خلافت]] رخ داد نمونه‌ای روشن از این [[اختلافات]] است. در مواردی مانند جنگ‌های [[جمل]]، [[صفین]] و حتی [[نهروان]] به [[جنگ]] و [[خونریزی]] منجر شده است، از طرفی نمی‌توان به صرف صحابه بودن هر دو طرف دعوا را بر [[حق]] دانست به ویژه با توجه به این سخن [[رسول خدا]]{{صل}} که کشندگان [[عمار]] را «گروه [[باغی]]»: {{متن حدیث|فِئَةٌ بَاغِيَةٌ}} نامیده است<ref>بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۱، ص۳۰۲؛ ج۵، ص۵۲؛ ابن‌حجاج، مسلم، صحیح مسلم، ج۴، ص۲۲۳۶.</ref>، بنابراین وجود چنین اختلافی دلیل روشن بر نادرستی مدلول [[حدیث]] {{عربی|اصحابی کالنجوم}} است.


با توجه به ملاحظات و انتقادات یاد شده و با صرف‌نظر از [[ضعف]] سندی حدیث «اصحابی کالنجوم» قطعاً عمومیت مدلول آن مقصود نیست، یعنی نمی‌توان گفت همه [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} در همه اقوال و [[افعال]] خود بر مدار هدایت بوده و [[اقتداء]] به آنان مایه هدایت مقتدی بوده است، بلکه برخی از آنان مقصود است، کسانی که از [[خطا]] و [[گناه]] مصون بوده‌اند آنان همان [[عترت]] و [[اهل بیت]] خاص [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌باشند که در [[احادیث]] دیگر [[نبوی]] مانند [[حدیث ثقلین]] و [[حدیث سفینه]] معرفی شده و بر [[هدایت‌گری]] همه جانبه آنان تصریح و تأکید شده است. [[گواه]] این مطلب آن است که در برخی از [[منابع اهل سنت]] روایتی دیگر نقل شده که به جای «أصحابی کالنجوم»، عبارت {{متن حدیث|أَهْلُ بَيْتِي كَالنُّجُومِ بِأَيِّهِمْ اقْتَدَيْتُمْ اهْتَدَيْتُمْ}} آمده است<ref>ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۸۲؛ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۳۶.</ref>. در [[روایات]] [[امامان]] [[اهل‌بیت]]{{عم}} نیز حدیث «اصحابی کالنجوم.».. بر [[اهل‌بیت پیامبر]] [[اکرم]]{{صل}} تطبیق شده است<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۱۱؛ شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۱۵۶.</ref>.<ref>[[حسن ترکاشوند|ترکاشوند، حسن]]، [[حدیث اصحابی کالنجوم (مقاله)|مقاله «حدیث اصحابی کالنجوم»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۳ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی، ج۳]] ص۳۳۸.</ref>
با توجه به ملاحظات و انتقادات یاد شده و با صرف‌نظر از [[ضعف]] سندی حدیث «اصحابی کالنجوم» قطعاً عمومیت مدلول آن مقصود نیست، یعنی نمی‌توان گفت همه [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} در همه اقوال و [[افعال]] خود بر مدار هدایت بوده و [[اقتداء]] به آنان مایه هدایت مقتدی بوده است، بلکه برخی از آنان مقصود است، کسانی که از [[خطا]] و [[گناه]] مصون بوده‌اند آنان همان [[عترت]] و [[اهل بیت]] خاص [[پیامبر اکرم]]{{صل}} می‌باشند که در [[احادیث]] دیگر [[نبوی]] مانند [[حدیث ثقلین]] و [[حدیث سفینه]] معرفی شده و بر [[هدایت‌گری]] همه جانبه آنان تصریح و تأکید شده است. [[گواه]] این مطلب آن است که در برخی از [[منابع اهل سنت]] روایتی دیگر نقل شده که به جای «أصحابی کالنجوم»، عبارت {{متن حدیث|أَهْلُ بَيْتِي كَالنُّجُومِ بِأَيِّهِمْ اقْتَدَيْتُمْ اهْتَدَيْتُمْ}} آمده است<ref>ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۱، ص۸۲؛ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۱، ص۱۳۶.</ref>. در [[روایات]] [[امامان]] [[اهل‌بیت]]{{عم}} نیز حدیث «اصحابی کالنجوم.».. بر [[اهل‌بیت پیامبر]] [[اکرم]]{{صل}} تطبیق شده است<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۱۱؛ شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۱۵۶.</ref>.<ref>[[حسن ترکاشوند|ترکاشوند، حسن]]، [[حدیث اصحابی کالنجوم (مقاله)|مقاله «حدیث اصحابی کالنجوم»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۳ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی، ج۳]] ص۳۳۸.</ref>
۱۱۲٬۹۹۷

ویرایش