غور: تفاوت میان نسخه‌ها

به هر [[زمین]] گودی، «غور» گفته می‌شود<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۶.</ref>. از مناطق متعددی در بلاد [[عرب]] تحت عنوان غور یاد شده که از جمله آنها «[[غور تهامه]]» است<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۰۸؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. برخی این غور را در جانب [[یمن]] و بعضی دیگر محدوده آن را بین [[ذات عرق]] تا دریا گفته‌اند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. «غور [[اردن]]» در [[شام]] بین [[بیت المقدس]] و [[دمشق]] نیز از دیگر غورهاست<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. این غور زمین گودی است از [[اراضی]] دمشق و بیت المقدس به طول سه [[روز]] راه و عرض تقریبی یک روز راه که [[نهر اردن]] و نیز [[شهرها]] و روستاهای بسیاری در آن وجود دارد<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. «[[غور العماد]]» در [[دیار]] [[بنی‌سلیم]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref> و نیز «[[غور ملح]]» که آبی از آن بنی عدویه است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref> از دیگر غورهایی است که نامشان در منابع به ثبت رسیده است<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۳۲.</ref>.

در [[نقلی]] دیگر آمده است غور: به منطقه‌ای در شرق اردن و نیز به [[وادی]] بین هلمند و هرات که به آن هزارستان می‌گویند، اطلاق می‌شده است<ref>المنجد (الاعلام)، ص۳۸۰؛ سپهر، ناسخ التواریخ، حضرت علی{{ع}}، ج۱، ص۲۲۱.</ref>. غوریان منسوب به غور بودند و به آن‎ها، [[آل]] شنسب نیز گفته می‌‌شد چون منسوب به شنسب بن جرمک بودند. آنان سلسله‌ای از [[حاکمان]] [[مسلمان]] بودند که در نواحی [[غور]] [[امارت]] داشته و به دو شعبه اصلی تقسیم می‌شده‌اند:

# سلسله پادشاهانی که در [[شور]] [[سلطنت]] می‌کردند و پایتخت آنان فیروزکوه بود؛

# سلسله‌ای که در طخارستان [[حکومت]] می‌کردند و پایتخت آنان بامیان بود. به این‎ها غوریه، بامیان نیز گفته می‌شود<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۳۸-۵۴۰.</ref>.