آخرت در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

غالب [[حکما]] [[اذعان]] داشته‌اند که عالم آخرت همان عالم [[جبروت]] در [[سیر]] صعودی است؛ به این معنا که در مرحله حرکت صعودی از [[عالم ملکوت]] عبور نموده و به عالم جبروت می‌رسیم و به عبارتی [[انسان]] به همان جایی باز می‌گردد که از آنجا آمده است؛ به این معنا که انسان به قوس نزولی از عالم جبروت به عالم ماده آمده و در قوس صعودی به سوی آن باز می‌گردد<ref>[[بهروز محمدی منفرد|محمدی منفرد، بهروز]]، [[جهان‌شناسی اسلامی (مقاله)| مقاله «جهان‌شناسی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص۲۱۶.</ref>.

عالم آخرت را می‌توان در زمره [[جهان هستی]] به شمار آورد؛ اما کاملاً متفاوت از عالم طبیعت و ناسوت است؛ زیرا در عالم آخرت، نفس و دیگر امور به شکل کامل ظهور پیدا خواهند کرد و هرچه نفس در آن ظهور دارد به طور شدت در بروز خواهد بود. برای نمونه [[جسم]] [[انسانی]] به نحوی بسیار [[قوی]] ظهور پیدا خواهد کرد به طوری که برخلاف این [[دنیا]] در آنجا سال‌های سال می‌تواند آثار [[آتش]] را [[تحمل]] کند.