امام مهدی و توبه‌پذیری (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «دو دسته [[حدیث]] به ظاهر متفاوت، در مورد مسئله [[توبه]] در [[عصر ظهور]]، وجود دارد. پاره‌ای از [[احادیث]]، [[دوران غیبت]] را عصر [[فرصت‌ها]] و [[ظهور]] را زمان پایان یافتن [[فرصت‌ها]] معرفی کرده‌اند که با آمدنش مجال [[توبه]] و بازگشت از [[گمراهان]] ستانده می‌‌شود. اما تعداد دیگری از [[احادیث]]، [[عصر ظهور]] را دوران [[رشد]] و [[تربیت]] و زمان جبران ضعف‌های [[بشر]] می‌‌دانند. از این رو، در آن زمان [[باب]] [[توبه]] همچنان باز و زمینه جبران [[کاستی‌ها]] فراهم است. برای جمع میان این دو دسته [[روایت]]، می‌‌توان دسته دوم را به زمان آغازین [[ظهور]] ناظر دانست که [[امام مهدی]]{{ع}} به [[هدایت]] و روشنگری خواهند پرداخت؛ دسته اول به زمانی اشاره دارد که آن [[حضرت]] پس از روشنگری، برای [[تصفیه]] [[جامعه بشری]]، دست به [[شمشیر]] می‌‌برند و [[قیام مسلحانه]] خود را آغاز می‌‌کنند. همچنان که می‌‌توان موضوع دسته نخست را کسانی دانست که عالمانه و عامدانه حقایق را [[انکار]] می‌‌کنند و موضوع دسته دوم را کسانی که از سر [[جهل]] در ورطه [[گمراهی]] می‌‌افتند. اگر جمع یادشده پذیرفته نشود، ترجیح با دسته دوم [[روایات]] است؛ زیرا این دسته افزون بر این که با ضابطه کلی [[توبه پذیری]] در [[قرآن]] هماهنگی دارد، از نظر کمیت و اعتبار بسیار بیشتر از دسته نخست است»<ref name=p1></ref>.