خداشناسی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام خمینی]] نیز راه‌های [[اثبات وجود خدا]] را با توجه به روش و مبنا متفاوت می‌داند و برخی [[براهین]] را [[عقلی]] و [[فلسفی]] و برخی را طبیعی و برخی دیگر را [[کلامی]] می‌داند و قائل است هر صاحب فن و [[علمی]] از فن و [[علم]] خود بر ذات [[واجب]] [[برهان]] اقامه می‌کند؛ چنان‌که عالم [[الهی]] و متأله در [[الهیات]] از راه ذات واجب‌تعالی بر خود ذات<ref>امام خمینی، تقریرات، ۲/۴۸.</ref> و [[حکیم]] طبیعی از حرکت [[طبیعت]] بر ذات [[پاک]] [[اقدس]]<ref>امام خمینی، تقریرات، ۲/۴۹.</ref> و متکلمان از راه حدوث عالم بر [[اثبات وجود خداوند]]،<ref>امام خمینی، تقریرات، ۲/۵۵.</ref>[[برهان]] اقامه می‌کنند. خداشناسی دو راه دارد: راه [[عقل]] و راه [[دل]] و [[فطرت]] و هر یک شامل براهین مختلفی می‌باشند.<ref>رحیقی، تأملی در راه‌های خداشناسی، ۵۴.</ref>.<ref>[[باقر صاحبی|صاحبی، باقر]]، [[خداشناسی - صاحبی (مقاله)| مقاله «خداشناسی»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۵ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۵، ص۱۲۶ – ۱۳۶.</ref>

ادله‌ای که از راه عقل برای [[اثبات خدا]] ذکر شده سه قسم عمده می‌شود:

==== یکم:  برهان مفهومی (برهان وجودی) ====