←مقدمه
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
«کاتب» به معنای نویسنده است و به کسی گویند که کارش [[نگارش]] است، ادیب باشد یا کارمند و به [[فارسی]] [[دبیر]] نامیده می‌شود. | |||
در [[قرآن]] واژه کاتب آمده است: {{متن قرآن|وَلْيَكْتُبْ بَيْنَكُمْ كَاتِبٌ بِالْعَدْلِ}}<ref>«و باید نویسنده‌ای میان شما دادگرانه بنویسد» سوره بقره، آیه ۲۸۲.</ref>. | |||
جمع کاتب «کُتّاب» است که به معنای جایگاه [[آموزش]] نیز آمده و بر کتائب جمع بسته می‌شود<ref>أقرب الموارد، ج۲، ص۱۰۶۴.</ref>. در [[صدر اسلام]]، نویسندگان [[آیات قرآن]] «[[کاتب وحی]]» نامیده می‌شدند. در آن هنگام افراد باسواد، اندک بودند و تنها عده‌ای خاص از عهده [[نگارش]] [[آیات قرآن]] و [[دستورات]] و نامه‌های [[حضرت رسول الله]]{{صل}} بر می‌آمدند.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج3، ص 45.</ref> | |||
منظور از اصطلاح «[[کتابت قرآن]]» یا «[[کتابت وحی]]»، [[نگارش]] [[آیات قرآن کریم]] بر نوشت افزارهای مختلف [[عصر نزول]] مانند سنگ، استخوان، لیف خرما، پوست و... است که عاملان و مباشران آن، گروهی از برجستگان [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} و تحت [[نظارت]] و اشراف آن [[حضرت]] بودند. | منظور از اصطلاح «[[کتابت قرآن]]» یا «[[کتابت وحی]]»، [[نگارش]] [[آیات قرآن کریم]] بر نوشت افزارهای مختلف [[عصر نزول]] مانند سنگ، استخوان، لیف خرما، پوست و... است که عاملان و مباشران آن، گروهی از برجستگان [[اصحاب رسول خدا]] {{صل}} و تحت [[نظارت]] و اشراف آن [[حضرت]] بودند. | ||