امامت در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها
←ضرورت امامت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
«بار خدایا، در هر [[زمان]] [[دین]] خویش به امامى یارى بخشیدهاى که او را بر پاى داشتهاى تا [[علم]] راهنماى بندگانت شود و در بلاد تو چراغ فروزان [[هدایت]] گردد و رشته [[پیمان]] او به رشته [[پیمان]] خود پیوستهاى و او را وسیله خشنودى خود ساختهاى و [[اطاعت]] او [[فریضه]] گردانیدهاى و [[مردم]] را از سرکشى در برابر او بر [[حذر]] داشتهاى و [[فرمان]] دادهاى که به هر چه امر مىکند [[اطاعت]] کنند و از هر چه نهى مىکند باز ایستند و کس بر او پیشى نگیرد و کس از او واپس نماند و او نگهدار کسانى است که بدو [[پناه]] مىبرند و [[کهف]] [[امان]] [[مؤمنان]] است و حلقه [[اعتصام]] ایشان است و جلال و جلوه جهانیان است». | «بار خدایا، در هر [[زمان]] [[دین]] خویش به امامى یارى بخشیدهاى که او را بر پاى داشتهاى تا [[علم]] راهنماى بندگانت شود و در بلاد تو چراغ فروزان [[هدایت]] گردد و رشته [[پیمان]] او به رشته [[پیمان]] خود پیوستهاى و او را وسیله خشنودى خود ساختهاى و [[اطاعت]] او [[فریضه]] گردانیدهاى و [[مردم]] را از سرکشى در برابر او بر [[حذر]] داشتهاى و [[فرمان]] دادهاى که به هر چه امر مىکند [[اطاعت]] کنند و از هر چه نهى مىکند باز ایستند و کس بر او پیشى نگیرد و کس از او واپس نماند و او نگهدار کسانى است که بدو [[پناه]] مىبرند و [[کهف]] [[امان]] [[مؤمنان]] است و حلقه [[اعتصام]] ایشان است و جلال و جلوه جهانیان است». | ||
[[امام زین‌العابدین]]{{ع}} در بیان قدسی خویش که؛ {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ}}، [[فلسفه]] [[ضرورت امام]] را در [[نظام اجتماعی]] و [[معرفتی]] بیانگر است. این [[ضرورت]]، در نقش صیانت [[امام]] از [[دین خدا]] و [[ضرورت]] وجود [[هدایت‌گری]] منسوب به رشته [[علم الهی]]، رخ نموده است. در ادامه [[امام]] با این بیان؛ {{متن حدیث|بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ}}، [[ضرورت امامت]] را در اتصال [[خالق]] و مخلوق و [[نزول]] [[فیض]] به سوی [[خلق]]، [[نیازمند]] وجودی [[پاک]] و [[الهی]] برمی‌شمارد که [[شایسته]] این ربط و واسطه این [[فیض]] باشد. | [[امام زین‌العابدین]]{{ع}} در بیان قدسی خویش که؛ {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ}}، [[فلسفه]] [[ضرورت امام]] را در [[نظام اجتماعی]] و [[معرفتی]] بیانگر است. این [[ضرورت]]، در نقش صیانت [[امام]] از [[دین خدا]] و [[ضرورت]] وجود [[هدایت‌گری]] منسوب به رشته [[علم الهی]]، رخ نموده است. در ادامه [[امام]] با این بیان؛ {{متن حدیث|بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ}}، [[ضرورت امامت]] را در اتصال [[خالق]] و مخلوق و [[نزول]] [[فیض]] به سوی [[خلق]]، [[نیازمند]] وجودی [[پاک]] و [[الهی]] برمی‌شمارد که [[شایسته]] این ربط و واسطه این [[فیض]] باشد.<ref>مقاله امامت در صحیفه سجادیه، ناصر باقری بیدهندی، نشریه مطالعات اهل بیت شناسی، شماره2، بهار و تابستان 94.</ref>. | ||
=== [[ضرورت تداوم امامت]] === | === [[ضرورت تداوم امامت]] === | ||
[[حکمت]] خداوندی بر [[لزوم]] تداوم [[امام]] چه از منظر [[تکوین]] و چه از منظر [[ضرورت اجتماعی]]، برای همه دوران‌ها و نسل‌ها تأکید دارد. تا که؛ از سویی رشته اتصال [[خالق]] و مخلوق و وسیله [[نزول]] [[فیض]] از فیّاض مطلق باشد؛ {{متن حدیث|أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ}} و از سویی [[هدایت]] و راهبری [[مردمان]] را در راه [[سعادت]] و [[کمال]] [[دینی]] و [[دنیایی]]، [[سرپرستی]] و راهبری نماید.؛ چراکه [[امام]] [[شایسته]] {{متن حدیث|کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ}} بودن است. | [[حکمت]] خداوندی بر [[لزوم]] تداوم [[امام]] چه از منظر [[تکوین]] و چه از منظر [[ضرورت اجتماعی]]، برای همه دوران‌ها و نسل‌ها تأکید دارد. تا که؛ از سویی رشته اتصال [[خالق]] و مخلوق و وسیله [[نزول]] [[فیض]] از فیّاض مطلق باشد؛ {{متن حدیث|أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ}} و از سویی [[هدایت]] و راهبری [[مردمان]] را در راه [[سعادت]] و [[کمال]] [[دینی]] و [[دنیایی]]، [[سرپرستی]] و راهبری نماید.؛ چراکه [[امام]] [[شایسته]] {{متن حدیث|کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ}} بودن است.<ref>مقاله امامت در صحیفه سجادیه، ناصر باقری بیدهندی، نشریه مطالعات اهل بیت شناسی، شماره2، بهار و تابستان 94.</ref>. | ||
== [[شرایط امام]] == | == [[شرایط امام]] == | ||