علم غیب معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

چند ماه پس از [[شهادت]] امیرالمؤمنین{{ع}} معاویه به حکومت رسید. او مردی [[شکمباره]] بود. [[پیامبر]] روزی به دنبال معاویه فرستادند، ولی او در حال [[غذا خوردن]] بود و پاسخ پیامبر را نداد. حضرت دوباره پیکی به سوی او فرستادند و او [[اجابت]] نکرد. بعد از سومین بار حضرت او را [[نفرین]] نمودند و فرمودند «خداوندا شکم او را [[سیر]] نکن»<ref>ابن ابی الحدید، عبد الحمید بن هبة الله‏، شرح نهج البلاغة، ج ۴، ص۵۵.</ref> پس از آن معاویه فراوان می‌خورد و می‌گفت: «مللت و ما اشبعت‏؛ خسته شدم ولی سیر نشدم»<ref>دشتی، محمد، شرح نهج البلاغه، ص۱۰۹.</ref> لذا صفات گلوگشاد و شکم‌گنده در مورد اوست<ref>محمد رضا شاهرودی|شاهرودی، محمد رضا، محمد امین تفضلی|تفضلی، محمد امین، علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه (مقاله)|علم غیب امیرالمؤمنین با تأکید بر نهج البلاغه، فصلنامه تخصّصى مطالعات قرآن و حدیث سفینه، ش ۴۴، ص۳۹ ـ ۵۲ .</ref>.

حضرت ‌امیر{{ع}} قبل از دستیابی معاویه به حکومت برخی اقدامات او را [[پیشگویی]] نمودند. مثلاً فرمودند: «به زودى این شخص شما را به بیزارى و بدگویى به من وا می‌دارد. مرا [[بدگویی]] کنید،؛ چراکه این بدگویی مایۀ [[علوّ]] من است و سبب [[نجات]] شما هم می‌شود. اما هرگز از من بیزارى نجویید؛ زیرا من به [[فطرت]] [[توحید]]، [[تولد]] یافته‌ام و به ‌‌ایمان و [[مهاجرت]] از دیگران [[سبقت]] دارم»<ref>[[سید رضی|سید رضی، محمد بن حسین]]، نهج البلاغه، شرح صبحی صالح، ص۹۲.</ref>.