اباحه در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''شارع مقدّس:''' اباحه؛ چه اباحه شرعی تکلیفی یا وضعی و یا به معنای [[اذن]] در تصرّف، در اصل، [[حقّ]] [[خدای متعال]] است؛ بنابر این، حقّ [[تشریع]] و نیز حقّ تصرّف در اموال و اشخاص در اصل از آنِ [[خدا]] است که آفریننده هر پدیده و [[مالک]] آن است و این حق برای غیر [[خدا]] منوط به [[اذن]] و جعل اوست.

# '''[[رسول خدا]] {{صل}} و [[امامان معصوم]] {{عم}}:''' [[خداوند]]، [[حقّ]] [[اباحه]] را به [[معصومان]] {{عم}} داده است؛ از این رو، آنان دارای حقّ [[تشریع]] و نیز حقّ تصرّف ـ به نحو عموم ـ در [[نفوس]] و [[اموال]] دیگران‏‌اند.

# '''[[مالک]] [[ولیّ]] و [[وکیل]]:''' مالک نسبت به [[ملک]] خود، ولیّ نسبت به مُوَّلی علیه و اموال او، و وکیل در حوزه وکالتش حقّ اباحه تصرّف دارد.

# '''[[عقل]]:''' چنان‏که اشاره رفت مفاد اباحه [[عقلی]]، [[ادراک]] اباحه است از سوی عقل نه تشریع. به عبارت دیگر، عقل ادراک کننده اباحه است نه جعل کننده آن<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۱، ص۲۱۹.</ref>.