وجوب عدل: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

}}

** تقریب دوم: خود [[آیه]] [[قیام قسط]] را نتیجه [[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]] دانسته است. این امر بدین معناست که لولا قیام القسط، اگر [[قیام به قسط]] نمی‌بود، [[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]]، عبث بود. هر عاقلی اگر بگوید من این کار را انجام دادم، برای تحقق این [[هدف]] و این [[هدف]] برای شخص [[عاقل]]، یک [[هدف]] غیر الزامی و غیر مهم بود، درمی‌یابیم که فعلش هم عبث بوده است. وقتی [[خداوند]] می‌فرماید: [[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]] برای [[قیام مردم به قسط]] است، یعنی [[قیام به قسط]]، [[واجب]] است. یعنی اگر بگوید [[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]] را انجام دادیم اما [[قیام به قسط]] را از کسی نمی‌خواهیم، لازمه‌اش این است که [[ارسال رسل]] و [[انزال کتب]]، فعل بدون [[غایت]] و نتیجه بوده و [[عبث]] باشد. صدور فعل بدون [[هدف]] و [[غایت]] از [[حکیم]]، ممتنع است. بنابراین نفس عبارت [[آیه]]، دلالت بر [[وجوب]] [[قیام به قسط]] دارد؛ زیرا [[خداوند حکیم]]، ‌غایت فعل خود را [[قیام به قسط]] معرفی فرموده است. عدم [[الزام]] به [[غایت]] فعل، مستلزم [[بی‌هدف بودن]] و [[عبثیت]] فعل است.

== پانویس ==

{{پانویس}}