امنیت: تفاوت میان نسخه‌ها

امنیت اقتصادی در سطح فردی و گروهی، به [[میزان]] دسترسی افراد به ضروریات زیستی (غذا، آب، [[مسکن]]، [[آزادی]] کار، [[تولید]] و [[مالکیت]]) که جزو [[حقوق اساسی]] است مربوط می‌شود<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۹۹.</ref> و در سطح عمومی، دستیابی به [[رفاه]] [[عامه]] و رشد اقتصادی در [[جامعه]]<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام، ۱۰۰.</ref> است. [[امنیت اقتصادی]]  نتیجه توزیع عادلانه ثروت در جامعه و بخش عمده ناامنی‌های [[اجتماعی]] محصول [[فقر]] و [[بی‌عدالتی]] [[اقتصادی]] است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۲/۱۲۴؛ ۴/۶۹ و ۷/۲۵۸–۲۵۹.</ref>. راهکار تأمین عدالت، خدمت بیشتر به [[ضعیفان]] و وضع قوانین برای اعاده [[حقوق]] [[فقیران]] و تأمین [[زندگی]] آنان است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۴/۲۰۱ و ۱۴/۳۰۴.</ref>.<ref>[[مقصود رنجبر|رنجبر]] و [[راضیه مهرابی کوشکی|مهرابی کوشکی]]، [[امنیت - رنجبر و مهرابی کوشکی (مقاله)|مقاله «امنیت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۲۸۵ – ۲۹۳.</ref>

هرگاه فرد، گروه، یا ملتی از تعرض و [[تجاوز]] به [[اعتقادات دینی]]، عرف‌ها، [[قوانین]]، [[شخصیت]] و [[هویت]] مصون باشد، دارای [[امنیت فرهنگی]] است<ref>بزرگی، امنیت در نظام سیاسی اسلام ۱۲۴.</ref>.  راهکار اساسی برای رفع معضلات فرهنگی توجه‌ کردن به [[آخرت]] و [[اعتقاد قلبی]] به [[خداوند]] و گسترش [[معنویت]] در جامعه است<ref>امام‌ خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۷.</ref>.