بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ولایت]] [[خدای متعال]] به دو گونه [[تکوینی]] و [[تشریعی]] قابل | [[ولایت]] [[خدای متعال]] به دو گونه [[تکوینی]] و [[تشریعی]] قابل تصور است: | ||
# '''[[ولایت تکوینی]]:''' یعنی [[تصرف]] در همه اشیا و [[تدبیر امر]] خَلق به هر صورتی که [[اراده]] کند؛ و به آن | # '''[[ولایت تکوینی]]:''' یعنی [[تصرف]] در همه اشیا و [[تدبیر امر]] خَلق به هر صورتی که [[اراده]] کند؛ و به آن ولایت [[حقیقی]] نیز می‌گویند؛ مانند [[آیات شریفه]]: {{متن قرآن|أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ}}<ref>«تو سرور من در این جهان و در جهان واپسینی» سوره یوسف، آیه ۱۰۱</ref> و {{متن قرآن|أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«آیا به جای او سرورانی (را به پرستش) گرفتند؟ اما خداوند است که سرور (راستین) است و او مردگان را زنده می‌گرداند و او بر هر کاری تواناست» سوره شوری، آیه ۹.</ref>؛ {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ}}<ref>«خداوند همان است که آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آنهاست در شش روز آفرید سپس بر اورنگ (فرمانفرمایی جهان) استیلا یافت؛ شما را هیچ دوست و میانجی‌یی جز او نیست؛ آیا پند نمی‌گیرید؟» سوره سجده، آیه ۴.</ref> و نیز آیه‌ای به معنای ولایت تکوینی بدون لفظ "ولیّ": {{متن قرآن|وَاعْلَمُوا أَنَّ الله يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ}}<ref>«و بدانید که خداوند میان آدمی و دل او میانجی می‌شود و (بدانید که) به نزد وی گرد آورده می‌شوید» سوره انفال، آیه ۲۴.</ref>. | ||
# '''[[ولایت تشریعی]]:''' عبارت از [[هدایت]]، [[توفیق]]، [[تشریع]] و [[جعل قوانین | # '''[[ولایت تشریعی]]:''' عبارت از [[هدایت]]، [[توفیق]]، [[تشریع]] و [[جعل قوانین دینی]] است<ref>درباره ولایت تشریعی صاحب تفسیر المیزان می‌نویسد: {{عربی|و ذكر تعالى أيضاً لنفسه الولاية على المؤمنين فيما يرجع إلى أمر دينهم من تشريع الشريعة و الهداية و الإرشاد و التوفيق و نحو ذلك كقوله تعالى:}} {{متن قرآن|الله وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ}} («خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون می‌برد» سوره بقره، آیه ۲۵۷)؛ المیزان، ج۶، ص۱۳.</ref>، اگر چه هدایت، [[ارشاد]] [[دینی]] بر همه افراد عرضه می‌شود، تنها گروهی از آنان، این [[ولایت تشریعی]] را می‌پذیرند و زیر [[پرچم]] [[ولایت الهی]] قرار می‌گیرند. بر این اساس [[خداوند متعال]] [[ولیّ]] [[مؤمنین]] و [[متقین]] است و دیگران از چنین [[ولایتی]] بهره ندارند؛ و به آن [[ولایت]] اعتباری نیز می‌گویند؛ مانند [[آیات شریفه]]: {{متن قرآن|وَالله وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و خداوند ولیّ و سرپرست مؤمنان است» سوره آل عمران، آیه ۶۸.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالله وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«و خداوند ولیّ و سرپرست پرهیزگاران است» سوره جاثیه، آیه ۱۹.</ref>. علت نامگذاری آن به ولایت تشریعی، این است که ناشی از [[دین]] و [[دین‌مداری]] است، وگرنَه [[ولایت خداوند متعال]] بر مؤمنین و متقین به معنای [[واقعی]] کلمه "مطلقه" است و همه [[شؤون]] آنان را شامل می‌شود و اعم از [[ولایت تکوینی]] و [[تشریعی]] است. [[آیه]] به معنای ولایت تشریعی بدون لفظ ولیّ: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى الله وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ}}<ref>«و چون خداوند و فرستاده او به کاری فرمان دهند سزیده هیچ مرد و زن مؤمنی نیست که آنان را در کارشان گزینش (دیگری) باشد» سوره احزاب، آیه ۳۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۸-۳۹.</ref> | ||
== [[ولایت خداوند]] == | == [[ولایت خداوند]] == | ||
[[خداوند]] در [[قرآن]] دو نوع | [[خداوند]] در [[قرآن]] دو نوع ولایت را برای خود [[اثبات]] می‌کند: | ||
=== | === ولایت تکوینی === | ||
چون خداوند [[خالق هستی]] است، [[شایسته]] است که هر نوع تصرفی و به هر اندازه و هرگونه که بخواهد، در [[عالم هستی]] انجام دهد. | چون خداوند [[خالق هستی]] است، [[شایسته]] است که هر نوع تصرفی و به هر اندازه و هرگونه که بخواهد، در [[عالم هستی]] انجام دهد. | ||
[[آیات]] فراوانی بیانگر این نوع از ولایت است؛ | [[آیات]] فراوانی بیانگر این نوع از ولایت است؛ | ||
{{متن قرآن|أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«آیا به جای او سرورانی (را به پرستش) گرفتند؟ اما خداوند است که سرور (راستین) است و او مردگان را زنده می‌گرداند و او بر هر کاری تواناست» سوره شوری، آیه ۹.</ref>. | {{متن قرآن|أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«آیا به جای او سرورانی (را به پرستش) گرفتند؟ اما خداوند است که سرور (راستین) است و او مردگان را زنده می‌گرداند و او بر هر کاری تواناست» سوره شوری، آیه ۹.</ref>. | ||
{{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ}}<ref>«خداوند همان است که آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آنهاست در شش روز آفرید سپس بر اورنگ (فرمانفرمایی جهان) استیلا یافت؛ شما را هیچ دوست و میانجی‌یی جز او نیست؛ آیا پند نمی‌گیرید؟» سوره سجده، آیه ۴.</ref>.<ref>[[سید محمد مرتضوی|مرتضوی، سید محمد]]، [[آیات ولایت در قرآن ج۱ (کتاب)|آیات ولایت در قرآن ج۱]]، | {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ}}<ref>«خداوند همان است که آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آنهاست در شش روز آفرید سپس بر اورنگ (فرمانفرمایی جهان) استیلا یافت؛ شما را هیچ دوست و میانجی‌یی جز او نیست؛ آیا پند نمی‌گیرید؟» سوره سجده، آیه ۴.</ref>.<ref>[[سید محمد مرتضوی|مرتضوی، سید محمد]]، [[آیات ولایت در قرآن ج۱ (کتاب)|آیات ولایت در قرآن ج۱]]، ص۲۰۵.</ref> | ||
=== [[ولایت تشریعی]] === | === [[ولایت تشریعی]] === | ||
خداوند در اموری که به [[دین]] [[مؤمنان]] برمی گردد، اعم از [[اصل دین]]، [[هدایت مردم]]، [[توفیق]] دادن و مانند اینها نیز برای خود ولایت قائل است. | [[خداوند]] در اموری که به [[دین]] [[مؤمنان]] برمی گردد، اعم از [[اصل دین]]، [[هدایت مردم]]، [[توفیق]] دادن و مانند اینها نیز برای خود [[ولایت]] قائل است. | ||
آیات ذیل نمونه‌ای از بیان این ولایت است، | [[آیات]] ذیل نمونه‌ای از بیان این ولایت است، | ||
{{متن قرآن|اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ}}<ref>«خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون می‌برد اما سروران کافران، طاغوت‌هایند که آنها را از روشنایی به سوی تیرگی‌ها بیرون می‌کشانند؛ آنان دمساز آتشند، آنها در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref>. | {{متن قرآن|اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ}}<ref>«خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون می‌برد اما سروران کافران، طاغوت‌هایند که آنها را از روشنایی به سوی تیرگی‌ها بیرون می‌کشانند؛ آنان دمساز آتشند، آنها در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref>. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
{{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ}}<ref>«و چون خداوند و فرستاده او به کاری فرمان دهند سزیده هیچ مرد و زن مؤمنی نیست که آنان را در کارشان گزینش (دیگری) باشد؛ هر کس از خدا و فرستاده‌اش نافرمانی کند به گمراهی آشکاری افتاده است» سوره احزاب، آیه ۳۶.</ref>. | {{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ}}<ref>«و چون خداوند و فرستاده او به کاری فرمان دهند سزیده هیچ مرد و زن مؤمنی نیست که آنان را در کارشان گزینش (دیگری) باشد؛ هر کس از خدا و فرستاده‌اش نافرمانی کند به گمراهی آشکاری افتاده است» سوره احزاب، آیه ۳۶.</ref>. | ||
مفاد این | مفاد این آیات این است که [[رسول خدا]]{{صل}} در [[هدایت امت]] به سوی [[خدا]] و [[اجرای حدود]] و [[قضاوت]] میان [[مؤمنان]] و آنچه به [[ولایت تشریعی]] [[خداوند]] برمی گردد، [[ولایت]] دارد و بر [[امت]] است که از او [[اطاعت]] کنند؛ زیرا اطاعت از او [[اطاعت از خداوند]] است. در این زمینه آخرین آیه‌ای که آوردیم، بسیار گویاست. | ||
در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا}} همین ولایت تشریعی را - که برای خدا و [[رسول]] ثابت است - برای {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا}}، یعنی [[امام علی]] {{ع}}، نیز [[اثبات]] می‌کند؛ زیرا ولایت را به خدا و رسول و {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا}} یکسان نسبت داده و این دلیلِ بر این است که ولایت در هر سه مورد به یک معنی است و چنان که [[مفسران]] گفته‌اند؛ تفاوت در این است که این ولایت در خداوند [[بالاصاله]] است و در دیگر بالتبّع. | در [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّمَا}} همین ولایت تشریعی را - که برای خدا و [[رسول]] ثابت است - برای {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا}}، یعنی [[امام علی]]{{ع}}، نیز [[اثبات]] می‌کند؛ زیرا ولایت را به خدا و رسول و {{متن قرآن|الَّذِينَ آمَنُوا}} یکسان نسبت داده و این دلیلِ بر این است که ولایت در هر سه مورد به یک معنی است و چنان که [[مفسران]] گفته‌اند؛ تفاوت در این است که این ولایت در خداوند [[بالاصاله]] است و در دیگر بالتبّع. | ||
باید توجه داشت که اگر ولایت در رسول و [[امام]] به گونه‌ای دیگر بود، خداوند می‌بایست عبارت را به شکلی بیاورد که [[اشتباه]] رخ ندهد، همان طور که در موارد مشابه این گونه است؛ به آیه توجه کنید {{متن قرآن|قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد و برای آن دسته از شما که ایمان آورده‌اند رحمت است و برای آن کسان که به فرستاده خداوند آزار می‌رسانند» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref>. | باید توجه داشت که اگر ولایت در رسول و [[امام]] به گونه‌ای دیگر بود، خداوند می‌بایست عبارت را به شکلی بیاورد که [[اشتباه]] رخ ندهد، همان طور که در موارد مشابه این گونه است؛ به آیه توجه کنید {{متن قرآن|قُلْ أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«و برخی از ایشان کسانی هستند که پیغمبر را آزار می‌کنند و می‌گویند او خوش‌باور است؛ بگو سخن نیوش خوبی برای شماست که به خداوند ایمان و مؤمنان را باور دارد و برای آن دسته از شما که ایمان آورده‌اند رحمت است و برای آن کسان که به فرستاده خداوند آزار می‌رسانند» سوره توبه، آیه ۶۱.</ref>. | ||
در این | در این آیه، لفظ [[ایمان]] تکرار شده است، چون معنای آن درباره خداوند با معنای آن درباره مؤمنان یکسان نیست.<ref>[[سید محمد مرتضوی|مرتضوی، سید محمد]]، [[آیات ولایت در قرآن ج۱ (کتاب)|آیات ولایت در قرآن ج۱]]، ص۲۰۶.</ref> | ||
== | == ولایت خداوند == | ||
با توجه به معنای ولایت در لغت و اصطلاح، معنای ولایت | با توجه به معنای ولایت در لغت و اصطلاح، معنای ولایت خداوند عبارت است از اینکه: خداوند [[حق سرپرستی]] بر تمام موجودات و [[مخلوقات]] "[[مدبر]] علیه و مربوب" خود را داراست و به انحای گوناگون، ربوبیت خود را [[اعمال]] می‌کند. | ||
ولایت به این معنا از [[شؤون]] [[توحید در ربوبیت]] است؛ چون [[رب]] که همان صاحب و مالک مربوب و نیز [[خالق]] مربوب، از عدم به وجود است، [[حق تصرف]] و [[تسلط]] در تمام | [[ولایت]] به این معنا از [[شؤون]] [[توحید در ربوبیت]] است؛ چون [[رب]] که همان صاحب و مالک مربوب و نیز [[خالق]] مربوب، از عدم به وجود است، [[حق تصرف]] و [[تسلط]] در تمام شؤون آن را داراست و میتواند ربوبیت خود را به اشکال گوناگون [[اعمال]] کند. در نتیجه ولایت [[حقیقی]] از آن خداست که مالک و خالق حقیقی عالم است. | ||
یکی از محققان در این باره می‌نویسد: {{عربی|"ان التوحيد في الحاكمية من شؤون التوحيد في الربوبية فان الرب بما انه صاحب المربوب و مالكه و بعبارة ثانية خالقه و موجده من العدم له حق التصرف و التسليط على النفوس و الاموال و ايجاد الحدود تصرفاته..."}} <ref>الالهیات، ج۲، ص۷۳.</ref><ref>[[غفار شاهدی|شاهدی، غفار]]، [[توحید و حکومت دینی (مقاله)|توحید و حکومت دینی]]، [[حکومت اسلامی (نشریه)|فصلنامه حکومت اسلامی]]، ص۳۲۹ تا ۳۶۹.</ref>. | یکی از [[محققان]] در این باره می‌نویسد: {{عربی|"ان التوحيد في الحاكمية من شؤون التوحيد في الربوبية فان الرب بما انه صاحب المربوب و مالكه و بعبارة ثانية خالقه و موجده من العدم له حق التصرف و التسليط على النفوس و الاموال و ايجاد الحدود تصرفاته..."}} <ref>الالهیات، ج۲، ص۷۳.</ref><ref>[[غفار شاهدی|شاهدی، غفار]]، [[توحید و حکومت دینی (مقاله)|توحید و حکومت دینی]]، [[حکومت اسلامی (نشریه)|فصلنامه حکومت اسلامی]]، ص۳۲۹ تا ۳۶۹.</ref>. | ||
=== اقسام ولایت خداوند === | === اقسام [[ولایت خداوند]] === | ||
ولایت به معنای [[حق سرپرستی]] و | ولایت به معنای [[حق سرپرستی]] و اعمال [[ربوبیت]] توسط [[خداوند]] به دو شکل تحقق مییابد: | ||
# به شکل [[ولایت تکوینی]] ( | # به شکل [[ولایت تکوینی]] (حقیقی) | ||
# به شکل [[ولایت تشریعی]] ( | # به شکل [[ولایت تشریعی]] (اعتباری) | ||
اگر | اگر خداوند در [[طبیعت]]، با اسباب گوناگون [[تصرف]] کند و تأثیر بگذارد، ولایت او [[تکوینی]] است. | ||
[[علامه طباطبایی]] میفرماید: "اگر | [[علامه طباطبایی]] میفرماید: "اگر تصرف و تأثیر‌گذاری خداوند بر [[افعال]] و [[رفتار]] و [[انسان‌ها]] باشد، ولایت او [[تشریعی]] خواهد بود"<ref>{{عربی|" الولاية التكوينية التي تصح له التصرف في كل شيء و تدبير امر الخلق بماشاء وكيف شاء"}}؛ المیزان (عربی)، ج۶، ص۱۲.</ref>، {{عربی|" الولاية التشريعة هي القيام بالتشريع و الدعوة و التربية و الامة و الحكم فيهم و قضاء في امرهم"}}<ref>المیزان (عربی)، ج۶، ص۱۳.</ref>. به عبارت دیگر: ولایت، که همان اعمال[[حق]] ربوبیتخداست، اگر در اموری حقیقی باشد که به [[انسان]] مربوط نمیشود، ولایت [[خدا]] تکوینی است که به [[ربوبیت تکوینی]] خدا باز میگردد. و اگر در امور اعتباری باشد که به انسان و [[حیات انسانی]] مربوط می‌شود، در اینصورت ولایت او تشریعی خواهد بود که به [[ربوبیت تشریعی]] باز میگردد. | ||
یکی از محققان می‌نویسد: "تقسیم ولایت به | یکی از محققان می‌نویسد: "تقسیم ولایت به تشریعی و [[تکوینی]]، در واقع تقسیمی است که به تبع تقسیم [[مولی علیه]] انجام می‌شود؛ اگر مولی علیه [[امر تکوینی]] باشد [[ولایت ولی]]، ولایت بر [[تکوین]] و اگر [[امر تشریعی]] باشد ولایت ولی ولایت بر [[تشریع]] است"<ref>جوادی آملی، ولایت در قرآن، مرکز فرهنگی رجاء، چاپ اول، ۱۳۶۷. ص۲۱۵؛ یعنی روح ولایت تکوینی به ولایت بر تکوین و ولایت تشریع به ولایت بر تشریع باز میگردد.</ref><ref>[[غفار شاهدی|شاهدی، غفار]]، [[توحید و حکومت دینی (مقاله)|توحید و حکومت دینی]]، [[حکومت اسلامی (نشریه)|فصلنامه حکومت اسلامی]]، ص۳۲۹ تا ۳۶۹.</ref>. | ||
== [[ولایت تشریعی]] [[خداوند]] == | == [[ولایت تشریعی]] [[خداوند]] == | ||
ولایت تشریعی عبارت است از [[تصرف]] در [[نفوس]] و [[اموال]] و [[افعال]] [[انسان‌ها]] توسط کسی که [[حق]] این تصرف را دارد. | |||
خداوند بواسطه ولایت تشریعی که بر [[مردم]] دارد، [[امر]] [[دین]] مردم را تشریع کرده و آنها را [[هدایت]] و [[ارشاد]] می‌کند{{متن قرآن|أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاء فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِي الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref> آیا به جای او سرورانی (را به پرستش) گرفتند؟ اما خداوند است که سرور (راستین) است و او مردگان را زنده می‌گرداند و او بر هر کاری تواناست؛ سوره شوری، آیه: ۹.</ref>. | |||
اما تحقق | اما تحقق ولایت تشریعی [[خدا]] و کسی که حق ولایت تشریعی را دارا است، مشروط به [[پذیرش ولایت]] و [[حق سرپرستی]] آنان توسط مردم است؛ چون ولایت تشریعی، با طبیعت یا اشیای خارجی سر و کار ندارد بلکه مربوط به افعال و [[رفتار]] انسان‌ها است، [[انسانی]] که دارای [[آزادی]] و [[اختیار]] است؛ یعنی ولایت تشریعی در ظرف اختیار [[مکلف]] [[اعمال]] می‌شود و قبول و پذیرش اختیاری مولی علیه شرط تحقق این [[ولایت]] است. | ||
البته این بدان معنا نیست که | البته این بدان معنا نیست که خداوند [[سرپرست]] مردمی که او را نپذیرفتند نیست؛ چون او اصالتا حق سرپرستی بر همه مردم را دارد و همه را ملزم به پذیرش ولایت خود کرده است اما این [[سرپرستی]] را در ظرف [[اختیار انسان]] اعمال می‌کند نه تکوین؛ از این رو، [[حق حاکمیت]] خدا با آزادی [[انسان‌ها]] منافات ندارد؛ زیرا انسان‌ها در پذیرش ولایت [[خداوند]] مختارند؛ همچنانکه راه [[گمراهی]] نیز به روی آنان گشوده است<ref>[[غفار شاهدی|شاهدی، غفار]]، [[توحید و حکومت دینی (مقاله)|توحید و حکومت دینی]]، [[حکومت اسلامی (نشریه)|فصلنامه حکومت اسلامی]]، ص۳۲۹ تا ۳۶۹.</ref>. | ||
== | == عوامل بهره‌مندی از [[ولایت الهی]] == | ||
== | == موانع بهره‌مندی از ولایت الهی == | ||
== | == آثار بهره‌مندی از ولایت الهی == | ||
== منابع == | == منابع == | ||