شکرگزاری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←مراتب و راه‌های شکرگزاری
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
۶. <ref>روح البیان، ج۶، ص۲۳۸؛ البحر المدید، ج۴، ص۴۸۱؛ نمونه، ج۱۰، ص۲۷۸.</ref> | ۶. <ref>روح البیان، ج۶، ص۲۳۸؛ البحر المدید، ج۴، ص۴۸۱؛ نمونه، ج۱۰، ص۲۷۸.</ref> | ||
۷. <ref>المیزان، ج۱۳، ص۲۰۲.</ref> | ۷. <ref>المیزان، ج۱۳، ص۲۰۲.</ref> | ||
===[[اطاعت]] و [[عبادت خدا]]=== | ===[[اطاعت]] و [[عبادت خدا]]=== | ||
مردم با اطاعتشان از [[خدا]]، می‌توانند او را شکر کنند.(۱) از [[آیات]] «و لا تَطرُدِ الَّذینَ یَدعونَ رَبَّهُم بِالغَدوةِ و العَشِیِّ یُریدونَ وجهَهُ... *... اَلَیسَ اللّهُ بِاَعلَمَ بِالشّـکِرین» (انعام / ۶، ۵۲ - ۵۳) استفاده می‌شود [[مؤمنان]] تهیدستی که پیوسته [[خدا]] را می‌خوانند و عبادتش می‌کنند، از شاکران‌اند.(۲) پس [[ایمان]]، خداخوانی و [[خداخواهی]] روش [[شکرگزاری]] است و چون جمله «یَدعونَ رَبَّهُم.».. به [[عبادت]] [[پروردگار]] با [[اقامه نماز]] [[واجب]] در [[صبح و شام]] [[تفسیر]] شده است،(۳) پس [[نماز]] و عبادت نمونه‌ای از [[شکر]] است؛ همچنین در [[آیه]] «... کَذلک یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُم ءایـتِهِ لَعَلَّکُم تَشکُرون» ([[مائده]] / ۵، ۸۹) [[شکر]]، به [[فراگیری احکام]] [[الهی]] و عمل به آنها تفسیر شده است،(۴) چنان‌که به گفته‌ای مقصود از «اِعمَلوا ءالَ داوودَ شُکرًا» ([[سبأ]] / ۳۴، ۱۳) نیز [[اطاعت]] عملی از خداست.(۵) گفته شده امر به نماز و [[قربانی]] در [[آیات]] «اِنّا اَعطَینـکَ الکَوثَر * فَصَلِّ لِرَبِّکَ و انحَر» ([[کوثر]] / ۱۰۸، ۱ - ۲) برای شکرگزاری در برابر [[نعمت]] عظیم کوثر است.(۶) همان‌گونه که [[اطاعت از خدا]] و [[عمل به احکام]] او از مصادیق شکر است، [[افترا بستن به خدا]] و [[تغییر]] [[احکام الهی]] مانند [[حرام]] دانستن [[حلال]] و حلال شمردن حرام ([[یونس]] / ۱۰، ۵۹ - ۶۰؛ نحل / ۱۶، ۷۲)(۷) و گناهانی همچون [[اسراف]] ([[اسراء]] / ۱۷، ۲۷)(۸) نیز از مصادیق [[کفران نعمت]] هستند. | مردم با اطاعتشان از [[خدا]]، می‌توانند او را شکر کنند.(۱) از [[آیات]] «و لا تَطرُدِ الَّذینَ یَدعونَ رَبَّهُم بِالغَدوةِ و العَشِیِّ یُریدونَ وجهَهُ... *... اَلَیسَ اللّهُ بِاَعلَمَ بِالشّـکِرین» (انعام / ۶، ۵۲ - ۵۳) استفاده می‌شود [[مؤمنان]] تهیدستی که پیوسته [[خدا]] را می‌خوانند و عبادتش می‌کنند، از شاکران‌اند.(۲) پس [[ایمان]]، خداخوانی و [[خداخواهی]] روش [[شکرگزاری]] است و چون جمله «یَدعونَ رَبَّهُم.».. به [[عبادت]] [[پروردگار]] با [[اقامه نماز]] [[واجب]] در [[صبح و شام]] [[تفسیر]] شده است،(۳) پس [[نماز]] و عبادت نمونه‌ای از [[شکر]] است؛ همچنین در [[آیه]] «... کَذلک یُبَیِّنُ اللّهُ لَکُم ءایـتِهِ لَعَلَّکُم تَشکُرون» ([[مائده]] / ۵، ۸۹) [[شکر]]، به [[فراگیری احکام]] [[الهی]] و عمل به آنها تفسیر شده است،(۴) چنان‌که به گفته‌ای مقصود از «اِعمَلوا ءالَ داوودَ شُکرًا» ([[سبأ]] / ۳۴، ۱۳) نیز [[اطاعت]] عملی از خداست.(۵) گفته شده امر به نماز و [[قربانی]] در [[آیات]] «اِنّا اَعطَینـکَ الکَوثَر * فَصَلِّ لِرَبِّکَ و انحَر» ([[کوثر]] / ۱۰۸، ۱ - ۲) برای شکرگزاری در برابر [[نعمت]] عظیم کوثر است.(۶) همان‌گونه که [[اطاعت از خدا]] و [[عمل به احکام]] او از مصادیق شکر است، [[افترا بستن به خدا]] و [[تغییر]] [[احکام الهی]] مانند [[حرام]] دانستن [[حلال]] و حلال شمردن حرام ([[یونس]] / ۱۰، ۵۹ - ۶۰؛ نحل / ۱۶، ۷۲)(۷) و گناهانی همچون [[اسراف]] ([[اسراء]] / ۱۷، ۲۷)(۸) نیز از مصادیق [[کفران نعمت]] هستند. | ||