پرش به محتوا

شکرگزاری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۵۵: خط ۵۵:


===[[پایداری]] در [[دین]]===
===[[پایداری]] در [[دین]]===
کسانی که بر دینشان استوارند و حوادث گوناگون نمی‌تواند آنان را از دینشان باز گرداند، از شاکران‌اند: «و ما مُحَمَّدٌ اِلاّ رَسولٌ قَد خَلَت مِن قَبلِهِ الرُّسُلُ اَفَاِن ماتَ اَو قُتِلَ انقَلَبتُم عَلی اَعقـبِکُم و مَن یَنقَلِب عَلی عَقِبَیهِ فَلَن یَضُرَّ اللّهَ شیـئاً و سَیَجزِی اللّهُ الشّـکِرین». ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۴۴) چنین کسی از آن جهت [[شاکر]] دانسته شده که با [[استقامت در دین]]، [[نعمت‌های خدا]] ([[قوای ادراکی]]، [[علم]]، [[شعور]] و اعضای بدن) را در راهی صرف می‌کند که برای آن [[آفریده]] شده است و [[حق]] [[منعِم]] و [[عظمت]] او را [[حفظ]] می‌کند.<ref>بیان السعاده، ج۱، ص۳۰۳ - ۳۰۴.</ref>
کسانی که بر دینشان استوارند و حوادث گوناگون نمی‌تواند آنان را از دینشان باز گرداند، از شاکران‌اند: {{متن قرآن|وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ}}<ref>«و محمد جز فرستاده‌ای نیست که پیش از او (نیز) فرستادگانی (بوده و) گذشته‌اند؛ آیا اگر بمیرد یا کشته گردد به (باورهای) گذشته خود باز می‌گردید؟ و هر کس به (باورهای) گذشته خود باز گردد هرگز زیانی به خداوند نمی‌رساند؛ و خداوند سپاسگزاران را به زودی پاداش خواهد داد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۴.</ref> چنین کسی از آن جهت [[شاکر]] دانسته شده که با [[استقامت در دین]]، [[نعمت‌های خدا]] ([[قوای ادراکی]]، [[علم]]، [[شعور]] و اعضای بدن) را در راهی صرف می‌کند که برای آن [[آفریده]] شده است و [[حق]] [[منعِم]] و [[عظمت]] او را [[حفظ]] می‌کند.<ref>بیان السعاده، ج۱، ص۳۰۳ - ۳۰۴.</ref>
 
===[[تقوا]]===
===[[تقوا]]===
به [[عقیده]] برخی [[مفسّران]]، مفاد [[آیه]] «... فَاتَّقوا اللّهَ لَعَلَّکُم تَشکُرون» ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۲۳) این است که تقوا را رعایت کنید تا بدین روش به [[شکر]] و [[سپاسگزاری]] از او پرداخته باشید.<ref>الکشاف، ج۱، ص۴۱۱؛ مجمع البیان، ج۲، ص۸۲۸.</ref> برخی [[عارفان]] نیز شکر را همان تقوا دانسته‌اند.<ref>قوت القلوب، ج۱، ص۳۶۳.</ref>
به [[عقیده]] برخی [[مفسّران]]، مفاد [[آیه]] «... فَاتَّقوا اللّهَ لَعَلَّکُم تَشکُرون» ([[آل‌عمران]] / ۳، ۱۲۳) این است که تقوا را رعایت کنید تا بدین روش به [[شکر]] و [[سپاسگزاری]] از او پرداخته باشید.<ref>الکشاف، ج۱، ص۴۱۱؛ مجمع البیان، ج۲، ص۸۲۸.</ref> برخی [[عارفان]] نیز شکر را همان تقوا دانسته‌اند.<ref>قوت القلوب، ج۱، ص۳۶۳.</ref>
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش