پرش به محتوا

شکرگزاری در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۰۶۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۸ اکتبر ۲۰۲۳
خط ۹۵: خط ۹۵:


====دریا و [[منافع]] آن====
====دریا و [[منافع]] آن====
[[تسخیر]] دریا برای [[انسان]] از سوی [[خداوند]] با [[هدف]] دستیابی به گوشت تازه، استخراج زیورآلات، حرکت کشتی‌ها و [[تجارت]] از طریق مسافرت‌های دریایی از دیگر نعمت‌های خداست که انسان باید [[شکرگزار]] آنها باشد: «و هُوَ الَّذی سَخَّرَ البَحرَ لِتَأکُلوا مِنهُ لَحمًا طَرِیًّا و تَستَخرِجوا مِنهُ حِلیَةً تَلبَسونَها و تَرَی الفُلکَ مَواخِرَ فیهِ و لِتَبتَغوا مِن فَضلِهِ و لَعَلَّکُم تَشکُرون». (نحل / ۱۶، ۱۴؛ نیز جاثیه / ۴۵، ۱۲؛ [[فاطر]] / ۳۵، ۱۲)<ref>تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۴۷۸؛ تفسیر قاسمی، ج۸، ص۴۲۷؛ المیزان، ج۱۲، ص۲۱۷.</ref> به گفته برخی، [[نعمت]] بودن دریا بیش از دیگر نعمت‌های مادی نشان دهنده [[قدرت]] خداست؛ زیرا دریا را که محل هلاک انسان است، مایه بهره‌برداری و تحصیل معاش وی قرار داده است.<ref>تفسیر بیضاوی، ج۳، ص۲۲۲.</ref>
[[تسخیر]] دریا برای [[انسان]] از سوی [[خداوند]] با [[هدف]] دستیابی به گوشت تازه، استخراج زیورآلات، حرکت کشتی‌ها و [[تجارت]] از طریق مسافرت‌های دریایی از دیگر نعمت‌های خداست که انسان باید [[شکرگزار]] آنها باشد: {{متن قرآن|وَهُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref>«و اوست که دریا را رام (شما) کرد تا از آن گوشتی تر و تازه بخورید و از آن زیوری (چون مروارید) بیرون آورید که آن را می‌پوشید و کشتی‌ها را در آن می‌نگری که آب شکاف‌اند و (چنین کرد) تا از بخشش او (روزی خود را) فرا چنگ آورید و باشد که سپاس گزارید» سوره نحل، آیه ۱۴.</ref>، {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي سَخَّرَ لَكُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِيَ الْفُلْكُ فِيهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref>«خداوند، همان است که دریا را برای شما رام کرد تا کشتی‌ها در آن به فرمان وی روان گردند و تا شما از بخشش وی (روزی) به دست آورید و باشد که سپاس گزارید» سوره جاثیه، آیه ۱۲.</ref>،  {{متن قرآن|وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ}}<ref>«و دو دریا برابر نیستند، این نوشین گواراست که نوشیدنش خوشگوار است و آن شور تلخ؛ از هر یک گوشت تر و تازه می‌خورید و زیوری بیرون می‌کشید که آن را می‌پوشید و کشتی‌ها را در آن می‌نگری که آب شکافند تا از بخشش او (روزی خود را) فرا چنگ آورید و باشد که سپاس گزارید» سوره فاطر، آیه ۱۲.</ref>.<ref>تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۴۷۸؛ تفسیر قاسمی، ج۸، ص۴۲۷؛ المیزان، ج۱۲، ص۲۱۷.</ref> به گفته برخی، [[نعمت]] بودن دریا بیش از دیگر نعمت‌های مادی نشان دهنده [[قدرت]] خداست؛ زیرا دریا را که محل هلاک انسان است، مایه بهره‌برداری و تحصیل معاش وی قرار داده است.<ref>تفسیر بیضاوی، ج۳، ص۲۲۲.</ref>


===شب و [[روز]]===
===شب و [[روز]]===
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش