نماز در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

اگرچه برخی از اشخاص برای برطرف کردن [[مشکلات]] یا فرار از این مصائب و [[سختی‌ها]] خود را به خواندن کتاب داستان مشغول می‌کنند، یا به پارک و [[مسافرت]] می‌روند و یا خود را به بازی‌های ساده و تفریحات سالم سرگرم می‌سازند. و یا با کسی که به حرف‌های او گوش می‌دهد، درد [[دل]] می‌کنند، تا از فشارهای روانی آنان کاسته شود و ای چه بسا که از دیدگاه [[روان‌شناسان]] این فعالیت‌ها در کاهش [[اضطراب]] مؤثر و این [[کارها]] نتیجه مثبت داشته باشد. اما مردان [[خدا]] از [[ناملایمات]] [[دنیا]] به اسباب [[دنیوی]] روی نمی‌آورند. بلکه به خدا، به [[نماز]]، [[نیایش]] با او رو می‌کنند که کارساز‌تر است.<ref>[[سید رضا موسوی|موسوی، سید رضا]]، [[آخرین نماز سالار شهیدان (مقاله)|مقاله «آخرین نماز سالار شهیدان»]] [[فرهنگ عاشورایی ج۱۱ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۱]]، ص ۲۶.</ref>

اسلام می‌کوشد تا در سایه [[تقویت ایمان]] و تقوا، عوامل اصلی وادارنده به گناه و [[تخلف]] یعنی: [[شهوت]]، [[غضب]]، [[غرائز]]، [[امیال]] و [[احساسات]] و [[عواطف]] تعدیل نشده [[آدمی]] را از راه [[تعلیم]]، تلقین، [[تذکر]] کنترل نماید. تجربه نشان می‌دهد که نمازهای یومیه، یکی از [[بهترین]] وسائل پیشگیری از گناه و [[تأمین امنیت]] به حساب می‌آید. چنان که در [[قرآن مجید]] می‌خوانیم {{متن قرآن|وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ}}<ref>«و نماز را بپا دار که نماز از کار زشت و کار ناپسند باز می‌دارد و به راستی یادکرد خداوند (از هر چیز) بزرگ‌تر است و خداوند می‌داند که چه انجام می‌دهید» سوره عنکبوت، آیه ۴۵.</ref>.