بحث:آزر در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بر حسب [[نص]] «لسان‌العرب» و «المعرب» و اکثر کتب لغت، آزر، نامی [[اعجمی]] می‌باشد و چون [[حضرت ابراهیم]] در [[بابل]] می‌زیسته و پدرانش در بابل اقامت داشته‌اند این نام، بابلی یا آریائی است. به علاوه یوسبیس [[یونانی]] بنا بر نقل «ینابیع الاسلام» تألیف «عبدالمسیح» نام پدر ابراهیم را «اثر» ضبط کرده است و تارح که در [[عبری]] به معنی تنبل است یا [[تارخ]] با خاء معجمه که با لفظ [[عربی]] «ترک» هم ریشه است برای [[لقب]] بودن مناسب می‌نماید، به علاوه چنان که [[پیغمبر اکرم]] فرمود {{متن حدیث|کذب نسابون}} سلسله انسابی که [[نسب‌شناسان]] یا کتب [[انساب]] تنظیم می‌کنند [[صحت]] کامل ندارد. صاحب ینابیع الاسلام پنداشته است که آزر از الیعازر یا العازر نام [[خادم]] ابراهیم اشتباها گرفته شده باشد، و حال آنکه بدون [[شک]] لفظ عبری عازر با لفظ عربی آزر، هم معنی و هم ریشه است و یکی مأخوذ از دیگری می‌باشد و دور نیست که آزر با آذر [[فارسی]] هم ریشه باشد، آزر در زبان زندی Atras و در زبان [[پارسی]] باستان atar و در زبان اوستائیatar و atr athr atere است. حال هر گاه تلفظ اوستائی athr با همه حروف خوانده شود و مقلوب گردد با تاره و تارح و [[تارخ]] قابل ارتباط می‌شود ضمنا توجه محققین را باید به قسمتی از اصل داستان که در مدراش آمده است، معطوف داشت: [[حاکم]]، به ابراهیم می‌گوید به [[آتش]] [[سجده]] کنیم ابراهیم می‌گوید بلکه آب را سجده کنیم که آتش را خاموش می‌کند الخ... مطلب دیگری که شاید به نظر مستبعد نماید ولی درخور تحقیق است، تناسب لفظی ابراهیم با [[بهرام]] و [[قلب]] حروفی آن است و چنان که می‌دانیم بهرام نام مریخ است و مریخ یکی از سیارات هفت‌گانه‌ای است که [[معبود]] بابلی‌ها بوده و آتش بهرام یکی از آتشکده‌های پارسیان است که به نام (مریخ) بهرام افروخته می‌شده و مریخ [[رب‌النوع]] راه‌ها و [[حافظ]] مسافرین به شمار می‌آمده و بدون [[شک]] مهاجرینی که از [[بابل]] و سرزمین‌های دوردست و ناشناس میرفته‌اند، به مدد این [[ستاره]] نیاز بسیار داشته‌اند؛ زیرا در [[حدیثی]] که از [[پیغمبر اکرم]] وارد شده و در [[صحیح بخاری]] مضبوط است، صریحاً پدر ابراهیم [[آزر]] نامیده شده و احتمال دارد که آزر مأخوذ از (آذر) [[فارسی]] و ابراهیم مأخوذ از ریشه بهرام نام ستاره مریخ باشد و قول آنان که آزر را [[بت]] یا بتی خاص پنداشته‌اند، شاید مستند به همین [[قرابت]] باشد، به علاوه در حدود ایلام و بابل قدیم شهرهائی به نام آزر وجود دارد که بی‌گمان مأخوذ از آذر است.<ref>[[محمد خزائلی|خزائلی، محمد]]، [[اعلام قرآن (کتاب)|اعلام قرآن]]، ص55-59.</ref>