آمادگی روحی و روانی برای ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخهها
آمادگی روحی و روانی برای ظهور امام مهدی (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۱ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۷
، ۲۱ نوامبر ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
اساسیترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد " | اساسیترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد "آمادگی روحی و روانی" در خود است<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲</ref>. آمادگی در حوزۀ [[محبت]]، پالایش [[روح]] و تصفیۀ [[باطن]] و [[تطهیر]] درون و نیز انس منطقی با [[ادعیه]] و اذکاری است که از ناحیۀ [[معصومان]] {{ع}} رسیده و رمز ارتباط حبی و [[باطنی]] میان [[شیعه]] و [[امام]] خود است<ref>ر.ک: [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟ ؟.</ref>. ارتباط [[معنوی]] که فرد با یک [[انسان کامل]] [[الهی]] برقرار میسازد، حسی در او به وجود میآورد که او را در مقابل بسیاری از افکار رنجآور، [[گرفتاریها]] و بیماریهای روحی رایج در جامعۀ امروزی مقاوم میسازد و او را به [[مقام]] أمن که در آن [[ترس]] و حزنی نیست؛ میرساند<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُواْ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يحَْزَنُون}}«آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین میگردند» سوره احقاف، آیه ۱۳.</ref> و آرامشبخش در [[روح]] و روان فرد است<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصههای تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصههای تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>. [[انتظار]] یک عمل است، یک [[آمادهسازی]] است، تقویت [[انگیزه]] در [[دل]] و درون است و [[نشاط]] و تحرک و [[پویایی]] است در همه زمینهها<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص ۱۶۵ ـ ۱۷۳.</ref>. [[رسول اکرم]] {{صل}} در این زمینه فرمودند<ref>{{متن حدیث|"أُبَشِّرُکُمْ بِالْمَهْدِیِّ... یَرْضَی عَنْهُ سَاکِنُ السَّمَاءِ وَ سَاکِنُ الْأَرْضِ"}} بحار الأنوار، ج ۵۱، ص ۷۴؛ الغیبة «طوسی»، ص ۱۷۸.</ref>: «شما را به آمدن [[مهدی]] مژده میدهم:.. اهل [[آسمان]] و اهل [[زمین]] از او [[خرسند]] خواهند بود»<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصههای تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصههای تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]]، ص؟؟ ؟.</ref>. [[هدف]] از [[انتظار فرج]]، رهاشدن از تنگناهای روحی و روانی و [[امید]] به آیندهای بهتر است که بخشی از [[آسایش]] و [[آرامش روحی]] و روانی را نیز تأمین میکند<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۵، ص ۳۱۲ ـ ۳۱۴.</ref>. | ||
[[انتظار]] حالتی است روحی و درونی، بهگونهای که شاید شخص [[منتظر]] در مدت انتظارش از جهت جسمانی در وضعیتی [[متعادل]] به سر میبرد ولی در درون خود احساس کمبود و [[نقص]] نموده و دچار تشویش شده است و مهمتر اینکه او تن به این [[اضطراب]] تشویش نمیسپارد بلکه درصدد رفع آن است و خود تلاش میکند تا این کمبود و [[نقص]] مرتفع گردد و برای رفع آن لحظهشماری میکند که این [[محرومیت]] و حرمان چه زمانی مرتفع و این حرمان چگونه به پایان میرسد؟ حتی اگر این کمبود و [[نقص]]، جسمانی باشد، [[امید]] به از بین رفتن این [[نقص]]، حالتی درونی و روحی است و محصول این [[اندیشه]] و [[فکر]] اوست که این [[نقص]] مطلوب و خوشایند وی نیست و موجب حرمان و بازماندن او از [[کمالات]] و تعالی میگردد و با خود میگوید باید درصدد رفع آن برآیم و برای رسیدن به وضعیت بهتر تلاش کنم تا دیگر در خود هیچ کمبود و حرمانی را احساس نکنم<ref>ر.ک: [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص ۳۰۱ ـ ۳۰۳.</ref>. | [[انتظار]] حالتی است روحی و درونی، بهگونهای که شاید شخص [[منتظر]] در مدت انتظارش از جهت جسمانی در وضعیتی [[متعادل]] به سر میبرد ولی در درون خود احساس کمبود و [[نقص]] نموده و دچار تشویش شده است و مهمتر اینکه او تن به این [[اضطراب]] تشویش نمیسپارد بلکه درصدد رفع آن است و خود تلاش میکند تا این کمبود و [[نقص]] مرتفع گردد و برای رفع آن لحظهشماری میکند که این [[محرومیت]] و حرمان چه زمانی مرتفع و این حرمان چگونه به پایان میرسد؟ حتی اگر این کمبود و [[نقص]]، جسمانی باشد، [[امید]] به از بین رفتن این [[نقص]]، حالتی درونی و روحی است و محصول این [[اندیشه]] و [[فکر]] اوست که این [[نقص]] مطلوب و خوشایند وی نیست و موجب حرمان و بازماندن او از [[کمالات]] و تعالی میگردد و با خود میگوید باید درصدد رفع آن برآیم و برای رسیدن به وضعیت بهتر تلاش کنم تا دیگر در خود هیچ کمبود و حرمانی را احساس نکنم<ref>ر.ک: [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص ۳۰۱ ـ ۳۰۳.</ref>. | ||
کسانی که [[صاحب]] | کسانی که [[صاحب]] آمادگی روحی و روانی بالایی نشوند، هرگز نمیتوانند [[یار]] و [[یاور]] خوبی برای آن [[حضرت]] باشند؛ چرا که آنان با کمترین فشاری که برایشان وارد میشود، عرصه را خالی میکنند<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲.</ref>. همین [[روح]] [[انتظار]] است که به [[انسان]] [[تعلیم]] میدهد تا در راه خیر و [[صلاح]] [[مبارزه]] کند. اگر [[انتظار]] و [[امید]] نباشد [[مبارزه]] معنا ندارد و اگر [[اطمینان]] به [[آینده]] هم نباشد [[انتظار]] معنا ندارد<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنهای|حسینی خامنهای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص ۱۶۵ ـ ۱۷۳.</ref>. | ||
== راههای تحقق | == راههای تحقق آمادگی روحی و روانی == | ||
[[یاران]] [[حضرت]] برای اینکه [[قدرت]] بالای روحی و روانی پیدا کنند باید [[اعمال]] زیر را انجام دهند: | [[یاران]] [[حضرت]] برای اینکه [[قدرت]] بالای روحی و روانی پیدا کنند باید [[اعمال]] زیر را انجام دهند: | ||
# [[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]]: زمینهساز [[راستین]] به خوبی میداند محبوبترین [[کارها]] نزد [[امام زمان]]، "انجام [[واجبات]] [[دینی]]" و "ترک [[محرمات]]" است<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲</ref> و [[امام]] {{ع}} اگر چه ظاهر نیست اما حاضر است، پس باید همواره از خویشتن [[مراقبت]] کرده و از [[گناه]] دوری نماید<ref>ر.ک: [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟ ؟.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید<ref>{{متن حدیث|"إِن لِصَاحِبِ هَذَا الأَمرِ غَیبَه فَلیتقِ اللهَ عَبدٌ وَ لیتَمَسک بِدِینِهِ"}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۱.</ref>: «همانا برای صاحبِ این امر، غیبتی است؛ پس باید [[انسان]] [[تقوا]] پیشه نماید و به [[دین]] خود چنگ زند»<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲</ref>. | # [[عمل به واجبات]] و ترک [[محرمات]]: زمینهساز [[راستین]] به خوبی میداند محبوبترین [[کارها]] نزد [[امام زمان]]، "انجام [[واجبات]] [[دینی]]" و "ترک [[محرمات]]" است<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲</ref> و [[امام]] {{ع}} اگر چه ظاهر نیست اما حاضر است، پس باید همواره از خویشتن [[مراقبت]] کرده و از [[گناه]] دوری نماید<ref>ر.ک: [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟ ؟.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید<ref>{{متن حدیث|"إِن لِصَاحِبِ هَذَا الأَمرِ غَیبَه فَلیتقِ اللهَ عَبدٌ وَ لیتَمَسک بِدِینِهِ"}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۱.</ref>: «همانا برای صاحبِ این امر، غیبتی است؛ پس باید [[انسان]] [[تقوا]] پیشه نماید و به [[دین]] خود چنگ زند»<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹- ۲۱۲</ref>. | ||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
== نتیجه== | == نتیجه== | ||
بنابراین، اساسیترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد " | بنابراین، اساسیترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد "آمادگی روحی و روانی" است که برای دستیابی به آن باید به انجام [[واجبات]] و ترک [[محرمات]]، رعایت [[آموزههای اخلاقی]] و [[دعا]] برای [[تعجیل در فرج]] پرداخت. | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == |