لهو و لعب: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

با توجه به اینکه [[آخرت]] مقصود نهایی سیر [[بشر]] است و [[بهشت]] [[برترین]] [[هدف]] مورد نظر، [[قرآن کریم]] [[دنیا]] را نوعی بازیچه و سرگرمی می‌شمارد که انسان‌های [[عاقل]] به آن سرگرم نمی‌شوند تا از [[آخرت]] و [[هدف]] اصلی باز مانند{{متن قرآن|وَمَا هَذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ}}<ref>و اگر می‌دانستند زندگانی این جهان جز سرگرمی و بازیچه‌ای نیست و بی‌گمان زندگی سرای واپسین است که زندگی (راستین) است» سوره عنکبوت، آیه ۶۴.</ref> و از اینکه [[زندگی]] و [[زن]] و [[فرزند]] [[انسان]] را مشغول کند و از [[یاد خدا]] باز دارد، [[نهی]] می‌‌کند{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُلْهِكُمْ أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ}}<ref> «ای مؤمنان! مبادا دارایی‌ها و فرزندانتان شما را از یاد خداوند باز دارد و آنان که چنین کنند زیانکارند» سوره منافقون، آیه ۹.</ref>. از این رو در برخی [[روایات]]، لهو و لعب به موسیقی و ساز و آواز [[تفسیر]] شده است، چون [[غفلت]] می‌‌آورد و [[انسان]] را از [[توجه به خدا]] و [[عبادت]] و [[فلسفه خلقت]] باز می‌‌دارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.