دفاع از مظلوم در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

و بنابراین در این آیه شریفه تحریک و تهییجی است برای تمامی [[مؤمنین]]، چه آنهایی که ایمانشان [[خالص]] است و چه آنهایی که ایمانشان [[ضعیف]] و [[ناخالص]] است، اما آنهایی که ایمانشان خالص و دلهایشان [[پاک]] است، برای به حرکت در آمدنشان به سوی قتال همان یاد خدای عز‌و‌جل کافی است، تا برای [[اقامه حق]] و لبیک گفتن به ندای پروردگارشان، و [[اجابت]] [[دعوت]] [[داعی]] او، به پا خیزند، و اما آنهایی که ایمانشان ناخالص است، اگر [[یاد خدا]] تکانشان داد که هیچ، و اگر [[یاد خدا]] کافی نبود این معنا تکانشان می‌دهد که اولا این قتالشان [[قتال]] در [[راه خدا]] است و ثانیا قتال در راه [[نجات]] مشتی [[مردم]] [[ناتوان]] است که به دست [[کفار]] [[استضعاف]] شده‌اند، خلاصه [[کلام]] اینکه [[آیه شریفه]] به این دسته از مردم می‌فرماید اگر [[ایمان]] به خدایتان [[ضعیف]] است، حد‌اقل [[غیرت]] و [[تعصب]] که دارید و همین غیرت و تعصب اقتضا می‌‌کند از جای برخیزید و [[شر]] [[دشمن]] را از سر یک مشت [[زن]] و بچه و مردان ضعیف کوتاه کنید.

[[مفسران]] [[تفسیر نمونه]] نیز می‌نویسند: در [[آیه]] گذشته از [[مؤمنان]] [[دعوت به جهاد]] شده، ولی روی [[ایمان به خدا]] و [[رستاخیز]] و [[استدلال]] [[سود]] و [[زیان]] تکیه شده است، اما این [[آیه دعوت]] به سوی [[جهاد]] براساس تحریک [[عواطف]] [[انسانی]] می‌‌کند و می‌گوید: «چرا شما در راه خدا و در راه مردان و [[زنان]] و [[کودکان]] [[مظلوم]] و بی‌دفاعی که در چنگال [[ستمگران]] گرفتار شده‌اند [[مبارزه]] نمی‌کنید آیا عواطف انسانی شما [[اجازه]] می‌‌دهد که خاموش باشید و این صحنه‌های رقت‌بار را تماشا کنید؟»