ختم نبوت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←پرسش‌های وابسته
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۲۰۱: | خط ۲۰۱: | ||
#با ظهور [[رسول اکرم]]{{صل}} همه [[کمالات]] متصور به اوج خود رسیده است و مجالی برای [[ظهور پیامبر]] دیگری باقی نمانده و گویی [[حضرت محمد]]{{صل}} بر همه کمالات و زیبایی‌ها [[مُهر]] زده است. | #با ظهور [[رسول اکرم]]{{صل}} همه [[کمالات]] متصور به اوج خود رسیده است و مجالی برای [[ظهور پیامبر]] دیگری باقی نمانده و گویی [[حضرت محمد]]{{صل}} بر همه کمالات و زیبایی‌ها [[مُهر]] زده است. | ||
#از آنجا که پیامبر اکرم{{صل}} [[اشرف مخلوقات]] و [[غایت آفرینش]] عالم است، با ظهور ایشان [[غایت آفرینش]] تحقق یافته و به خاتمه رسیده است<ref>ملاهادی سبزواری، شرح الأسماء، ص۵۴۸-۵۴۷.</ref>.<ref>[[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن (کتاب)|خاتمیت در قرآن]] ص ۲۵.</ref>. | #از آنجا که پیامبر اکرم{{صل}} [[اشرف مخلوقات]] و [[غایت آفرینش]] عالم است، با ظهور ایشان [[غایت آفرینش]] تحقق یافته و به خاتمه رسیده است<ref>ملاهادی سبزواری، شرح الأسماء، ص۵۴۸-۵۴۷.</ref>.<ref>[[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن (کتاب)|خاتمیت در قرآن]] ص ۲۵.</ref>. | ||
==معنای اصطلاحی [[خاتمیّت]]== | |||
خاتمیّت در اصطلاح [[علم کلام]] عبارت است از: [[اعتقاد]] به این که [[رسول گرامی اسلام]]، حضرت [[محمد بن عبدالله]]{{صل}}، آخرین [[فرستاده الهی]] است و با [[بعثت]] او [[صحیفه]] [[وحی]] و [[نبوت]] مهر شده است و پس از او [[پیامبر]] دیگری ظهور نخواهد کرد<ref>ر.ک: مفاهیم القرآن، ج۳، ص۱۱۳؛ الالهیات، ج۲، ص۴۶٣؛ جعفر سبحانی، اضواء علی عقائد الشیعة الامامیة و تاریخهم، ص۵٣۴؛ محمدتقی مصباح یزدی، اصول عقاید (۲)، ص٣۶۵؛ همو، معارف قرآن، ج۵، ص۱۷۷؛ همو، آموزش عقاید، ج۲، ص۱۵۸؛ مرتضی مطهری، شش مقاله، ص۷۵ (مقاله ختم نبوت)؛ همو، خاتمیت، ص۱۲ - ۱۳؛ سید محمدحسین طباطبایی، المیزان، ج١۶، ص۳۲۵؛ عبدالله جوادی آملی، تفسیر موضوعی قرآن مجید، ج۸ (سیره انبیاء)، ص۱۲ – ۱۳؛ و تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی، ج۱۳، ص۱۰۸.</ref>. | |||
همه [[پیامبران]] از این جهت که از [[طریق وحی]] با [[عالم غیب]] ارتباط و اتصال داشته و از [[باطن]] و [[ملکوت]] [[عالم هستی]] [[آگاه]] و با خبر بوده‌اند، [[نبی]] خوانده می‌شوند و از این جهت که پیام‌آور وحی و فرستاده [[خداوند]] برای [[هدایت]] و [[دعوت]] [[انسان‌ها]] به [[راه رشد]] و [[سعادت]] و [[رستگاری]] بوده‌اند، [[رسول]] نامیده می‌شوند<ref>ناگفته نماند کلمه رسول گاهی در معنایی اخص از معنای یادشده به کار می‌رود که در فصل آینده درباره آن توضیح داده خواهد شد.</ref>. این [[فرستادگان الهی]] به دو گروه تقسیم می‌شوند: ۱. پیامبرانی که با خود، [[شریعت]] ([[تعالیم]] و دستورهای عملی و [[اخلاقی]]) به ارمغان آورده‌اند که بنا بر [[آیه]] ۱۳ [[سوره شوری]] عبارت‌اند: از [[حضرت نوح]]، ابراهیم، [[موسی]] و [[عیسی]]{{عم}} و رسول گرامی اسلام{{صل}}. ۲. پیامبرانی که [[مأمور]] [[تبلیغ]] [[کیش]] و [[آیین]] [[پیامبران صاحب شریعت]] بوده‌اند. اکثر پیامبران از این گروه بوده‌اند؛ مانند [[حضرت لوط]] که تابع و [[مبلّغ]] شریعت پیامبر هم‌عصر خود [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} و [[حضرت هارون]]{{ع}} که پیرو آیین [[برادر]] خود، [[حضرت موسی]]{{ع}} بود. | |||
بنابراین ظهور [[پیامبر جدید]] پس از رسول گرامی اسلام{{صل}} به دو شکل قابل فرض است: ۱. [[پیامبری]] باشد صاحب شریعتی نو و [[ناسخ]] [[دین اسلام]]؛ ۲. اشاعه‌دهنده و [[مبلّغ]] [[شریعت]] حضرت{{صل}} باشد. [[اعتقاد]] به [[خاتمیّت]]، یعنی [[باور]] داشتن به این که پس از [[پیامبر گرامی اسلام]]، [[پیامبر]] دیگری به [[رسالت]] برانگیخته نخواهد شد، اعم از این که شریعتی نو به همراه آورد و یا تنها به [[تبلیغ دین اسلام]] بپردازد<ref>ر.ک: معارف قرآن، ج۵، ص٣۶۵ - ٣۶۷.</ref>.<ref>[[سعیده سادات نبوی|نبوی، سعیده سادات]]، [[خاتمیت در محضر علما (کتاب)|خاتمیت در محضر علما]] ص ۴.</ref>. | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||