برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
برنامه حکومتی و اصلاحی امام مهدی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۵۹
، ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹←پاسخ‌های دیگر
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
::::#'''مبارزه با بدعت‌ها''' بدعت در مقابل "سنّت" و به معنای داخل کردن اندیشه‌ها و آرای شخصی در [[دین]] و دینداری است. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در معرفی بدعت گذاران فرمود: "بدعت گذاران، کسانی هستند که با فرمان خدا و کتاب او پیامبرش مخالفت می‌ورزند و بر اساس رای و هوای نفسانی خود وارد عمل می‌کنند؛ هر چند شمار آن‌ها بسیار باشد"<ref>کنز العمال، ج ۱۶، ح ۴۴۲۱۶، ص ۱۸۲.</ref> بنابراین بدعت به معنای مخالفت با خدا و کتاب و [[پیامبر]] او حاکم کردن هواهای نفسانی و عمل کردن براساس تمایلات شخصی است و این، جز آن است که با [[الهام]] از کتاب و سنّت و بر اساس معیارهای الهی تحقق و تحلیلی نو ارائه شود. بدعت، امری است که سنّت و شیوه خدا و [[پیامبر]]{{صل}} را نابود می‌کند و هیچ آفتی برای دین، چنین شکننده و نابود کننده نیست. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} فرمود: "هیچ چیز مانند بدعت‌ها [[دین]] را ویران و تباه نکرده است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" مَا هَدَمَ الدِّينَ مِثْلُ الْبِدَع"}}؛ بحار الانوار، ج ۷۸، ح ۹۸، ص ۹۱.</ref> به همین دلیل است که سنت‌مداران، وظیفه دارند درمقابل بدعت گذاران قیام کنند و پرده از تزویر و نیرنگ آن‌ها بردارند و راه نادرست آن‌ها را برای مردمان آشکار و بدین گونه از گمراهی مردم جلوگیری کنند. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "هرگاه بدعت‌ها در میان امتم آشکار شوند، بر عالم است که علم و دانش خود را آشکار سازد و هر کس چنین نکند، نفرین خدا بر او باد!<ref>کافی، ج ۱، باب البدع و الرای و المقائیس، ح ۲، ص ۵۴.</ref>. با تأسف باید گفت که پس از [[پیامبر]] و راه روشن او، چه بدعت‌ها که در [[دین]] نگذاشتند، و چه انحراف‌ها و کجی‌ها که در مسیر دینداری پدید نیاوردند، و چه گمراهی‌ها که در برابر مردم نگشودند! بدین سان چهره [[دین]] را واژگونه ساختند و رخسار تابنا آیین را به حجاب‌های هواها و سلیقه‌های شخصی پوشاندند. [[امامان]]{{عم}} و به دنبال ایشان عالمان [[دین]] کوشیدند؛ ولی همچنان راه بدعت گذاری و سنّت سوزی باز مانده و در دوران [[غیبت]] بیشتر شد. و اکنون عالم در انتظار است که صاحب مکتب و موعود [[قرآن]] بیاید و در سایه‌سار [[حکومت]] و سنت‌ها زنده گردیده و بدعت‌ها برچیده شود. و بی‌شک در رأس برنامه‌های اصلاحی او مبارزه با بدعت‌ها و گمراهی هاست، تا زمینه‌های [[هدایت]] و رشد تعالی بشر فراهم شود. [[امام باقر]]{{ع}} در ضمن سخنی بلند در توصیف زمان ظهور آن حضرت فرمود: "هیچ بدعتی را واگذارد، مگر اینکه آن را از ریشه برکند و از هیچ سنّتی نمی‌گذرد، مگر اینکه آن را بر پا خواهد فرمود"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ لَا يَتْرُكُ بِدْعَةً إِلَّا أَزَالَهَا وَ لَا سُنَّةً إِلَّا أَقَامَهَا "}}؛ بحار الانوار، ج ۵۸، ح ۱۱، ص ۱۱.</ref> | ::::#'''مبارزه با بدعت‌ها''' بدعت در مقابل "سنّت" و به معنای داخل کردن اندیشه‌ها و آرای شخصی در [[دین]] و دینداری است. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در معرفی بدعت گذاران فرمود: "بدعت گذاران، کسانی هستند که با فرمان خدا و کتاب او پیامبرش مخالفت می‌ورزند و بر اساس رای و هوای نفسانی خود وارد عمل می‌کنند؛ هر چند شمار آن‌ها بسیار باشد"<ref>کنز العمال، ج ۱۶، ح ۴۴۲۱۶، ص ۱۸۲.</ref> بنابراین بدعت به معنای مخالفت با خدا و کتاب و [[پیامبر]] او حاکم کردن هواهای نفسانی و عمل کردن براساس تمایلات شخصی است و این، جز آن است که با [[الهام]] از کتاب و سنّت و بر اساس معیارهای الهی تحقق و تحلیلی نو ارائه شود. بدعت، امری است که سنّت و شیوه خدا و [[پیامبر]]{{صل}} را نابود می‌کند و هیچ آفتی برای دین، چنین شکننده و نابود کننده نیست. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} فرمود: "هیچ چیز مانند بدعت‌ها [[دین]] را ویران و تباه نکرده است"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" مَا هَدَمَ الدِّينَ مِثْلُ الْبِدَع"}}؛ بحار الانوار، ج ۷۸، ح ۹۸، ص ۹۱.</ref> به همین دلیل است که سنت‌مداران، وظیفه دارند درمقابل بدعت گذاران قیام کنند و پرده از تزویر و نیرنگ آن‌ها بردارند و راه نادرست آن‌ها را برای مردمان آشکار و بدین گونه از گمراهی مردم جلوگیری کنند. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "هرگاه بدعت‌ها در میان امتم آشکار شوند، بر عالم است که علم و دانش خود را آشکار سازد و هر کس چنین نکند، نفرین خدا بر او باد!<ref>کافی، ج ۱، باب البدع و الرای و المقائیس، ح ۲، ص ۵۴.</ref>. با تأسف باید گفت که پس از [[پیامبر]] و راه روشن او، چه بدعت‌ها که در [[دین]] نگذاشتند، و چه انحراف‌ها و کجی‌ها که در مسیر دینداری پدید نیاوردند، و چه گمراهی‌ها که در برابر مردم نگشودند! بدین سان چهره [[دین]] را واژگونه ساختند و رخسار تابنا آیین را به حجاب‌های هواها و سلیقه‌های شخصی پوشاندند. [[امامان]]{{عم}} و به دنبال ایشان عالمان [[دین]] کوشیدند؛ ولی همچنان راه بدعت گذاری و سنّت سوزی باز مانده و در دوران [[غیبت]] بیشتر شد. و اکنون عالم در انتظار است که صاحب مکتب و موعود [[قرآن]] بیاید و در سایه‌سار [[حکومت]] و سنت‌ها زنده گردیده و بدعت‌ها برچیده شود. و بی‌شک در رأس برنامه‌های اصلاحی او مبارزه با بدعت‌ها و گمراهی هاست، تا زمینه‌های [[هدایت]] و رشد تعالی بشر فراهم شود. [[امام باقر]]{{ع}} در ضمن سخنی بلند در توصیف زمان ظهور آن حضرت فرمود: "هیچ بدعتی را واگذارد، مگر اینکه آن را از ریشه برکند و از هیچ سنّتی نمی‌گذرد، مگر اینکه آن را بر پا خواهد فرمود"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ لَا يَتْرُكُ بِدْعَةً إِلَّا أَزَالَهَا وَ لَا سُنَّةً إِلَّا أَقَامَهَا "}}؛ بحار الانوار، ج ۵۸، ح ۱۱، ص ۱۱.</ref> | ||
:::::*'''برنامه اقتصادی:''' از شاخصه‌های یک جامعه سالم، اقتصاد سالم است. اگر از منابع ثروت در جامعه به درستی استفاده شود و امکانات تولید و توزیع در اختیار عده‌ای خاص نباشد، بلکه [[حکومت]] به همه قشرها توجه کرده و برای همه امکانِ بهره‌گیری از سرمایه‌ها را فراهم کند، جامعه‌ای ساخته می‌شود که امکان رشد معنوی نیز در آن بیشتر است. در [[قرآن کریم]] و روایات معصومان{{عم}} نیز به جنبه اقتصادی و بهینه سازی وضع معیشتی مردم توجه شده است؛ بنابراین در [[حکومت]] قرآنی [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} برای اقتصاد جهان، برنامه جامعی تدوین شده است که بر اساس آن اولاً امر تولید، سامان می‌یابد و از منابع طبیعی و مواهب خدایی بهترین بهره‌برداری می‌شود و ثانیاً ثروت به دست آمده به شکل عادلانه بین همه طبقات توزیع می‌شود. بجاست در این‌باره، نیم نگاهی به روایات بیندازیم. | :::::*'''برنامه اقتصادی:''' از شاخصه‌های یک جامعه سالم، اقتصاد سالم است. اگر از منابع ثروت در جامعه به درستی استفاده شود و امکانات تولید و توزیع در اختیار عده‌ای خاص نباشد، بلکه [[حکومت]] به همه قشرها توجه کرده و برای همه امکانِ بهره‌گیری از سرمایه‌ها را فراهم کند، جامعه‌ای ساخته می‌شود که امکان رشد معنوی نیز در آن بیشتر است. در [[قرآن کریم]] و روایات معصومان{{عم}} نیز به جنبه اقتصادی و بهینه سازی وضع معیشتی مردم توجه شده است؛ بنابراین در [[حکومت]] قرآنی [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} برای اقتصاد جهان، برنامه جامعی تدوین شده است که بر اساس آن اولاً امر تولید، سامان می‌یابد و از منابع طبیعی و مواهب خدایی بهترین بهره‌برداری می‌شود و ثانیاً ثروت به دست آمده به شکل عادلانه بین همه طبقات توزیع می‌شود. بجاست در این‌باره، نیم نگاهی به روایات بیندازیم. | ||
::::#'''بهره‌وری از منابع طبیعی:''' یکی از مشکلات بخش اقتصاد، استفاده نکردن صحیح و بجا از مواهب الهی است. اکنون نه از تمام ظرفیت خاک استفاده می‌شود و نه از آب به درستی در راه احیای زمین بهره‌برداری می‌گردد. در زمان [[امام مهدی]] {{ع}} و به برکت [[حکومت]] حقّ او آسمان، سخاوتمندانه می‌بارد و زمین بی‌دریغ بار می‌دهد. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} فرمود: "و چون قائم ما قیام کند، آسمان باران می‌ریزد و زمین گیاه بیرون می‌آورد" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا "}}؛ خصال، باب اربعمائه، ح ۱۰، ص ۶۸۵.</ref>. در زمان حاکمیت آخرین حجّت حقّ، همه زمین و امکانات آن در اختیار [[امام]] خوبان قرار می‌گیرد، تا سرمایه‌ای کلان برای پی‌ریزی اقتصادی سالم فراهم شود. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود:"زمین برای او پیچیده می‌شود در لحظه‌ای از نقطه‌ای به نقطه دیگر می‌رود و تمام گنج‌های آن برای او آشکار می‌گردد" | ::::#'''بهره‌وری از منابع طبیعی:''' یکی از مشکلات بخش اقتصاد، استفاده نکردن صحیح و بجا از مواهب الهی است. اکنون نه از تمام ظرفیت خاک استفاده می‌شود و نه از آب به درستی در راه احیای زمین بهره‌برداری می‌گردد. در زمان [[امام مهدی]] {{ع}} و به برکت [[حکومت]] حقّ او آسمان، سخاوتمندانه می‌بارد و زمین بی‌دریغ بار می‌دهد. [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} فرمود: "و چون قائم ما قیام کند، آسمان باران می‌ریزد و زمین گیاه بیرون می‌آورد" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا "}}؛ خصال، باب اربعمائه، ح ۱۰، ص ۶۸۵.</ref>. در زمان حاکمیت آخرین حجّت حقّ، همه زمین و امکانات آن در اختیار [[امام]] خوبان قرار می‌گیرد، تا سرمایه‌ای کلان برای پی‌ریزی اقتصادی سالم فراهم شود. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود:"زمین برای او پیچیده می‌شود در لحظه‌ای از نقطه‌ای به نقطه دیگر می‌رود و تمام گنج‌های آن برای او آشکار می‌گردد"<ref>{{عربی|اندازه=150%|" تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْكُنُوز"}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۲، ح ۱۶، ص ۶۰۳.</ref> | ||
<ref>{{عربی|اندازه=150%|" تُطْوَى لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْكُنُوز"}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۲، ح ۱۶، ص ۶۰۳.</ref> | |||
::::#'''توزیع عادلانه ثروت:''' از مهم‌ترین عوامل اقتصاد بیمار در جوامع بشری، انباشته شدن ثروت در نزد گروهی خاصّ است. همیشه این گونه بوده است که افراد یا جمعیت‌هایی که برای خود –به هر دلیل- امتیازی قائل بوده‌اند، بر انبارهای ثروت عمومی چنگ انداخته و آن را در جهت منافع شخصی و گروهی به کار برده‌اند. [[امام مهدی]] {{ع}} با اینان مقابله خواهد کرد و ثروت همگانی را در اختیار همگان خواهد گذاشت و عدالت علوی را به همه نشان خواهد داد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "وقتی قائم [[اهل بیت]] قیام کند، اموال را به مساوی تقسیم می‌کند و در میان خلق به [[عدالت]] رفتار می‌نماید" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" إِذَا قَامَ قَائِمُ أَهْلِ الْبَيْتِ قَسَمَ بِالسَّوِيَّةِ وَ عَدَلَ فِي الرَّعِيَّةِ "}}؛ غیبت نعمانی، باب ۱۳، ح ۲۶، ص ۲۴۲.</ref>. در زمان آن حضرت، اصل مساوات و برابری به اجرا در می‌آید و همگان از حقوق انسانی و الهی خود بهره‌مند می‌شوند. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود:" شما را به [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} بشارت می‌دهم که در امّت من برانگیخته خواهد شد... او اموال را به درستی تقسیم می‌کند. کسی پرسید: مراد چیست؟ فرمود: یعنی بین مردم مساوات را اجرا خواهد کرد".<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۷، ص ۸۱.</ref>. و ره آورد این مساوات در سطح جامعه، آن است که فقر و تهیدستی ریشه کن گردیده، فاصله‌های طبقاتی برچیده می‌شود. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[امام مهدی]]{{صل}} میان مردم به مساوات رفتار می‌کند، به گونه‌ای که کسی پیدا نشود که نیازمند زکات باشد.<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۸، ص ۹۲.</ref> | ::::#'''توزیع عادلانه ثروت:''' از مهم‌ترین عوامل اقتصاد بیمار در جوامع بشری، انباشته شدن ثروت در نزد گروهی خاصّ است. همیشه این گونه بوده است که افراد یا جمعیت‌هایی که برای خود –به هر دلیل- امتیازی قائل بوده‌اند، بر انبارهای ثروت عمومی چنگ انداخته و آن را در جهت منافع شخصی و گروهی به کار برده‌اند. [[امام مهدی]] {{ع}} با اینان مقابله خواهد کرد و ثروت همگانی را در اختیار همگان خواهد گذاشت و عدالت علوی را به همه نشان خواهد داد. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "وقتی قائم [[اهل بیت]] قیام کند، اموال را به مساوی تقسیم می‌کند و در میان خلق به [[عدالت]] رفتار می‌نماید" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" إِذَا قَامَ قَائِمُ أَهْلِ الْبَيْتِ قَسَمَ بِالسَّوِيَّةِ وَ عَدَلَ فِي الرَّعِيَّةِ "}}؛ غیبت نعمانی، باب ۱۳، ح ۲۶، ص ۲۴۲.</ref>. در زمان آن حضرت، اصل مساوات و برابری به اجرا در می‌آید و همگان از حقوق انسانی و الهی خود بهره‌مند می‌شوند. [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود:" شما را به [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} بشارت می‌دهم که در امّت من برانگیخته خواهد شد... او اموال را به درستی تقسیم می‌کند. کسی پرسید: مراد چیست؟ فرمود: یعنی بین مردم مساوات را اجرا خواهد کرد".<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۷، ص ۸۱.</ref>. و ره آورد این مساوات در سطح جامعه، آن است که فقر و تهیدستی ریشه کن گردیده، فاصله‌های طبقاتی برچیده می‌شود. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[امام مهدی]]{{صل}} میان مردم به مساوات رفتار می‌کند، به گونه‌ای که کسی پیدا نشود که نیازمند زکات باشد.<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ح ۳۸، ص ۹۲.</ref> | ||
::::#'''عمران و آبادانی:''' در حکومت‌های بشری، بخش‌هایی از محیط زندگی آباد می‌شود که به گونه‌ای در ارتباط با حاکمان و اطرافیان و همفکران ایشان یا طبقه اشراف و بزرگان و صاحب نفوذها باشد و بقیه طبقات فراموش می‌شوند؛ولی در [[حکومت]] [[امام مهدی]] {{ع}} که امر تولید و توزیع ساماندهی می‌شود، نعمت و آبادانی به همه جا می‌رسد. [[امام باقر]]{{ع}} در توصیف روزگار [[امام مهدی]] {{ع}} فرمود: "در تمام زمین، هیچ ویرانه‌ای نمی‌ماند، جز اینکه آباد می‌شود" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ خَرَابٌ إِلَّا عُمِر"}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۳، ح ۱۶، ص ۶۰۳.</ref> | ::::#'''عمران و آبادانی:''' در حکومت‌های بشری، بخش‌هایی از محیط زندگی آباد می‌شود که به گونه‌ای در ارتباط با حاکمان و اطرافیان و همفکران ایشان یا طبقه اشراف و بزرگان و صاحب نفوذها باشد و بقیه طبقات فراموش می‌شوند؛ولی در [[حکومت]] [[امام مهدی]] {{ع}} که امر تولید و توزیع ساماندهی می‌شود، نعمت و آبادانی به همه جا می‌رسد. [[امام باقر]]{{ع}} در توصیف روزگار [[امام مهدی]] {{ع}} فرمود: "در تمام زمین، هیچ ویرانه‌ای نمی‌ماند، جز اینکه آباد می‌شود" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" فَلَا يَبْقَى فِي الْأَرْضِ خَرَابٌ إِلَّا عُمِر"}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۳۳، ح ۱۶، ص ۶۰۳.</ref> | ||