بدون خلاصۀ ویرایش
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
افزون بر دو گناهِ [[شرک]] و آدمکشی [[ظالمانه]] که سبب وارد شدن در أثام میشود، [[گناه کبیره]] «[[زنا]]» نیز چنین فرجامی دارد؛ اما [[تأمل]] در روایات ذیل [[آیه]] ۵۹ [[مریم]] نشان میدهد که زناکارانِ اصرارکننده بر این [[گناه]]، در جایگاهی به نام «[[غی]]» [[عذاب]] میشوند<ref>تفسیر قرطبی، مج۶، ج۱۱، ص۸۴.</ref>. که طبیعتاً باید درد و رنج بیشتری از اثام داشته باشد. از مهمترین ویژگیهای کسی که وارد اثام میشود، دو چندان بودن عذاب وی و [[جاودانگی]] آن است: {{متن قرآن|يُضَـٰعَفْ لَهُ ٱلْعَذَابُ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِۦ مُهَانًا}}<ref>«روز رستخیز عذابش دو چندان میگردد و در آن (عذاب) به خواری جاوید میماند» سوره فرقان، آیه ۶۹.</ref> موضوع «[[خلود]]» باعث دوگانگی نظریات [[مفسران]] درباره [[عذاب]] شوندگان اثام شده است. برخی معتقدند: با توجه به اینکه [[آیه]]، درصدد وصف [[بندگان]] [[پرهیزگار]] [[خدا]] بوده، آنها از چنین گناهانی مبرّا هستند و [[جاودانگی]] عذاب، به [[کافران]] و [[مشرکان]] اختصاص دارد، ارتکاب هر سه عمل ([[شرک]]، [[قتل]] و [[زنا]]) با هم به اثام منتهی میشود.<ref>مجمعالبیان، ج۷، ص۳۱۲؛ اطیبالبیان، ج۹، ص۶۵۶؛ تفسیر ماوردی، ج۴، ص۱۵۷.</ref>. گروهی بر این باورند که ارتکاب هرکدام از [[گناهان]] یادشده، به [[گرفتاری]] اثام میانجامد.<ref>کشفالاسرار، ج۷، ص۶۵؛ تفسیر ماوردی، ج۴، ص۱۵۷، جامعالبیان، مج۱۱، ج۱۹، ص۵۷.</ref>. این گروه، برای [[اثبات]] دیدگاه خود به [[آیات]] ۹۳ و ۱۱۶ [[نساء]]<ref>{{متن قرآن|وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًۭا مُّتَعَمِّدًۭا فَجَزَآؤُهُۥ جَهَنَّمُ خَـٰلِدًۭا فِيهَا وَغَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُۥ وَأَعَدَّ لَهُۥ عَذَابًا عَظِيمًۭا * إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِۦ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ وَمَن يُشْرِكْ بِٱللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَـٰلًۢا بَعِيدًا}} «و هر کس مؤمنی را به عمد بکشد کیفر او دوزخ است که در آن جاودانه خواهد بود و خداوند بر او خشم میگیرد و لعنت میفرستد و برای او عذابی سترگ آماده میکند * بیگمان خداوند شرک ورزیدن به خود را نمیآمرزد و (گناه) پایینتر از آن را برای هر کس که بخواهد میبخشاید و هر کس برای خداوند شریک بتراشد به گمراهی ژرفی درافتاده است» سوره نساء، آیه ۹۳ و ۱۱۶.</ref> استناد کردهاند. | افزون بر دو گناهِ [[شرک]] و آدمکشی [[ظالمانه]] که سبب وارد شدن در أثام میشود، [[گناه کبیره]] «[[زنا]]» نیز چنین فرجامی دارد؛ اما [[تأمل]] در روایات ذیل [[آیه]] ۵۹ [[مریم]] نشان میدهد که زناکارانِ اصرارکننده بر این [[گناه]]، در جایگاهی به نام «[[غی]]» [[عذاب]] میشوند<ref>تفسیر قرطبی، مج۶، ج۱۱، ص۸۴.</ref>. که طبیعتاً باید درد و رنج بیشتری از اثام داشته باشد. از مهمترین ویژگیهای کسی که وارد اثام میشود، دو چندان بودن عذاب وی و [[جاودانگی]] آن است: {{متن قرآن|يُضَـٰعَفْ لَهُ ٱلْعَذَابُ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِۦ مُهَانًا}}<ref>«روز رستخیز عذابش دو چندان میگردد و در آن (عذاب) به خواری جاوید میماند» سوره فرقان، آیه ۶۹.</ref> موضوع «[[خلود]]» باعث دوگانگی نظریات [[مفسران]] درباره [[عذاب]] شوندگان اثام شده است. برخی معتقدند: با توجه به اینکه [[آیه]]، درصدد وصف [[بندگان]] [[پرهیزگار]] [[خدا]] بوده، آنها از چنین گناهانی مبرّا هستند و [[جاودانگی]] عذاب، به [[کافران]] و [[مشرکان]] اختصاص دارد، ارتکاب هر سه عمل ([[شرک]]، [[قتل]] و [[زنا]]) با هم به اثام منتهی میشود.<ref>مجمعالبیان، ج۷، ص۳۱۲؛ اطیبالبیان، ج۹، ص۶۵۶؛ تفسیر ماوردی، ج۴، ص۱۵۷.</ref>. گروهی بر این باورند که ارتکاب هرکدام از [[گناهان]] یادشده، به [[گرفتاری]] اثام میانجامد.<ref>کشفالاسرار، ج۷، ص۶۵؛ تفسیر ماوردی، ج۴، ص۱۵۷، جامعالبیان، مج۱۱، ج۱۹، ص۵۷.</ref>. این گروه، برای [[اثبات]] دیدگاه خود به [[آیات]] ۹۳ و ۱۱۶ [[نساء]]<ref>{{متن قرآن|وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًۭا مُّتَعَمِّدًۭا فَجَزَآؤُهُۥ جَهَنَّمُ خَـٰلِدًۭا فِيهَا وَغَضِبَ ٱللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُۥ وَأَعَدَّ لَهُۥ عَذَابًا عَظِيمًۭا * إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَكَ بِهِۦ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَآءُ وَمَن يُشْرِكْ بِٱللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَـٰلًۢا بَعِيدًا}} «و هر کس مؤمنی را به عمد بکشد کیفر او دوزخ است که در آن جاودانه خواهد بود و خداوند بر او خشم میگیرد و لعنت میفرستد و برای او عذابی سترگ آماده میکند * بیگمان خداوند شرک ورزیدن به خود را نمیآمرزد و (گناه) پایینتر از آن را برای هر کس که بخواهد میبخشاید و هر کس برای خداوند شریک بتراشد به گمراهی ژرفی درافتاده است» سوره نساء، آیه ۹۳ و ۱۱۶.</ref> استناد کردهاند. | ||
برخی از ایشان برای خلود در آیه ۶۹ فرقان<ref>{{متن قرآن|يُضَـٰعَفْ لَهُ ٱلْعَذَابُ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِۦ مُهَانًا}} «روز رستخیز عذابش دو چندان میگردد و در آن (عذاب) به خواری جاوید میماند» سوره فرقان، آیه ۶۹.</ref> مفهوم خاصی را قایل شده و آن را به توقف طولانی [[تفسیر]] کردهاند که در گناهِ شرک، [[ابدی]]، و در غیرِ آن، پایانپذیر است؛<ref>المیزان، ج۱۵، ص۲۴۰.</ref>. بنابراین اگر کسی در [[حال]] شرک، دو [[گناه]] دیگر را هم انجام دهد، به [[عذاب ابدی]] و خوارکننده و دوچندان «أثام» گرفتار میشود؛ بر این اساس، [[قاتلان]] و زناکاران غیرمشرک اگر [[توبه]] نکرده، و گرفتار اثام شوند، ازجاودانگی در [[عذاب]] مستثنا هستند.<ref>[[رضا خراسانینژاد|خراسانینژاد]] و [[تقی صادقی||صادقی]]، [[أثام (مقاله)|مقاله «أثام»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] | برخی از ایشان برای خلود در آیه ۶۹ فرقان<ref>{{متن قرآن|يُضَـٰعَفْ لَهُ ٱلْعَذَابُ يَوْمَ ٱلْقِيَـٰمَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِۦ مُهَانًا}} «روز رستخیز عذابش دو چندان میگردد و در آن (عذاب) به خواری جاوید میماند» سوره فرقان، آیه ۶۹.</ref> مفهوم خاصی را قایل شده و آن را به توقف طولانی [[تفسیر]] کردهاند که در گناهِ شرک، [[ابدی]]، و در غیرِ آن، پایانپذیر است؛<ref>المیزان، ج۱۵، ص۲۴۰.</ref>. بنابراین اگر کسی در [[حال]] شرک، دو [[گناه]] دیگر را هم انجام دهد، به [[عذاب ابدی]] و خوارکننده و دوچندان «أثام» گرفتار میشود؛ بر این اساس، [[قاتلان]] و زناکاران غیرمشرک اگر [[توبه]] نکرده، و گرفتار اثام شوند، ازجاودانگی در [[عذاب]] مستثنا هستند.<ref>[[رضا خراسانینژاد|خراسانینژاد]] و [[تقی صادقی||صادقی]]، [[أثام (مقاله)|مقاله «أثام»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]] ج۲، ص ۱۰۴.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |