شأن امام: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مذهب تشیع]] و [[پیشوایان]] آن، [[حکومت]] را در دست نداشتند؛ اما همواره به عنوان یک رقیب در کنار مدعیان [[حکومت]] بودند؛ از‌این‌رو سران [[حکومتی]] از [[مراقبت]] خود نسبت به [[امامان]] {{عم}} [[دست]] برنداشته، گاه عوامل ایشان به [[تبلیغات]] [[مسموم]] درباره [[تشیع]] و نیز [[ائمه اطهار]] {{عم}} می‌پرداختند. در اینجا بود که ایشان در برابر [[شبهات]] ضد [[شیعی]] خاموش نبودند و تا حد [[مصلحت]] به روشنگری می‌پرداختند.

برای نمونه، براساس نقل‌های [[تاریخی]]، در عصر [[امام سجاد]] {{ع}} مردی از [[بصره]] بر ایشان وارد شد و اظهار داشت که جد شما [[امام علی|علی بن ابی طالب]] {{ع}} [[مؤمنان]] را کشته است. آن حضرت گریسته، برای رفع این [[شبهه]] کوشیدند<ref>احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۳۱۲.</ref>. در همان دوران، [[شیعیان]]، شبهه‌ای را از سوی برخی ناصبان مطرح کردند؛ مبنی بر آنکه در گذشته کسانی به [[دلیل]] آنکه در روز [[شنبه]] ماهی صید کردند، [[مسخ]] شدند، و اگر [[قتل]] [[امام حسین]] {{ع}} [[باطل]] بود، به مراتب از صید ماهی شنیع‌تر بود و [[قاتلان]] آن حضرت اولی به مسخ‌اند.

این سخن برای تطهیر جنایت هولناک عاملان رویداد [[کربلا]] مطرح شده بود. [[امام]] {{ع}} فرمودند که اگر سخن شما صحیح است، پس چرا [[خداوند]]، ابليس را که سردمدار [[کفر]] و تمام [[گناهان]] است، از بین نمی‌برد؟<ref>همان.</ref>[[سخن]] در‌این‌باره فراوان است؛ اما روشن است که [[دفع شبهه]]، همچون [[دفع شبهه]] ضد [[اسلامی]] از [[شئون امام]] {{ع}} است<ref>ر.ک: [[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت (کتاب)|بررسی انطباق شئون امامت در کلام امامیه بر قرآن و سنت]]، ص۲۹۳ ـ ۲۹۴.</ref>.