بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'الإرشاد' به 'الارشاد') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام حسین | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سفر امام حسین از مدینه تا مکه در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== دیدن [[پیامبر]] {{صل}} در [[خواب]] به هنگام | == دیدن [[پیامبر]] {{صل}} در [[خواب]] به هنگام وداع با [[قبر]] ایشان == | ||
[[عبدالله بن منصور]]، از [[امام صادق]]، از پدرش، از جدش [[امام زین العابدین]] نقل میکند: چون شب شد، [[حسین]] {{ع}} برای وداع با [[قبر پیامبر]] {{صل}} به [[مسجد النبی]] رفت. چون نزدیک قبر شد، نوری از داخل درخشید و وی به جای خود باز گشت. چون دومین شب رسید، به [[مسجد]] رفت تا با قبر، وداع کند. به [[نماز]] ایستاد و نماز را طولانی کرد. در حال [[سجده]]، خواب، او را ربود. پیامبر {{صل}} نزد او آمد. حسین {{ع}} را به آغوش گرفت و او را به سینه چسبانید و شروع کرد میان چشمان او را بوسیدن و میفرمود: «پدرم به فدایت! میبینم که در میان گروهی از این [[امت]]، در [[خون]] خود غلتیدهای، در حالی که [[امید]] [[شفاعت]] مرا نیز دارند! آنان را نزد [[خداوند]]، بهره و [[نصیبی]] نیست. فرزندم! تو نزد [[پدر]] و [[مادر]] و برادرت میآیی - و آنان شیفته [[دیدار]] تواند - و برای تو در [[بهشت]]، جایگاههایی است که جز با [[شهادت]]، بدان دست نمییابی». حسین {{ع}} با [[گریه]] از خواب، بیدار شد و نزد [[خاندان]] خود آمد و خواب را برای آنان بازگو کرد و با آنان وداع نمود<ref>{{متن حدیث|لَمَّا أَقْبَلَ اللَّيْلُ رَاحَ [الحُسَیْنُ {{ع}}] إِلَى مَسْجِدِ النَّبِيِّ {{صل}} لِيُوَدِّعَ الْقَبْرَ فَلَمَّا وَصَلَ إِلَى الْقَبْرِ سَطَعَ لَهُ نُورٌ مِنَ الْقَبْرِ فَعَادَ إِلَى مَوْضِعِهِ فَلَمَّا كَانَتِ اللَّيْلَةُ الثَّانِيَةُ رَاحَ لِيُوَدِّعَ الْقَبْرَ فَقَامَ يُصَلِّي فَأَطَالَ فَنَعَسَ وَ هُوَ سَاجِدٌ فَجَاءَهُ النَّبِيُّ صوَ هُوَ فِي مَنَامِهِ فَأَخَذَ الْحُسَيْنَ {{ع}}وَ ضَمَّهُ إِلَى صَدْرِهِ وَ جَعَلَ يُقَبِّلُ عَيْنَيْهِ وَ يَقُولُ بِأَبِي أَنْتَ كَأَنِّي أَرَاكَ مُرَمَّلًا بِدَمِكَ بَيْنَ عِصَابَةٍ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ يَرْجُونَ شَفَاعَتِي مَا لَهُمْ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ خَلَاقٍ يَا بُنَيَّ إِنَّكَ قَادِمٌ عَلَى أَبِيكَ وَ أُمِّكَ وَ أَخِيكَ وَ هُمْ مُشْتَاقُونَ إِلَيْكَ وَ إِنَّ لَكَ فِي الْجَنَّةِ دَرَجَاتٍ لَا تَنَالُهَا إِلَّا بِالشَّهَادَةِ فَانْتَبَهَ الْحُسَيْنُ {{ع}} مِنْ نَوْمِهِ بَاكِياً فَأَتَى أَهْلَ بَيْتِهِ فَأَخْبَرَهُمْ بِالرُّؤْيَا وَ وَدَّعَهُمْ}} (الأمالی، صدوق، ص۲۱۶، ح۲۳۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۲۸۸.</ref> | [[عبدالله بن منصور]]، از [[امام صادق]]، از پدرش، از جدش [[امام زین العابدین]] نقل میکند: چون شب شد، [[حسین]] {{ع}} برای وداع با [[قبر پیامبر]] {{صل}} به [[مسجد النبی]] رفت. چون نزدیک قبر شد، نوری از داخل درخشید و وی به جای خود باز گشت. چون دومین شب رسید، به [[مسجد]] رفت تا با قبر، وداع کند. به [[نماز]] ایستاد و نماز را طولانی کرد. در حال [[سجده]]، خواب، او را ربود. پیامبر {{صل}} نزد او آمد. حسین {{ع}} را به آغوش گرفت و او را به سینه چسبانید و شروع کرد میان چشمان او را بوسیدن و میفرمود: «پدرم به فدایت! میبینم که در میان گروهی از این [[امت]]، در [[خون]] خود غلتیدهای، در حالی که [[امید]] [[شفاعت]] مرا نیز دارند! آنان را نزد [[خداوند]]، بهره و [[نصیبی]] نیست. فرزندم! تو نزد [[پدر]] و [[مادر]] و برادرت میآیی - و آنان شیفته [[دیدار]] تواند - و برای تو در [[بهشت]]، جایگاههایی است که جز با [[شهادت]]، بدان دست نمییابی». حسین {{ع}} با [[گریه]] از خواب، بیدار شد و نزد [[خاندان]] خود آمد و خواب را برای آنان بازگو کرد و با آنان وداع نمود<ref>{{متن حدیث|لَمَّا أَقْبَلَ اللَّيْلُ رَاحَ [الحُسَیْنُ {{ع}}] إِلَى مَسْجِدِ النَّبِيِّ {{صل}} لِيُوَدِّعَ الْقَبْرَ فَلَمَّا وَصَلَ إِلَى الْقَبْرِ سَطَعَ لَهُ نُورٌ مِنَ الْقَبْرِ فَعَادَ إِلَى مَوْضِعِهِ فَلَمَّا كَانَتِ اللَّيْلَةُ الثَّانِيَةُ رَاحَ لِيُوَدِّعَ الْقَبْرَ فَقَامَ يُصَلِّي فَأَطَالَ فَنَعَسَ وَ هُوَ سَاجِدٌ فَجَاءَهُ النَّبِيُّ صوَ هُوَ فِي مَنَامِهِ فَأَخَذَ الْحُسَيْنَ {{ع}}وَ ضَمَّهُ إِلَى صَدْرِهِ وَ جَعَلَ يُقَبِّلُ عَيْنَيْهِ وَ يَقُولُ بِأَبِي أَنْتَ كَأَنِّي أَرَاكَ مُرَمَّلًا بِدَمِكَ بَيْنَ عِصَابَةٍ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ يَرْجُونَ شَفَاعَتِي مَا لَهُمْ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ خَلَاقٍ يَا بُنَيَّ إِنَّكَ قَادِمٌ عَلَى أَبِيكَ وَ أُمِّكَ وَ أَخِيكَ وَ هُمْ مُشْتَاقُونَ إِلَيْكَ وَ إِنَّ لَكَ فِي الْجَنَّةِ دَرَجَاتٍ لَا تَنَالُهَا إِلَّا بِالشَّهَادَةِ فَانْتَبَهَ الْحُسَيْنُ {{ع}} مِنْ نَوْمِهِ بَاكِياً فَأَتَى أَهْلَ بَيْتِهِ فَأَخْبَرَهُمْ بِالرُّؤْيَا وَ وَدَّعَهُمْ}} (الأمالی، صدوق، ص۲۱۶، ح۲۳۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۲۸۸.</ref> | ||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] |