اماننامه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = [[اماننامه در معارف و سیره حسینی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
'''اماننامه'''[[امان]] | '''اماننامه'''[[امان دادن]] یعنی کسی را در کنف [[حمایت]] خود گرفتن. اماننامه یا خط [[امان]]، نامهای است که در ضمن آن زنهار و امان دهند<ref>لغت نامه، دهخدا.</ref>. | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
در [[فرهنگ]] [[عرب]]، امان دادن نیز مثل جوار و [[پناه دادن]]، سبب [[مصونیت جانی]] شخص امان یافته میشد. به امانی که میدادند، حتی نسبت به [[دشمن]] خویش، پایبند بودند و نقض آن را [[ناجوانمردی]] و [[نشانه]] [[فرومایگی]] میدانستند. به همین خاطر، [[امام حسین]]{{ع}} در [[نامه]] [[اعتراض]] آمیزی که به [[معاویه]] نوشت و او را بخاطر کشتن [[حجر بن عدی]] ملامت کرد، از جمله بر این نکته تأکید داشت که باآنکه به او امان داده بود، او را کشت<ref>حیاة الامام الحسین، ج،۲ ص۳۶۵</ref>. به [[مسلم بن عقیل]] نیز پس از درگیری تن به تن در میدان و کوچههای [[کوفه]] امان دادند. [[امان]] دهنده [[محمد بن اشعث]] بود. اما به امان [[وفا]] نشد و او را نزد [[ابن زیاد]] برده و سر انجام به [[قتل]] رساندند<ref>حیاة الامام الحسین، ج،۳ ص۳۹۷</ref>. در [[کربلا]] نیز [[شمر]]، برای عباس اماننامه آورد ولی ناکام شد. [[شمر]]، پس از آنکه [[فرمان]] [[قتل حسین]] و تاختن بر [[بدن امام]] را از ابن زیاد گرفت تا به کربلا آید، عبد الله بن ابی محل که از [[طایفه]] [[امالبنین]] مادر عباس بود) آنجا بود. برای عباس و برادرانش دستخط امان گرفت و توسط غلامی نزد آنان فرستاد. آنان با دیدن اماننامه گفتند: ما را به امان شما نیازی نیست، [[امان الهی]] بهتر از امان ابن زیاداست: {{متن حدیث|لاَ حَاجَةَ لَنَا فِي أَمَانِكُمْ أَمَانُ اَللَّهِ خَيْرٌ مِنْ أَمَانِ اِبْنِ سُمَيَّةَ}}<ref>کامل، ابن اثیر، ج ۲،ص ۵۵۸</ref> قبل از [[روز عاشورا]] هم وقتی شمر پشت [[خیمه]] [[اصحاب امام]] آمد و عباس و برادرانش را اینگونه صدا زد: خواهرزادگان ما کجایند؟ عباس و جعفر و عثمان ([[فرزندان امیر المؤمنین]] بیرون آمدند که چه میخواهی؟ گفت {{عربی|انتم یا بنی اختی امنون}} شمر میخواست به بهای رها کردن حسین به عباس و برادرانش [[امان]] دهد. آنان نیز در پاسخ گفتند: [[لعنت خدا]] بر تو و امان تو باد. آیا به ما امان میدهی در حالی که پسر [[پیامبر]] را امانی نیست؟ {{متن حدیث|لَعَنَكَ اَللَّهُ وَ لَعَنَ أَمَانَكَ أَ تُؤْمِنُنَا وَ اِبْنُ رَسُولِ اَللَّهِ لاَ أَمَانَ لَهُ؟}}<ref>وقعة الطف(چاپ جامعه مدرسین)، ص۱۹۰</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۶۱.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:عاشورا]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] |