اسم امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب "[[نجم الثاقب]]" اسامى [[حضرت مهدی]]{{ع}} چنین آمده است:[[ محمد]]،[[ احمد]]، مهدى، اصل، [[اوقیدمو]] (در [[تورات]])، [[ایزدشناس]] و [[ایزدنشان]] (در نزد [[مجوس]])، ایستاده (در کتاب شاکمونى)، [[بقیة الله]]، [[بهرام]]، [[بنده یزدان]] (در کتاب ایستاع)، [[پرویز]] (در کتاب برزین)، [[برهان الله]]، جعفر، [[جمعه]]، [[حاشر]] (در [[صحف ابراهیم]])، [[خجسته]] (در کتاب کندر)، [[خسرو]] (در کتاب خسرو مجوس)، [[خداشناس]]، [[راهنما]]، [[زندافریس]] (در کتاب ماریاقین)، [[سروش ایزد]] (در کتاب [[زمزم]] [[زردشت]])، [[شماطیل]] (در کتاب ارماتش)، [[صمصام الاکبر]] (در کتاب کندرال)، عصر، [[غیب]]، [[فردوس الاکبر]]، [[فیروز]] (در کتاب فرنگان)، [[فرخنده]] (در کتاب اشعیاى نبى)، [[فیذموا]] (در تورات)، [[قاطع]]، [[کلمة الحق]]، [[کیقباد دوم]] (در نزد مجوس)، [[کوکمأ]] (در کتاب بختا)، [[لندیطارا]] (در کتاب هزارنامه هند)، [[لسان الصدق]]، [[ماشع]] (در تورات عبریه)، [[مهمید الاخر]] (در [[انجیل]])، [[مسیح الزمان]] (در کتاب فرنگیان)، [[میزان الحق]] (در کتاب آژى)، [[صالح]]، منصور، عبدالله، مومل، [[منان]]، [[نور آل محمد]]{{عم}}، [[نجم]]، و هوه‌ل (در تورات)<ref>نجم الثاقب، باب دوّم.</ref>.

در کتاب "ذخیرة الالباب" از میرزا محمد [[نیشابوری]] آمده است که، نام آن جناب حضرت مهدی{{ع}} است در نزد مجوس<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.

در کتاب "ذخیرة الالباب" از محمد نیشابوری نوشته که ایزدنشان، [[نام حضرت مهدی]]{{ع}} در نزد مجوس است. [[شیخ بهایی]] نیز در "کشکول" فرموده: [[فارسیان]]، آن جناب را ایزدشناس و [[ایزد نشان]] گویند<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.

برهان الله [[اسم حضرت مهدی]]{{ع}} در کتاب انکلیون است<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.

[[زند افریس]] [[اسم حضرت]] است در کتاب "ماریاقین". احتمال داده‌اند که اصل اسم "[[افریس]]" باشد و مراد از زند، همان کتاب منسوب به [[زردشت]] یا [[صحف]] [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} یا فصلی از آن باشد<ref>نجم الثاقب، باب دوم.</ref>.

[[سروش ایزد]]، این نام در کتاب "[[زمزم]]" [[زرتشتیان]] برای حضرت گفته شده است: {{متن حدیث|سِدْرَةُ الْمُنْتَهَى، سَنَاء، سَبِيل‏، سَاعَة}}. این چهار نام در کتاب هدایة از [[القاب]] حضرت یاد شده است. [[سدرة المنتهی]] نام درختی است در سوی راست [[عرش الهی]] که [[فرشتگان]] و [[مؤمنان]] [[برتر]] از آن نمی‌توانند اوج بگیرند و کسی جز [[اهل بیت]]{{عم}} از ماورای سدرة المنتهی خبر ندارد. [[سناء]] به معنای بلندی و [[برتری]] و درخشندگی است. [[سبیل]] به معنای شاهراه است و حضرت شاهراه رسیدن به [[حق]] و [[حقیقت]] است، و راهی جز او برای وصول به حق نیست. «[[ساعة]]» به معنی هنگام بر انگیخته شدن [[قیامت]] یا [[زمان]] وقوع ظهور است؛ زیرا در [[قرآن کریم]] [[آیات]] بسیاری هست که در آن واژه «ساعة» به کار رفته است و است در [[تأویل]] این آیات فرموده‌اند که منظور از ساعة [[حضرت مهدی]]{{ع}} و ظهور ایشان است. از جمله آیات {{متن قرآن|يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا}}<ref>«از تو از برپا شدن رستخیز می‌پرسند که چه هنگام است؟» سوره اعراف، آیه ۱۸۷.</ref>، {{متن قرآن|وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ}}<ref>«و دانش رستخیز، تنها نزد اوست» سوره زخرف، آیه ۸۵.</ref>، {{متن قرآن|هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ}}<ref>«آیا (اینان) جز رستخیز را انتظار دارند که ناگهان سراغ آنها بیاید و آنان بی‌خبر باشند؟» سوره زخرف، آیه ۶۶.</ref>، {{متن قرآن|وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ * يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَيَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلَا إِنَّ الَّذِينَ يُمَارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلَالٍ بَعِيدٍ}}<ref>«خداوند است که کتاب را به حق و ترازو را فرو فرستاد و تو چه می‌دانی؟ شاید رستخیز نزدیک باشد * آنان که بدان ایمان ندارند آن را به شتاب می‌جویند و مؤمنان از آن در هراسند و می‌دانند که راستین است، آگاه باش! آنان که درباره رستخیز چالش می‌ورزند در گمراهی ژرفند» سوره شوری، آیه ۱۷-۱۸.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} به [[مفضل]] فرمود: آنان که در [[ساعت]][[ جدل]] می‌کنند، کسانی هستند که از روی [[انکار]] می‌گویند: [[قائم]]{{ع}} کی متولد شده است؟ چه کسی او را دیده است؟ کی ظهور می‌کند؟

در روایتی [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} از [[رسول خدا]] پرسید: ای رسول خدا، حضرت [[قائم اهل بیت]]{{عم}} کی [[قیام]] خواهد کرد؟ رسول خدا{{صل}} پاسخ داد: ای حسن! به [[درستی]] که [[ظهور حضرت قائم]]{{ع}} همانند ساعت [[قیامت]] است که [[خداوند]] [[زمان]] آن را مخفی داشته است و احدی از [[اهل آسمان]] و [[زمین]] بدان [[آگاهی]] ندارند. هرگاه که ظهور حضرتش فرارسد، بی‌خبر و ناگهانی خواهد آمد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۸۶.</ref>.