آیه ابتلا در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخهها
←ظالمین
(←ظالمین) |
|||
خط ۱۷۶: | خط ۱۷۶: | ||
<ref>محمد ساعدی، آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار، ص86 و 87.</ref>. | <ref>محمد ساعدی، آیات امامت و ولایت در تفسیر المنار، ص86 و 87.</ref>. | ||
[[راغب | [[راغب اصفهانی]] هم مینویسد: | ||
«ظلم در نزد لغت دانان و بسیاری از [[اندیشمندان]] عبارت از قرار دادن چیزی در جایی است که محل مخصوص به آن نیست. ظلم به [[کاستی]] یا به فزونی یا [[تجاوز]] از [[زمان]] و مکان گفته میشود». <ref>راغب اصفهانی، مفردات، ص537.</ref>. همچنین مینویسد: «ظلم به چیزی گفته میشود که از اندازۀ [[میانه ]]- خواه اندک یا بسیار – بگذرد. از این رو لفظ ظلم در [[گناه بزرگ]] و کوچک به کار برده می شود و برخی از [[حکیمان]] گفتهاند: ظلم بر سه گونه است: ظلم میان [[انسان]] و خدای متعال که بزرگترین این ظلم ها [[کفر]]،[[ شرک]] و [[نفاق]] است و خدای متعال در این باره فرموده است همانا [[شرک]] [[ستم]] بزرگی است یا فرموده است [[آگاه]] باش [[نفرین]] [[خدا]] بر ستم پیشگان است... و ظلم میان هر شخص با [[مردم]] که مقصود از این معنا در [[آیه شریفه]] این گونه آمده است [[خداوند]] [[ستمگران]] را [[دوست]] نمیدارد... و ظلم میان انسان و نفس خویش و در آیه شریفه این معنا مراد است که آمده بر نفسم ستم کردم.» <ref>راغب اصفهانی، مفردات، ص537.</ref>. | «ظلم در نزد لغت دانان و بسیاری از [[اندیشمندان]] عبارت از قرار دادن چیزی در جایی است که محل مخصوص به آن نیست. ظلم به [[کاستی]] یا به فزونی یا [[تجاوز]] از [[زمان]] و مکان گفته میشود». <ref>راغب اصفهانی، مفردات، ص537.</ref>. همچنین مینویسد: «ظلم به چیزی گفته میشود که از اندازۀ [[میانه ]]- خواه اندک یا بسیار – بگذرد. از این رو لفظ ظلم در [[گناه بزرگ]] و کوچک به کار برده می شود و برخی از [[حکیمان]] گفتهاند: ظلم بر سه گونه است: ظلم میان [[انسان]] و خدای متعال که بزرگترین این ظلم ها [[کفر]]،[[ شرک]] و [[نفاق]] است و خدای متعال در این باره فرموده است همانا [[شرک]] [[ستم]] بزرگی است یا فرموده است [[آگاه]] باش [[نفرین]] [[خدا]] بر ستم پیشگان است... و ظلم میان هر شخص با [[مردم]] که مقصود از این معنا در [[آیه شریفه]] این گونه آمده است [[خداوند]] [[ستمگران]] را [[دوست]] نمیدارد... و ظلم میان انسان و نفس خویش و در آیه شریفه این معنا مراد است که آمده بر نفسم ستم کردم.» <ref>راغب اصفهانی، مفردات، ص537.</ref>. |