جنگ در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

=== کاربرد تاکتیک‌های نظامی ===

در برخی موارد، محاصره دشمن ضروری است: {{متن قرآن| وَاحْصُرُوهُمْ}}<ref> سوره توبه، آیه ۵.</ref>، برخی مفسران مراد از تعبیر «فَوَسَطنَ بِهِ جَمعا» را در آیه {{متن قرآن|فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا}}<ref>«و با آن (تاختن)، در میان جمعی (از دشمنان) درآمدند» سوره عادیات، آیه ۵.</ref> محاصره کردن دشمن دانسته‌اند<ref>الصافی، ج ۵، ص۳۶۰؛ نمونه، ج ۲۷، ص۲۴۶.</ref>. [[لشکریان]] [[اسلام]] با این شیوه، [[یهودیان]] [[بنی‌قریظه]] را از دژهای خود بیرون کشیده، آنان را به [[تسلیم]] وادار کردند: {{متن قرآن|وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا}}<ref>«و کسانی از اهل کتاب را که پشتیبان ایشان بودند از دژهای آنان فرود آورد و در دل‌هاشان هراس افکند، (چنانکه) دسته‌ای را می‌کشتید و دسته‌ای (دیگر) را اسیر می‌گرفتید» سوره احزاب، آیه ۲۶.</ref>.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج ۳، ص۷۲۹ - ۷۳۰؛ کشف الغمه، ج ۱، ص۱۹۹.</ref> گاه دشمنان اسلام نیز از این راهبرد استفاده کرده‌اند؛ مانند محاصره [[مدینه]] در [[جنگ خندق]]: {{متن قرآن|إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا}}<ref>«هنگامی که از فراز و فرودتان بر شما تاختند و آنگاه که چشم‌ها کلاپیسه شد و دل‌ها به گلوها رسید و به خداوند گمان‌ها (ی نادرست) بردید» سوره احزاب، آیه ۱۰.</ref>.<ref>تفسیر قمی، ج ۲، ص۱۷۶؛ التسهیل، ج ۳، ص۱۳۳.</ref>