قم: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
#به زودی شهر کوفه از مؤمنان خالی میشود و به گونهای که مار در جایگاه خود فرو میرود، علم نیز این چنین از کوفه رخت برمیبندد و از شهری به نام قم آشکار میشود. آن سامان، معدن فضل و دانش میشود؛ به گونهای که در زمین کسی در استضعاف فکری به سر نمیبرد، حتی نوعروسان در حجلهگاه خویش. این قضایا نزدیک ظهور قائم ما به وقوع میپیوندد. خداوند سبحان، قم و اهلش را برای رساندن پیام اسلام، قائم مقام حضرت حجت میگرداند. اگر چنین نشود، زمین اهل خودش را فرو میبرد و در زمین حجتی باقی نمیماند. دانش، از این شهر به شرق و غرب جهان منتشر میشود. | #به زودی شهر کوفه از مؤمنان خالی میشود و به گونهای که مار در جایگاه خود فرو میرود، علم نیز این چنین از کوفه رخت برمیبندد و از شهری به نام قم آشکار میشود. آن سامان، معدن فضل و دانش میشود؛ به گونهای که در زمین کسی در استضعاف فکری به سر نمیبرد، حتی نوعروسان در حجلهگاه خویش. این قضایا نزدیک ظهور قائم ما به وقوع میپیوندد. خداوند سبحان، قم و اهلش را برای رساندن پیام اسلام، قائم مقام حضرت حجت میگرداند. اگر چنین نشود، زمین اهل خودش را فرو میبرد و در زمین حجتی باقی نمیماند. دانش، از این شهر به شرق و غرب جهان منتشر میشود. | ||
*بدین سان بر مردم اتمام حجّت میشود و یکی باقی نمیماند که دین و دانش به وی نرسیده باشد. آنگاه [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} ظهور میکند و ظهور وی، باعث خشم و غضب خداوند سبحانه و تعالی بر بندگان میشود؛ زیرا خداوند سبحانه و تعالی از بندگانش انتقام نمیگیرد، مگر بعد از آنکه آنان وجود مقدس حضرت حجت را انکار کنند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص: ۳۴۶ - ۳۴۹.</ref>. | *بدین سان بر مردم اتمام حجّت میشود و یکی باقی نمیماند که دین و دانش به وی نرسیده باشد. آنگاه [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} ظهور میکند و ظهور وی، باعث خشم و غضب خداوند سبحانه و تعالی بر بندگان میشود؛ زیرا خداوند سبحانه و تعالی از بندگانش انتقام نمیگیرد، مگر بعد از آنکه آنان وجود مقدس حضرت حجت را انکار کنند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص: ۳۴۶ - ۳۴۹.</ref>. | ||
==قم در موعودنامه== | |||
*آنگاه که جامعه بشری به سوی انحطاط پیش میرود، روزنه امیدی نمایان میشود و مردمی پرچمدار نور در دل آن تاریکیها میگردند، شهر قم در آخر الزمان این نقش را به عهده دارد. روایات بسیاری وجود دارد که این شهر مقدس و انسانهای وارسته آن را میستاید. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: خداوند حرمی دارد که در مکه است و برای [[رسول خدا]] {{صل}} حرمی است و آن در مدینه است. کوفه حرم امیر المؤمنین {{ع}} است و حرم ما [[اهل بیت]] شهر قم است و به زودی دختری از فرزندانم به نام فاطمه در آن دفن میشود که هرکس او را زیارت کند بهشت بر او واجب میشود<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>. | |||
*[[صفوان]] میگوید: روزی نزد ابا الحسن -[[امام کاظم]] {{ع}}- بودم و سخن از مردم قم و علاقه آنان به [[حضرت مهدی]] {{ع}} به میان آمد. امام هفتم {{ع}} فرمودند: خداوند آنان را رحمت کند و از آنان خشنود باشد. آنگاه ادامه داد: بهشت هشت در دارد که یکی از آنها برای مردم قم است. در میان شهرها و کشورها، آنان نیکان و نخبگان شیعیان ما هستند. خداوند [[ولایت]] و دوستی ما را با طینت و سرشت آنان آمیخته است<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>. در [[روایات]] داریم که در عصر غیبت، قم و مردم آن بر دیگر انسانها حجت هستند. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: گرفتاریها و مشکلات از قم و مردمش به دور است و روزگاری خواهد رسید که قم و مردم آن، [[حجت]] بر همه مردمان باشند و آن هنگام در زمان غیبت قائم ما تا به هنگام ظهور حضرتش میباشد و اگر چنین نبود، زمین اهلش را فرو میبرد. به یقین فرشتگان، گرفتاریها را از قم و مردمانش دور میکنند و هیچ ستمگری قصد قم را نمیکند، مگر آنکه خداوند کمرش را میشکند و او را گرفتار درد یا دشمن میگرداند. خداوند نام قم و مردم آن را از یاد ستمگران میبرد، چنانکه آنان خدا را فراموش کردهاند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳.</ref>. | |||
*در روایات، قم مرکز نشر فرهنگ اسلامی نیز معرفی شده است. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: به زودی شهر کوفه از مؤمنان تهی میگردد و علم و دانش از آنجا رخت برمیبندد و چون ماری که در گوشهای چنبره زده است، محدود میگردد و از شهری که آن را قم مینامند، ظهور میکند و آنجا پایگاه علم و فضیلت و معدن دانش و کمال میگردد<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۳؛ سفینة البحار، ج ۲، ص ۴۴۵.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در روایت دیگری میفرمایند: بر فراز قم فرشتهای است که دو بال خود را بر آن به حرکت درمیآورد و هیچ ستمگری به آن قصد سوئی نمیکند، مگر آنکه خداوند او را همانند نمک در آب ذوب میکند. حضرت آنگاه به [[عیسی بن عبدالله قمی]] اشاره کرد و فرمود: درود خداوند بر قم! پروردگار جهان، سرزمینشان را از باران سیراب و برکاتش را بر آنان نازل میگرداند و گناهانشان را به حسنات مبدل میسازد. آنان اهل رکوع، سجود، قیام و قعودند؛ چنانکه آنان فقیه، دانشمند و اهل درک و فهم هستند. آنان اهل درایت و روایت و بینش عبادتکنندگان نیکی هستند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۸.</ref>. | |||
*در پارهای [[روایات]] از مردم قم به یاوران مهدی {{ع}} نام برده شده است<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶ و ۲۱۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر آیه شریفه {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ}}﴾}} فرمود: آنان به خدا سوگند اهل قم، آنان به خدا سوگند اهل قم، آنان به خدا سوگند اهل قم هستند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۶.</ref>. در قدیم، شهر قم به واسطه وجود محدثان بسیار و موثق، مرکز نقل و حفظ احادیث [[اهل بیت]] {{عم}} بود و از این حیث جایگاه والایی داشت بهطوری که حتی سایر مراکز تشیع به محدثان قمی اعتباری خاص میبخشیدند و چنانچه یکی از محدثان قم به شهر آنها وارد میشد، مورد توجه اهل علم و حدیث واقع میگردید. مثلا زمانی که [[عبدالله بن جعفر حمیری]] که از اصحاب [[امام عسکری]] {{ع}} بود، در سال ۲۹۲ ق. به کوفه وارد شد، چون خبر به گوش مردم رسید همگی بر گرد او جمع شدند و به استماع حدیث از وی پرداختند. در واقع این امر ناشی از این بود که قمیها دارای اعتقادات سالم و به دور از انحرافات افراطی و تفریطی بودند. از نظر پایبندی به [[تشیع]] دوازدهامامی، قم دارای موقعیت ممتاز و برتری نسبت به کوفه بود، در واقع [[کوفه]] و [[بغداد]] مرکز گرایشهای فرقهای و اندیشههای افراطی و غالی بود، در حالی که در قم از هیچیک از فرق شیعه چون [[زیدیه]]، [[اسماعیلیه]]، [[فطحیه]] و [[واقفیه]] اثری نبود. | |||
*مادلونگ، اسلامشناس آلمانی در اینباره نوشته است: شیعیان قم در وفاداری به [[امامت]] دوازدهامامی باقی ماندند و هیچگونه انشقاق فطحی یا واقفی در میان تعداد بیشمار محدثان امامی این شهر یاد نشده است...<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۴.</ref>. | |||
خاندان برقی از خاندانهای علمی بزرگ در قم بودند. چهره شاخص این خاندان، "[[احمد بن محمد بن خالد برقی]]" است. وی در اوایل عصر [[غیبت]] میزیست و تصانیف بسیاری داشت. | |||
*[[شیخ طوسی]] در "فهرست" خود نزدیک به صد کتاب از وی نام میبرد. [[ابن قولویه]]، [[جعفر بن محمد]] (متوفای ۳۶۲ ق) نیز از دانشمندان و محدثان این عصر بود. او کتابهای فقهی به تعداد ابواب فقه داشت. از کتابهای ارزنده وی "جامع الزیارات" است که با نام "کامل الزیارات" چاپ شده است. از دیگر عالمان بزرگ قم در این عصر میتوان از: "[[محمد بن حسن بن فروخ الصفار]]، (متوفای ۲۹۰ ق) صاحب "بصائر الدرجات"، "[[محمد بن حسن بن ولید]]" و "[[عبدالله بن جعفر حمیری قمی]]" نام برد<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۲.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۵۶۷.</ref>. | |||
== پرسشهای وابسته == | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{پرسشهای وابسته}} | {{پرسشهای وابسته}} | ||
خط ۳۴۲: | خط ۳۵۰: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']]. | * [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']]. | ||
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونهای|مجتبی تونهای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۳۵۱: | خط ۳۶۰: | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:قم]] | [[رده:قم]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] |